Είναι μοιραίες οι οικονομικές κρίσεις; Γιατί δολοφονήθηκαν μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά την επιδρομή της Τρόϊκας εις βάρος του ελληνικού λαού στο κέντρο της Αθήνας οι τρεις εργαζόμενοι στην Τράπεζα Μαρφίν στις 5 Μαϊου, ημέρα της απεργίας;
Γιατί γίνονται στη διάρκεια της ιστορικής εξέλιξης «μαλλιά κουβάρια»: η δουλοκτησία και οι ελεύθεροι με τους δούλους; η φεουδαρχία και οι φεουδάρχες με τους δολοπάροικους; οι δημοκρατίες με τις δικτατορίες; ο μαρξισμός με το φασισμό; ο φασισμός με το σοσιαλισμό; ο εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ με τον φασισμό του Μουσολίνι; ή με τον …σιωνισμό; ο φιλελευθερισμός, ή ο νεοφιλελευθερισμός ο χριστιανισμός, ο ισλαμισμός, ο ιουδαϊσμός μεταξύ τους ή με τους ατέλειωτους άλλους…ισμούς;
Μα για να χορτάσουμε όλοι οι άνθρωποι του Πλανήτη ψωμί, για να ζούμε. Και για να ζούμε πρέπει να υπάρχει κοινωνική συγκρότηση, ποικίλη ανά τους αιώνες και διαφορετική από τόπο σε τόπο, από χώρα σε χώρα από περιοχή σε περιοχή και από ήπειρο σε ήπειρο.
Η σύγχρονη παγκόσμια τεχνογνωσία και η πληροφορική έφερε τους λαούς πολύ κοντά, δίπλα δίπλα, σε απόσταση αναπνοής. Στη διάρκεια των αιώνων δοκιμάστηκαν πολλοί τρόποι παραγωγής, παράλληλα ανακαλύφθηκε η γραφή, τα γράμματα οι τέχνες, ο πολιτισμός και ο αντίποδας του: η βαρβαρότητα και η ανθρωποφαγία, η αρχαία και η σύγχρονη:
Η οποία είναι θυγατέρα της «οικονομίας της αγοράς», των Χρηματιστηρίων, των κεφαλαίων κάλυψης (hedgefund), των διάφορων παραγώγων κι άλλων τέτοιων «τεχνητών»…ανακαλύψεων και εργαλείων των γνωστών απατεώνων, κλεπτών, μαφιόζων και δολοφόνων αισχροκερδών κερδοσκόπων:
-που η δυσλειτουργία της παγκόσμιας «οικονομίας της αγοράς» υπό τα όμματα των παγκόσμιων θεσμών, εθνικών και διεθνών, τους αφήνει ασύδοτους κάθε φορά, χιλιετίες τώρα, τηρουμένων πάντοτε των χρονικών και τοπικών διαφορών και αναλογιών.
΄Ετσι ώστε να μην έχει, εν τέλει, να κάνει η ανθρωπότητα με την «οικονομία ή οικονομίες της αγοράς» αλλά με την «κοινωνία ή τις κοινωνίες της αγοράς».
Με άλλα λόγια: η ανθρωπότητα δεν βρήκε τίποτα καλύτερο μέχρι σήμερα για να παράγει πλούτο και να καταπολεμήσει ή να εξαλείψει την φτώχεια παρά την οικονομία της αγοράς.
Η αγορά υφίσταται για κάθε τι που είναι για πούλημα, δηλαδή μόνο για τα εμπορεύματα, αλλά και για κάθε τι που…εμπορευματοποιείται, για να καταλήξουμε στο ότι τα «πάντα πωλούνται». Για να ορθωθεί γιγάντια η αντίρρηση , συλλογική και ατομική:
Καλοί μας…κερδοσκόποι μην βάζετε στοιχήματα, χρησιμοποιώντας το «αισχροκερδές σύστημα διακυβέρνησης», η Ελλάδα δεν πουλιέται, καμιά χώρα δεν πρέπει να πουλιέται… Πουλιέται η συνείδηση; Η πατρίδα; η δημοκρατία; η Δικαιοσύνη; η ζωή; η υγεία; η ελευθερία; η αξιοπρέπεια; η Παιδεία; η αγάπη; η ελπίδα; τα παιδιά μας; οι φίλοι μας; η χαρά; η αλληλεγγύη; η ισότητα, το έθνος; το ήθος, η Νέμεσις; Το Σύνταγμα, ο Νόμος, οι ιδέες, τα οράματα και οι ελπίδες;
Ναι μας λένε, ανά τους αιώνες, οι αισχροκερδείς κερδοσκόποι όλα αυτά πωλούνται, γιατί το επιβάλει (δογματικά) Η ΑΓΟΡΑ, διότι οι χρηματοοικονομικές αγορές, το χρηματοοικονομικό σύστημα, τείνουν προς την ισορροπία.Τείνουν προς την τελειότητα!
Και επομένως οι αγορές πρέπει να είναι απολύτως ανεξέλεγκτες (laissez–faire), έτσι ώστε να είναι…απολύτως ελεύθερα (σήμερα) τα τρία χέρια της Τρόϊκας να εισέρχονται…νόμιμα στις άδειες τσέπες των άνεργων, των φτωχών, των συνταξιούχων για να διαπιστώσουν ότι αφού «κλέψαμε τα λεπτά των ασφαλιστικών ταμείων τους» δια των δομημένων ομολόγων, δια των διάφορων κόλπων μέσω των χρηματιστηρίων και των Τραπεζών, οι τσέπες χάριν της τελειότητα της αγοράς δεν θα έπρεπε να είναι άδειες! ΄Αρα αυτοί,οι φτωχοί φταίνε. Και ξαφνικά οι κλέφτες βάζουν τις φωνές:
-αφού οι αγορές λειτουργούν τέλεια και για να συνεχιστεί αυτή η…τελειότητα θα σας κόψουμε τα επιδόματα, θα μειώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, θα σας «κόψουμε» ως και τον αέρα που αναπνέετε, θα δολοφονηθούν και μερικοί αν τολμήσουν και κατέβουν στους δρόμους, για παραδειγματισμό και ΔΙΑΡΚΗ ΤΡΟΜΟ, γιατί τολμήσατε και αμφισβητήσετε την τελειότητά μας!
