{» Φυγή από την κακομοιριά…
Τελικά, η λεωφόρος Μαραθώνος «έβαλε τα καλά της»!
Αποκαθηλώθηκαν οι θηριωδών διαστάσεων μεταλλικές πινακίδες, που διαφημίζουν από παιδικές τροφές και εσώρουχα μέχρι την εθνική «σταρ» Τζούλια, σ’ αυτό το ημιπερίλυπτο ύφος μιας αθώας παιδίσκης, που μας καλεί στο μαγικό κόσμο του τζόγου… Ετσι, δικαιώνεται νομολογιακά και το δεδικασμένο δικαστικών αποφάσεων, που ενοχοποιούν αυτές τις διαφημίσεις για θανατηφόρα αυτοκινητικά ατυχήματα, αλλά και αποκαθίσταται αισθητικά η ιστορική λεωφόρος, εν όψει της διαδρομής που θα διανύσουν, στις 31 Οκτωβρίου, περίπου 20.000 μαραθωνοδρόμοι από όλο τον κόσμο.
Και μετά την ημερομηνία αυτή, τι θα γίνει; «Από Δευτέρα βράδυ / πίκρα και σκοτάδι», που λέει και το άσμα; Θα ζήσουμε τα ίδια μασκαραλίκια με αμέτρητα έργα της Χρυσής Ολυμπιάδας του 2004, που έχουν γίνει καραγιαπιά ή κρανίου τόπος;
Προσωπικά, δεν εμφορούμαι από καμιά κακόπιστη διάθεση ν’ αμφισβητήσω κάποιες καλές προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας για σταδιακή αποκαθήλωση όλων αυτών των εκτρωμάτων, που μας παραπέμπουν στο ινδικό «Μπόλιγουντ». Αλλά μόλις χθες, παραλίγο να έλθω σε μετωπικό φίλημα με την… τζοκόντεια έκφραση της Τζούλιας, καθώς οδηγούσα σε κεντρική αρτηρία της Νέας Φιλαδέλφειας! Λίγο παρακάτω, ήλθα πάλι tete a tete με το κυρίαρχο τζογαδόρικο σύνθημα «Παίξε όπως είσαι», σε πονηρή παράφραση του «Ελα όπως είσαι» του Τσιτσάνη με την ολόδροση φωνή της Μαρίκας Νίνου. Και ενώ το τραγούδι εκείνο ήταν ένας ύμνος στο λαϊκό αυθορμητισμό του καλού ρεμπέτικου, η κακέκτυπη παράφρασή του καλεί τους και τις πάσης φύσεως τζογαδόρους στην πράσινη τσόχα, τη ρουλέτα και τους κουλοχέρηδες. Κάποιες κυρίες με τα μπικουτί, ένα ανδρικό κεφάλι κακοποιημένο, προφανώς σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών του υποκόσμου, ή ένα ακόμη… ευπρεπέστατο κεφάλι με το θρυλικό καπέλο «Μπορσαλίνο» του Μεσοπολέμου. Και όλα αυτά, μια «ευφυής» πρόσκληση πάντων και πασών στα ευαγή ιδρύματα του τζόγου…
Η πολιτική ηγεσία, όχι μόνο του υπουργείου Πολιτισμού αλλά και των άλλων συναρμόδιων υπουργείων, ας ξεκαθαρίσει: Οι όποιοι «ευπρεπισμοί» των δρόμων μας θα γίνονται για να υποδεχόμαστε για μερικές μέρες τους ξένους, ή για ένα δικό μας οριστικό ευπρεπισμό ή, καλύτερα, για μια οριστική φυγή από την κακομοιριά;»}