Με τέτοια «λογική» στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, διατυπώνονται θεωρίες, και ξεφυτρώνουν διάφοροι… ισμοί και ισχυρισμοί, ότι φταίει ο Μάρξ, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης ή ο Κομφούκιος, ο Μωάμεθ ή ο Μέγας Αλέξανδος, οι Ταλιμπάν (τα ναρκωτικά ή τα πετρέλαια) και ο Μπους, ο Ομπάμα ή ο Λούλα, Ο Τσάβες ή ο Λένιν, ο Στάλιν ή ο Χίτλερ, ο Κάντ ή ο Σπινόζα…Και να οι σύγχρονες κούφιες τηλε-ή ραδιοφωνο- ή ηλεκτρονικο-θεωρητικολογίες (συνήθως με το αζημίωτο) προς πλύση εγκεφάλου και δυναμική ροή του κεφαλαίου, που εισβάλλει παντού αναπαράγοντας την… τελειότητα: την οικονομία της αγοράς και την…τελειότητα του παρασιτισμού, της κερδοσκοπίας και των δολοφονιών! Με πλουσιότερους τους πλούσιους και… δολοφονημένους τους φτωχούς.
Περίπου έτσι οι λαοί πάνε από εξέγερση σε εξέγερση από επανάσταση σε επανάσταση και από το ένα λουτρό αίματος στο άλλο.
Δεν είναι όμως μοιραία αυτή η διαδικασία…αν λειτουργούν οι (παγκόσμιοι και οι εγχώριοι) θεσμοί. Και στην Ελλάδα (και διεθνώς) πρέπει να κάνουμε όλοι το παν προκειμένου να λειτουργήσουν οι θεσμοί και θα λειτουργήσουν γιατί αν όχι, θα επαναληφθούν κατά παρόμοιο τρόπο τα γεγονότα και οι κρίσεις, οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις που οδήγησαν στο λουτρό αίματος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, και εν συνεχεία στον Ψυχρό Πόλεμο και στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών, που οδηγούσε (όπως και τώρα η παγκόσμια κρίση) στην καταστροφή του ανθρώπινου γένους, όπως εκτίθενται, σε ένα μέρος, του βιβλίου του Θανάση Τσιώκου- Πλαπούτα «Ο Θεός αυτοκτόνησε» (2001):
{ «Πώς γεννήθηκε ο Ναζισμός
«Ο Χίτλερ ξεπετάχτηκε μέσα από τις κοινωνικές αντιθέσεις του καιρού του. Και άδραξε την ευκαιρία.Τον γέννησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. H μονομανία του ήταν, ότι τα πάντα μπορούν να κατακτηθούν με χρήση ανελέητης δικτατορικής βίας. Με τη δύναμη της θέλησης ενός εκλεκτού όντος. ΄Οπως θεωρούσε τον εαυτό του. Εκλεκτός αυτός, εκλεκτή και η Αρία φυλή, η καθαρή γερμανική ράτσα. Προορισμένη με αρχηγό αυτόν να κατακτήσει τον κόσμο.
Ο γερμανικός λαός ήταν στο προσκήνιο αγωνιζόμενος με όλα τα μέσα, και με την επανάσταση, να κατακτήσει την εξουσία.Οι Μπολσεβίκοι ήδη είχαν κάνει την επανάστασή τους το 1917 στη Ρωσία. Και το παράδειγμά τους ήταν πολύ επικίνδυνο για τον καπιταλισμό.
Να το μιμηθούν οι εργαζόμενοι και άλλων χωρών. Και να επιβάλουν τη δική τους εξουσία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ευρώπη, η μητέρα του νεότερου παγκόσμιου πολιτισμού, γνώριζε επαναστάσεις, συγκρούσεις, παγκόσμιους πολέμους. Μέσα από αλλεπάλληλους πολέμους συγκροτήθηκε σε κράτη.
Η Γερμανική αυτοκρατορία είχε βγει ηττημένη και ταπεινωμένη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών της 28ης Ιουνίου 1919. Οι όροι της Συνθήκης αυτής έπλητταν σκληρά την οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Γερμανικής αυτοκρατορίας. Που απώλεσε και όλες τις αποικιακές κτήσεις της. Οι τρομερές γερμανικές στρατιές που είχαν κρατήσει στον πόλεμο τη μισή Ευρώπη κάτω από την κυριαρχία τους αναγκάστηκαν να ζητήσουν ανακωχή.
Το αυτοκρατορικό γερμανικό καθεστώς που για τέσσερα χρόνια έκανε τα Ευρωπαϊκά έθνη να τρέμουν κατέρρευσε ταπεινωμένο. Το ύψος της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων που ορίστηκε από Γαλλία, Αγγλία και λοιπούς συμμάχους ήταν τεράστιο.
Προκειμένου να εισπραχθεί το ένα δέκατο του ποσού που είχε ζητηθεί αρχικά μια διασυμμαχική επιτροπή επέβλεπε για πολλά χρόνια τα οικονομικά της ηττημένης Γερμανίας.
Η «τέλεια αγορά» οδηγεί στον όλεθρο και την καταστροφή.
Η Γερμανική κυβέρνηση που υπέγραψε τη συνθήκη των Βερσαλλιών και που την συγκροτούσαν κυρίως αριστεροί σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες στράφηκε κατά των Γερμανών εργαζομένων.
Τον Ιανουάριο του 1919 στο Βερολίνο κατέπνιξε επανάσταση. Τη λεγόμενη «επανάσταση των σπαρτακιστών». Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες, ιδρυτές της «Ομάδας των Σπαρτακιστών» Ρόζα Λούξεμπουργκ και Κάρλ Λίμπκνεχτ συνελλήφθησαν και δολοφονήθηκαν. Ανοίγει ο δρόμος για τους κάθε είδους εθνικιστές και για τον Χίτλερ. Με τη χρηματοδότηση των πλουσίων.
Ο Χίτλερ κατά πάσα πιθανότητα εβραϊκής καταγωγής τα βάζει με τους κομμουνιστές και τους Εβραίους με πρωτοφανές πάθος. Γεννημένος στην Αυστρία το 1889 στα σύνορά της με την Γερμανία, στο Μπραουνάου αμ-Ιν. ΄Οταν μεγαλώνει πάει στη Βιέννη. Τραυματίζεται στο γαλλικό μέτωτο το 1916. Προσχωρεί σε μια μικρή πολιτική ομάδα της άκρας δεξιάς το 1919. Από την οποία προέκυψε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Οργανώνει μια εξέγερση το 1923 στο Μόναχο. Συλλαμβάνεται και δικάζεται για εσχάτη προδοσία.
-Με την καταδίκη του αρχίζει η άνοδός του. Μπαίνει στη φυλακή και εκτίει δεκατρείς μήνες από την πενταετή ποινή του. ΄Οπου με τη βοήθεια του Ρούντολφ ΄Ες γράφει τον «Αγώνα μου». Βιβλίο το οποίο είναι ένα παραλήρημα μίσους κατά των Εβραίων και των κομμουνιστών. Μα και ένα προπαγανδιστικό αριστούργημα.
Ο Χίτλερ ένας αντιδιαλεκτικός…διαλεκτικός. Μονομανής. Μικροαστικής καταγωγής. Γιος υπαλλήλου. Συγκλονίζεται κυριολεκτικά από την κατάσταση της Γερμανίας μετά την συνθήκη των Βερσαλλιών. Τις ανησυχίες του, τις φιλοδοξίες του, τις προλήψεις, το μυστικισμό του, τα πλέγματά του, όλα δηλαδή τα μειονεκτήματα ακόμη και τη μειονεκτική θέση της ταπεινωμένης Γερμανίας προσπαθεί με τον «Αγώνα μου» να τα μετατρέψει στο αντίθετό τους: Σε πλεονεκτήματα.
Πώς; Με το ψέμα. Την προβοκάτσια. Την παραχάραξη. Και την αυθαιρεσία. Κήρυκας της δύναμης της θέλησης. Και της άσκησης βίας. Εχθρός της δημοκρατίας και του Κοινοβουλίου. Λέει μεταξύ άλλων στο από χίλιες σελίδες βιβλίο του:
«΄Οποιος θέλει να πάρει με το μέρος του τη μάζα πρέπει να βρει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της καρδιάς της. Εδώ η αντικειμενικότητα θεωρείται αδυναμία ενώ δύναμη είναι μόνο η θέληση».
«Σε όλες τις εποχές ο λαός θεωρεί τον ατέλειωτο αγώνα των αντιπάλων του σαν απόδειξη για το δικό του δίκιο.
Γι΄αυτόν το να διστάσεις να καταστρέψεις αυτούς τους αντιπάλους είναι σαν να αμφιβάλλεις για το δίκιο του. Είναι το ίδιο σαν να του αρνείσαι την ύπαρξη. Η μάζα δεν παραδέχεται παρά τη νίκη του πιο δυνατού. Και την εκμηδένιση του αδύνατου. ΄Η τουλάχιστον την χωρίς όρους παράδοσή του».
Και πού υπάρχει η δύναμη; Στη Γερμανική Ράτσα. ΄Ετσι απλά και αυθαίρετα. Χωρίς κάποια τεκμηρίωση:
«Μέσα στο αίμα μόνο, ενυπάρχει η δύναμη ή η αδυναμία του ανθρώπου. Οι λαοί που αρνούνται να διαφυλάξουν την αγνότητα της ράτσας τους αρνούνται συγχρόνως στον ίδιο τον εαυτό τους την ικανότητα να αντιδράσει. Και να σταθεί ενωμένος σε κάθε εκδήλωση».
«Το γερμανικό έθνος δεν θα μπορέσει ποτέ πια να αναγεννηθεί, αν δεν αντιμετωπίσει αποφασιστικά το φυλετικό πρόβλημα και σαν επακόλουθο το πρόβλημα των Εβραίων…Το ρατσικό πρόβλημα δεν είναι μόνο το κλειδί της ιστορίας του κόσμου. Αλλά και το κλειδί του ανθρώπινου πολιτισμού».
«Δεν χρειάζονται στην υπηρεσία του κινήματός μας παρά διανοούμενοι. Που είναι σε θέση να καταλάβουν πολύ καλά ότι η αποστολή μας και ο σκοπός μας θα κριθούν μονάχα από την δραστηριότητα της προπαγάνδας. Κι από τις επιτυχίες της. Κι όχι από την εντύπωση που θα μπορούσε να κάνει. Η προπαγάνδα δεν γίνηκε για να συζητήσει την εθνικιστική νοοτροπία και κατασκευή των ατόμων. Που την έχουν κιόλας. Αλλά για να φέρει προς το μέρος μας τους εχθρούς του γερμανικού λαού. Να τους κερδίσει. Και να τους δείξει τις πεποιθήσεις μας. Αν βέβαια τα αίματά μας ταιριάζουν»!
Kαι πάνω απ΄όλους στο εθνικιστικό κίνημα είναι ο Φίρερ. Ο αρχηγός:
«Είναι απόλυτος άρχων.΄Ολες οι εντολές είναι κάτω από την δικαιοδοσία του. Δεν εξαρτάται από κανένα. ΄Εχει την απόλυτη ευθύνη. Αλλά την σηκώνει ολόκληρη πάνω στους ώμους του». Διότι «η πρόοδος κι ο πολιτισμός της ανθρωπότητας δεν είναι καρπός κι αποτέλεσμα της πλειοψηφίας αλλ΄εξαρτώνται μοναδικά απ΄το πνεύμα και την ενεργητικότητα της προσωπικότητας».
Και διότι: «Η καλύτερη οργάνωση δεν είναι εκείνη που παρεμβάλλει ανάμεσα στον αρχηγό ενός κινήματος και στους οπαδούς του ένα μεγαλόπρεπο σύστημα διαμέσων. Είναι αυτή που δημιουργεί όσο γίνεται λιγώτερους διάμεσους. Γιατί οργανώνω σημαίνει τοποθετώ σ΄ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων μιάν απόλυτη κι ορισμένη ιδέα. Που πάντα είναι γέννημα της σκέψης ενός ανθρώπου. Και εξασφαλίζω κατόπιν τον μετασχηματισμό αυτής της ιδέας σε πραγματικότητα».
Φανατισμός και Μισαλλοδοξία
«Το μέλλον ενός κινήματος καθορίζεται από το βαθμό του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας που θάχουν οι οπαδοί του πιστεύοντας και θεωρώντας το σαν το μοναδικό δίκαιο κίνημα και πολύ ανώτερο από τις άλλες οργανώσεις του είδους του»!
Ο παθιασμένος Χίτλερ λάτρης της δύναμης μαθητεύει στο μαρξισμό και στην πείρα του εργατικού κινήματος ή βγάζει τα συμπεράσματα που θέλει εκείνος. Αξιολογεί την προπαγάνδα του και θέλει να την μιμηθεί. Για εκ διαμέτρου αντίθετους σκοπούς. Γράφει στον «Αγώνα μου»:
«Αυτό που έκανε τον μαρξισμό νάχει καταπληκτική επίδραση στις λαϊκές μάζες δεν είναι διόλου το διανοουμενίστικο έργο, τα γραπτά και τ΄αποκυήματα της εβραϊκής διανόησης. Είναι μονάχα το ανίκητο κύμα της προφορικής προπαγάνδας. Που συνεπήρε τα τελευταία χρόνια τις εργατικές μάζες. Ο μαρξισμός μπόρεσε να κερδίσει τα εκατομμύρια των εργατών όχι βέβαια με τα γραπτά των πατέρων της μαρξιστικής εκκλησίας. Μα με την ακαταπόνητη κι αληθινά έξυπνη προπαγάνδα που ασκείται από χιλιάδες ακούραστους ανθρώπους. Που κλιμακώνονται απ΄τον μεγάλο απόστολο του μίσους ως τον ασήμαντο συνδικαλιστή…Σφυροκοπούν στ΄ανθρώπινα μυαλά τις ιδέες τους. Μ΄αυτό τον τρόπο μπόρεσαν ν΄αποκτήσουν τεράστια πείρα. Για το υλικό πούχαν απέναντί τους. Κι έπρεπε να το πλάσουν.
»Κι αυτή η πείρα θα τους βοηθήσει αργότερα, θα τους δώσει τα μέσα και τα όπλα για να καταλάβουν εξ εφόδου την κοινή γνώμη. Μετά είναι και εκείνες οι γιγάντιες συγκεντρώσεις που χαράζουν μέσα στο μυαλό των ανθρωπάκηδων πως έστω και αν είναι ταπεινά σκουλήκια, μπορούν μολοντούτο ν΄αποτελέσουν τα μέλη του σώματος κάποιου δράκοντα. Που η καυτή του ανάσα θα κάψει μια μέρα τον αστικό κόσμο που απεχθάνονται. Και πως η δικτατορία του προλεταριάτου θα γιορτάσει μια μέρα την τελική της νίκη».
΄Ενστικτο, φόβος, διαίσθηση, στρεβλή ενόραση τον καθοδηγούν. Να αντιτάξει κατά του εργατικού κινήματος, κατά της πραγματικής επανάστασης τον πραγματικό δράκοντα της αντεπανάστασης. Κι αφού τον ανδρώσει με τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία τον εξαπολύει εναντίον όλης της ανθρωπότητας. Για να θριαμβεύσει η δύναμη της θέλησης και η θέληση της δύναμης της Αρίας Φυλής και του ενός Φίρερ και του φασισμού: «Της ανοιχτής τρομοκρατικής δικτατορίας των πιο αντιδραστικών, εθνικιστικών, ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου».
Και το χρηματιστικό κεφάλαιο σπεύδει να επενδύσει πάνω του. Τον χρηματοδοτεί. Τον ενισχύει με όλα τα μέσα. Κι αφού ο Χίτλερ θέσει τα πάντα υπό τον έλεγχό του θα πληρώσει αργότερα ακριβά τις συνέπειες των πράξεων του Φίρερ και το χρηματιστικό κεφάλαιο. Προς το παρόν (δεκαετία του 1920) ο Φίρερ διατυπώνει τις σκέψεις του νοσηρού πάθους του και την παθιασμένη νοσηρή σκέψη του στον «Αγώνα μου». Αφού τα βάζει με το κοινοβουλευτικό σύστημα παρακολουθώντας επί δύο χρόνια, νεαρός τότε, τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου της Βιέννης και το θεωρεί υπεύθυνο για όλα τα κακά γράφει:
«Η δύναμη που έβαλε σε κίνηση τις μεγάλες χιονοστιβάδες της ιστορίας στον πολιτικό ή τον θρησκευτικό τομέα, υπήρξε μόνο στους αιώνες των αιώνων, η μαγική δύναμη του Λόγου. Η μεγάλη μάζα του λαού υποτάσσεται πάντα στη δύναμη του λόγου. Κι όλα τα μεγάλα κινήματα υπήρξαν πάντα λαϊκά. Ηφαιστειώδεις εκρήξεις ανθρωπίνων παθών. Και ψυχικών καταστάσεων. Που επαναστάτησαν ή χάρη στη σκληρή θέα της εξαθλίωσης ή χάρη στα βέλη του λόγου. Που ακονίστηκαν πάνω στα στήθη του λαού. Και ποτέ από τις ζεστές λεμονάδες των αισθητικών φιλολόγων. Και των ηρώων του σαλονιού.
»Μόνο μια τρικυμία φλογισμένου πάθους μπορεί ν΄αλλάξει το πεπρωμένο του λαού. Αλλά ο μοναδικός που μπορεί να εκφράσει το τέτοιο πάθος είναι αυτός που το φέρνει μέσα του…Αυτός που δεν γνώρισε ποτέ το πάθος, αυτός που το στόμα του είναι κλειστό, αυτός δεν θα γίνει ποτέ ο εκλεκτός του Θεού. Για να εκφράσει τη θέλησή του».
Ο Χίτλερ ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρεί τον εαυτό του «εκλεκτό του θεού». Και αφού ο θεός είναι ικανός για τα πάντα, ικανός είναι και ο «εκλεκτός του»: ο Φίρερ. Ικανός και αδίστακτος. Σατανικός προπαγανδιστής, ταλαντούχος ρήτορας, μέγας κυριολεκτικά σκοταδιστής. Γράφει για τις συγκεντρώσεις και για την ώρα και τον τόπο που αυτές πρέπει να γίνονται:
Η ώρα της μύησης
«Το πρωϊ και ολόκληρη την ημέρα οι δυνάμεις της ανθρώπινης θέλησης αντιστέ-κονται με την πιο μεγάλη ενεργητικότητα στις προσπάθειες να τους επιβάλλουν μια θέληση ξένη, μια γνώμη άγνωστη. ΄Ομως το βράδυ υποκύπτουν πιο εύκολα στην κατακτητική δύναμη μιάς θέλησης ισχυρότερης. Γιατί στην πραγματικότητα κάθε τέτοια συγκέντρωση είναι και μια πάλη ανάμεσα σε δυo αντίθετες δυνάμεις. Το ισχυρό ρητορικό ταλέντρο της αποστολικής κατακτητικής φύσης, θα πετύχει ευκολώτερα να εμφυσήσει μια καινούργια αντίληψη σε ανθρώπους που κιόλας έχουν υποστεί, από φυσικού τους, μια χαλάρωση της αντιστασιακής τους ικανότητας, πολύ περισσότερο παρά όταν θάχουν πλήρη επίγνωση της πνευματικής τους διαύγειας και της θέλησής τους. Το ίδιο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται μέσα στο πολύχρωμο μισοσκόταδο, το γεμάτο μυστήριο, της καθολικής εκκλησίας με τα κεριά, τους λιβανωτούς, τα θυμιάματα κλπ. Στη διάρκεια αυτής της μάχης του ρήτορα με τους αντιπάλους του που θέλει να κατακτήσει, θα λάμψει λίγο, λίγο η θαυμαστή γνώση των ψυχολογικών συνθηκών που απαρτίζουν την προπαγάνδα. Πράγμα που λείπει σχεδόν ολοκληρω-τικά από τον συγγραφέα…
»Καμιά απ΄τις μεγάλες επαναστάσεις της ιστορίας δεν οφείλεται στο γραπτό λόγο. Τα κείμενα συνόδεψαν μονάχα τις επαναστάσεις. Δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να νομίζει πως η Γαλλική Επανάσταση θάχε ποτέ πραγματοποιηθεί με τις φιλοσοφικές θεωρίες. Αν δεν είχε βρεί έναν ολόκληρο στρατό από ένθερμους αγωνιστές. Που τους υποκινούσαν δημαγωγοί ανώτερης ποιότητας, ξύπνησαν τα πάθη του λαού που υπόφερε ώσπου ξέσπασε η τρομερή εκείνη ηφαιστειακή έκρηξη που ξάπλωσε τον τρόμο σ΄όλη την Ευρώπη».
Και πάλι μαθαίνει από τον εφιάλτη του: «Η πιο μεγάλη επαναστατική παραφορά του καιρού μας, η μπολσεβίκικη επανάσταση στη Ρωσία δεν γίνηκε βέβαια με τα γραφτά του Λένιν. Αλλά από την όλο μίσος ρητορική δεινότητα αναρίθμητων αποστόλων, μικρών ή μεγάλων, της προφορικής προπαγάνδας. Αυτός ο λαός που δεν ήξερε ανάγνωση και γραφή, δεν μπορούσε στ΄αλήθεια να ξυπνήσει επαναστατικά διαβάζοντας τον Κάρλ Μάρξ. Κι όμως τόκαμε γιατί χιλιάδες αγωνιστές, όλοι στ΄αλήθεια προσηλωμένοι στον ίδιο σκοπό, του υποσχέθηκαν τ΄αγαθά τ΄ουρανού».
Αντιγράφει. Ερμηνεύει. Παρερμηνεύει. Και αργότερα θα διαστρέψει. Θα χρησιμοποιήσει την προβοκάτσια και το ψεύδος. Το κόμμα του το εθνικοσοσιαλιστικό θα μπεί στο Κοινοβούλιο για να το καταργήσει. Θα κάψει το Ράιχσταγ. Σαν άλλος Νέρων. Για να αποδώσει την προβοκατόρικη ενέργεια στους κομμουνιστές (1933). Θα δημιουργήσει τα τάγματα εφόδου. Θα κάνει τις γνωστές αιματηρές εκκαθαρίσεις σφάζοντας κυριολεκτικά τους αντιπάλους του στο Κόμμα το 1934. Και πριν απ΄αυτές, θα επιμεληθεί προσωπικά την φιλοτέχνηση του εμβλήματος του κόμματός του γιατί:
Ο Μαύρος Αγκυλωτός Σταυρός
«Αυτός που έχει ανακατευτεί με τα μεγάλα πλήθη, ξέρει καλά πως κάτι ασήμαντες φαινομενικά λεπτομέρειες, είναι στην πραγματικότητα πολύ σοβαρές. Ένα εντυπωσιακό έμβλημα μπορεί, σε εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις, να ξυπνήσει το πρώτο ενδιαφέρον σχετικά με ένα νέο κίνημα… Εγώ ο ίδιος ύστερα από αναρίθμητες δοκιμές κατέληξα σε ένα οριστικό σχήμα: άσπρος κύκλος μέσα σε φόντο κόκκινο. Κι ένας μαύρος αγκυλωτός σταυρός στη μέση του κύκλου.
»Πολλές προσπάθειες χρειάστηκαν ακόμη για να καταλήξουμε οριστικά για το μέγεθος που θα έχει η σημαία ή ο άσπρος κύκλος καθώς και για το πάχος του αγκυλωτού σταυρού. Και το πράγμα έμεινε έτσι. Με το ίδιο πνεύμα, παραγγείλαμε αμέσως περιβραχιόνια για τους άντρες της υπηρεσίας τάξης μέσα στις αίθουσες συγκεντρώσεων: μια κόκκινη κορδέλα και πάνω της φιγουράριζε ο άσπρος κύκλος με τον μαύρο αγκυλωτό σταυρό.
»Το έμβλημα του κόμματός μας χαράχτηκε στις ίδιες γραμμές. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1920, η καινούργια σημαία μας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό. Ταίριαζε απόλυτα στο νεαρό μας κίνημα.΄Ηταν νέα και καινούργια όπως κι εκείνο. Κανείς δεν την είχε ακόμη δει και υψώθηκε σαν δάδα αναμμένη. Νιώσαμε και εμείς οι ίδιοι μια χαρά παιδιάστικη να μας πλημμυρίζει όταν μια πιστή συντρόφισσα του κόμματός μας έφτιαξε την πρώτη σημαία μας και μας την παράδωσε.
»Λίγους μήνες αργότερα είχαμε περίπου μισή δωδεκάδα σημαίες. Ενώ τα περιβραχιόνια με το καινούργιο σύμβολο στα μπράτσα των ανδρών μας αύξαιναν διαρκώς.΄Ηταν στ΄αλήθεια ένα σύμβολο!
΄Οχι μόνο επειδή τα μοναδικά του χρώματα, που όλοι τα αγαπούσαμε ολόψυχα και που άλλοτε είχαν προσδώσει τόσες τιμές στον γερμανικό λαό, μαρτυρούσαν τον σεβασμό μας στο παρελθόν, αλλά και γιατί ήταν α-κόμη η πιο σωστή, η πιο πετυχημένη απεικόνιση των προθέσεων του κινήματός μας.
»Σαν εθνικοσοσιαλιστές βλέπαμε την σημαία μας νάναι η προσωποποίηση του προγράμματός μας. Το κόκκινο συμβόλιζε την κοινωνική τοποθέτησή μας. Το άσπρο την εθνικιστική μας ιδέα. Ο αγκυλωτός τον αγώνα για τον θρίαμβο των Αρίων. Κι ακόμη την συμβολοποίηση της θεωρίας. Μιας θεωρίας που ήταν και θάμενε για πάντα αντισημιτική»!
Σε άλλο σημείο γράφει για το κόκκινο χρώμα που χρησιμοποιούσαν οι εθνικοσοσιαλιστές του στις συγκεντρώσεις τους: «Διαλέξαμε το κόκκινο χρώμα ύστερα από ώριμη και αυστηρή σκέψη. Το κάναμε βασικά για να ερεθίσουμε τους αριστερούς. Για να προκαλέσουμε την αγανάκτησή τους. Και να τους φέρουμε στις συγκεντρώσεις μας. Σκοπός μας ήταν να τους σαμποτάρουμε. Γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να τους κάνουμε να μας προσέξουν…
»Οι τακτοποιημένοι αστοί μείνανε κατάπληκτοι όταν χρησιμοποιήσαμε το κόκκινο των μπολσεβίκων…Οι Γερμανοί εθνικιστές άρχισαν τότε να διαδίδουν ότι είμαστε στο βάθος μια απόχρωση μαρξιστική και κρυπτοκομμουνιστές. Γιατί τούτοι οι ξεροκέφαλοι δεν μπόρεσαν ως σήμερα να καταλάβουν την διαφορά ανάμεσα στον αληθινό σοσιαλισμό και στον μαρξισμό»!
Δίνει εξηγήσεις στους Γερμανούς εθνικιστές. Οι εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ ήσαν δήθεν οι πραγματικοί σοσιαλιστές που η νέα σημαία τους «υψώθηκε σαν δάδα αναμένη».΄Οχι βέβαια για να φωτίσει τον κόσμο με τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Αλλά για να κάψει: Σοσιαλιστές. Κομμουνιστές. Εβραίους. Δημοκράτες. Τον κόσμο όλο.
Και αυτοί οι εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ που με τη νέα σημαία «ενιωσαν χαρά παιδιάστικη να τους πλημμυρίζει», έτσι «παιδιάστικα» κατάργησαν με τη βία το Κοινοβούλιο. «Παιδιάστικα» έστησαν: Κρεματόρια. Φούρνους. Θαλάμους αερίων. Για να κρεμάνε. Και να καίνε τους μη «καθαρούς». Και τους μη Αρίους: ΄Εβραίους. Κομμουνιστές. Και σιγά σιγά τους πάντες.
Ο Σκοπός της Προπαγάνδας και το Μεγάλο Ψέμα
«Παιδιάστικα» όλα, γιατί: «Σκοπός της προπαγάνδας δεν είναι να ζυγίζει και να λογαριάζει τα δικαιώματα των διαφόρων ανθρώπων. Αλλά αποκλειστικά να τονίζει μόνο το δικαίωμα που ξεκίνησε να υποστηρίξει. Καθήκον της δεν είναι να κάνει αντικειμενική μελέτη της αλήθειας, στο ποσοστό που ευνοεί τον εχθρό, κι έπειτα να την παρουσιάζει στις μάζες με ακαδημαϊκή αμεροληψία. Καθήκον της είναι να εξυπηρετεί τα δικά μας δικαιώματα. Πάντα και ακλόνητα…
»Η δεκτικότητα των μαζών είναι πολύ περιορισμένη. Η εξυπνάδα τους είναι μικρή. Η δύναμή τους όμως να ξεχνούν είναι τεράστια. Κάθε αποτελεσματική προπαγάνδα πρέπει να περιορίζεται σε πολύ λίγα σημεία. Και πρέπει να σφυροκοπάει αυτά τα συνθήματα μέχρις οτου και το τελευταίο μέλος του κοινού να καταλάβει εκείνο που θέλετε να καταλάβει από το σύνθημά σας. Μόλις θυσιάσετε το σύνθημά σας και προσπαθήσετε να γίνετε πολύπλευρος, η αποτελεσματικότητα θα εξαφανιστεί. Γιατί το κοινό δεν μπορεί ούτε να χωνέψει, ούτε να διατηρήσει το υλικό που του προσφέρετε».
«Το μέγεθος της ψευτιάς είναι ένας παράγοντας για να γίνει πιστευτή. Με την πρωτόγονη αφέλεια των μαζών ένα μεγάλο ψέμα είναι πιο αποτελεσματικό από ένα μικρό, γιατί λένε συχνά ψέματα για μικροπράγματα, θα ντρέπονταν όμως να πουν ένα πολύ μεγάλο ψέμα.
Γιαυτό δεν θα συμβεί ποτέ η μεγάλη μάζα να υποπτευθεί ένα τόσο μεγάλο ψέμα. Και η μάζα θα σταθεί τέλεια ανίκανη να πιστέψει πως θα μπορούσε να έχει κανείς την σατανική ξετσιπωσιά να διαστρέψει την αλήθεια σε τέτοια έκταση»!
Ένα μεγάλο ψέμα λοιπόν. Και «συγκέντρωση των εχθρών στην ίδια κατηγορία»: «Γενικά η τέχνη του αληθινού πολιτικού αρχηγού όλων των εποχών συνίσταται προ πάντων στο να συγκεντρώνει την προσοχή του λαού σε ένα και μοναδικό αντίπαλο και να μην αφήνει τις δυνάμεις του να διασκορπισθούν. ΄Οσο πιο μεγάλη και πιο ισχυρή είναι η διαβεβαίωση για το αντικείμενο του αγώνα του λαού, τόσο πιο σίγουρη είναι η δύναμη της σύγκρουσης και η μαγνητική επίδραση ενός κινήματος επάνω στο λαό. ΄Οσο πιο συγκεντρωμένη η δύναμη, τόσο πιο δυνατό το κτύπημα.
»Η τέχνη να άρχεις πάνω στο λαό είναι κυρίως η συγκέντρωση των εχθρών στην ίδια κατηγορία… Μόλις η μάζα έχει να πολεμήσει πολλούς εχθρούς, θέτει στον εαυτό της το ερώτημα: είναι δυνατόν όλοι οι άλλοι νάχουν άδικο στ΄αλήθεια και μόνο το δικό μας κίνημα νάχει δίκιο; Τότε ακριβώς οι δυνάμεις της παραλύουν. Γιαυτό λοιπόν πρέπει να τοποθετείται στον ίδιο σωρό ένας μεγάλος αριθμός των πιο σοβαρών αντιπάλων. Για να μοιάζει στη μάζα των αληθινών αγωνιστών ότι έχουν να πολεμήσουν με έναν μόνο. Αυτό δυναμώνει την πίστη τους κι αυξάνει τη μαχητικότητά τους».
Σαν μανιακός ο Χίτλερ με υστερικό πάθος εκμεταλλεύεται τον αντισημιτισμό και ιδιαίτερα ένα βιβλίο: «Τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών», ένα βιβλίο που κατασκευάστηκε κυριολεκτικά από έναν Γερμανό βαρώνο το 1917 για να αποτελέσει την αφορμή μιας αντισημιτικής επίθεσης. Σ΄αυτό το βιβλίο εμφανίζονται οι ίδιοι οι ΄Εβραίοι να αυτοκατηγορούνται ότι επεδίωκαν έναν σκοπό παγκόσμιας ηγεμονίας καταστρέφοντας τα χριστιανικά κράτη, με την βοήθεια της δημοκρατίας την οποία θα διαδεχόταν ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός και η αναρχία.
΄Ετσι είχαν προκαλέσει δήθεν οι Εβραίοι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο για να εξαντλήσουν τους λαούς και να εξασφαλίσουν την κυριαρχία των εβραϊκών χρημάτων. Ο Χίτλερ αδίστακτα στον «Αγώνα μου» υιοθετεί αυτές τις κατηγορίες για να εκφράσει το μίσος του κατά των Εβραίων στην αρχή και στο τέλος εναντίων όλων των μη Αρίων.
Γράφει: « Από τότε που τράβηξαν την προσοχή μου οι Εβραίοι, άρχισα να βλέπω τη Βιένη κάτω από μιάν άλλη άποψη. Παντού όπου πήγαινα συναντούσα Εβραίους». Στη Βιένη τα βάζει με τους σοσιαλδημοκράτες εργαζόμενους που του προτείνουν να γίνει μέλος του συνδικάτου:
«΄Ισως ποτέ δεν θα είχα ασχοληθεί με τους διπλανούς μου, αν την τρίτη ή τέταρτη μέρα που έπιασα δουλειά δεν με διέταζαν να γραφτώ στο συνδικάτο…Στα διαλείμματα της δουλειάς μου δόθηκε η ευκαιρία να τους γνωρίσω καλά και καμιά δύναμη στον κόσμο δεν θα με υποχρέωνε να ενταχθώ σ΄έναν οργανισμό που οι εκπρόσωποί του με είχαν τόσο απαγοητεύσει». Και ενώ εκείνοι συζητούσαν στα διαλείμματα πολιτικά «Εγώ έπιανα μια γωνιά κι έπινα την μποτίλια το γάλα μου μ΄ένα κομμάτι ψωμί. Μελετούσα προσεχτικά τον περίγυρό μου ή μάλλον συλλο-γιζόμουν την κακή μου τύχη».
΄Ερχεται σε ρήξη μαζί τους. Γράφει ότι τον απειλούν. Παρατάει τη δουλειά του αηδιασμένος. Αναγκάζεται να ξαναπάει γιατί τελείωσαν οι μικρές του οικονομίες. Απορρίπτει την «χωρίς οίκτο θεωρία» της Σοσιαλδημοκρατίας. Θεωρεί τις μάζες των εργατών παραστρατημένες. Γράφει πως διαβάζει πολλά βιβλία και ανακαλύπτει, ότι:
«Βρισκόμουνα αντιμέτωπος με μια θεωρία που ξυπνούσε τον εγωϊσμό και το μίσος. Φτιαγμένη για να κατακτήσει μαθηματικά τη νίκη. Αλλά ο θρίαμβός της σίγουρα θα ήταν για την ανθρωπότητα ένα θανάσιμο χτύπημα». Για να καταλήξει με τον καιρό στο ερώτημα: «Γιατί υπήρχε οποιαδήποτε βρωμιά ή ατιμία μέσα στην κοινωνία που να μην έχει ανακατευτεί ένας Εβραίος τουλάχιστον;..
»Ναι θα πολεμούσα αυτή τη βρωμιά! ΄Ομως παρόλο που συνήθισα πια να βρίσκω τους Εβραίους σ΄όλες τις εκδηλώσεις του πολιτισμού, της πρακτικής ή της τέχνης έμεινα κατάπληχτος όταν ανακάλυψα ότι οι ΄Εβραίοι ήταν οι ηγέτες των Σοσιαλδημοκρατών. Οι παρωπίδες έπεσαν από τα μάτια μου. Αυτό ήταν το τέλος της εσωτερικής πάλης που τόσον καιρό υπόφερα».
Ο Χίτλερ εκφραστής των πιο αντιδραστικών δυνάμεων της Γερμανίας με την επίθεσή του κατά των Εβραίων και των μαρξιστών θέλει να δικαιολογήσει την πολιτική του αναπτύσσοντας τη ναζιστική, εθνικιστική του θεωρία και τη θεωρία του «ζωτικού χώρου», απ΄τον οποίο έχει ανάγκη η Γερμανική Αυτοκρατορία. Η οποία βγήκε ηττημένη από τον πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς οι σύμμαχοι κατέλαβαν ολόκληρες περιοχές της.
Γράφει: « Αν τούτη η Γη γίνηκε στ΄αλήθεια για να υπάρχει αρκετή θέση για όλους, ας μας δώσουν λοιπόν το έδαφος που μας είναι απαραίτητο για να ζήσουμε. Σίγουρα, δε θα το κάνουν εθελοντικά. Αλλά τότε εναπόκειται στην αντίληψη που έχει καθένας για τη δικαιοσύνη, ν΄αγωνιστεί για την ύπαρξή του. Κι όποιος αρνιέται με το καλό, δεν έχουμε παρά να τον πείσουμε με τη γροθιά μας».
Παίρνει μέρος στο Α΄παγκόσμιο Πόλεμο και τραυματίζεται υπό τους ήχους του τραγουδιού: «Ντώυτσλαντ, Ντώυτσλαντ ύμπερ άλλες ίντερ βέλτ!». Παράλληλα δεν ξεχνά τη μονομανία του κατά: Εβραίων και Μαρξιστών. Γιατί όπως γράφει: «ο μαρξισμός είχε και έχει σαν βασική του αρχή το διαμελισμό και την καταστροφή όλων των εθνικιστικών κρατών που δεν είναι εβραϊκά».
Βία χωρίς οίκτο.
Αναρωτιέται απ΄αφορμή τη φιλοσοφική θεωρία του μαρξισμού: «Είναι δυνατόν με το σπαθί ν΄αλλάξεις πεποιθήσεις που φωληάζουν στο ανθρώπινο μυαλό; Είναι δυνατόν με την σκληρή βία να πολεμήσεις φιλοσοφικές θεωρίες;... Οι φιλοσοφικές ιδέες και πεποιθήσεις, όσο και τα κινήματα που έχουν τεθεί σε καθορισμένες φιλοσοφικές θέσεις, αληθινές ή ψεύτικες, δεν μπορούν, πριν περάσει μιάν ωρισμένη στιγμή, να τσακιστούν απ΄την υλική δύναμη, παρά κάτω από μια και μόνη συνθήκη: αυτή η υλική δύναμη, να τεθεί στην υπηρεσία μιάς φιλοσοφικής ιδέας ή πεποίθησης καινούργιας. Ανάβοντας έτσι μια νέα φλόγα.
»Η χρήση της φυσικής δύναμης από μόνη της, χωρίς τη βοήθεια της ηθικής δύναμης που θάχει σαν βάση μιάν φιλοσοφική θεωρία δεν μπορεί ποτέ να οδηγήσει στο γκρέμισμα μιάς ιδέας.΄Η να βάλει τέλος στην εξέλιξή της...Μονάχα πάνω στην αλύγιστη εφαρμογή της βίας στηρίζεται η πρώτη προϋπόθεση της επιτυχίας. Αλλά αυτή η επιμονή δεν πρέπει να είναι παρά το αποτέλεσμα μιάς απόφασης στηριγμένης πάνω σε θεωρητικά δεδομένα. Κάθε είδους βία που δεν βασίζεται πάνω σε στέρεη πνευματική βάση, θα είναι πάντα ταλαντευόμενη κι αβέβαιη.
»Κάθε απόπειρα πολεμικής ενάντια σ΄ένα φιλοσοφικό σύστημα με την υλική βία τελειώνει με αποτυχία. Ενώ ο αγώνας δεν παίρνει την ουσιαστική του μορφή αν δεν πρεσβεύει μιάν άλλη πνευματική θέση. Μόνο με την αμοιβαία σύγκρουση δύο θεωριών η νίκη θα ευνοήσει εκείνην που θα χρησιμοποιήσει χωρίς οίκτο καιμ΄επιμονή την σκληρή βία.
Γι΄αυτές τις παραπάνω αιτίες η σύγκρουση ενάντια στον μαρξισμό στάθηκε ως τώρα μια αποτυχία».
Σε άλλο σημείο γράφει: «Με τους Εβραίους δεν μπορείς ποτέ να συμφιλιώνεσαι, αλλά μονάχα να λές: όλα ή τίποτα!». Πώς θα επιβληθεί λοιπόν η Γερμανία; Δια της ράτσας: Γιατί: «΄Ολες οι δημιουργικές εκπολιτιστικές δυνάμεις έχουν σαν βάση τους τη ράτσα. Και το κράτος πρέπει λογικά να θεωρείται σαν απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση και τελειοποίηση αυτής της ίδιας της ράτσας. Βασικής συνθήκης για κάθε ανθρώπινη πρόοδο..
»Δεν οδηγεί άραγε σε τρομακτικές σκέψεις το άδικο που κάνουν στη γερμανική ράτσα μας όταν οι Αμερικανοί αγνοούντες εμάς τους ίδιους, έχουν δοσοληψίες μετους βρωμερούς Εβραίους; Που ξεμπαρκάρουν εκεί, μόνο και μόνο επειδή συλλαβίζουν τα ακατάληπτα γερμανικά τους; Κανείς μολοντούτο δεν συλλογίζεται ότι το καθαρό τυχαίο γεγονός, ότι δηλαδή αυτοί οι απάτριδες ψειριάρηδες μιλούν γερμανικά, δεν τους κάνει υποχρεωτικά ν΄ανήκουν στο λαό μας. Ούτε κάν να είναι γερμανικής καταγωγής...
»Μόνο αν χαθούν και οι τελευταίοι εκπρόσωποι της ανώτερης ράτσας η γη θα μεταβληθεί οριστικά σε μιάν έρημο...Ο ανώτερος σκοπός του ρατσιστικού κράτους πρέπει να είναι η φροντίδα της προστασίας όλων αυτών που εκπροσωπούν την πρωταρχική ράτσα. Και που αυτοί διαδίδουν τον πολιτισμό. Και αποσκοπούν στην ομορφιά και στην ηθική αξιοποίηση μιάς ανώτερης κοινωνίας.΄Εμείς και μόνο απ΄το γεγονός ότι είμαστε ΄Αριοι, δεν μπορούμε παρά να θεωρούμε το κράτος σαν ένα οργανισμό που εκπροσωπεί το λαό...
Το Ελληνικό Ιδεώδες
»Η προσπάθεια του ρατσιστικού κράτους πρέπει να εξαντληθεί ώστε να γραφεί μια ιστορία παγκόσμια. Που μέσα της το φυλετικό πρόβλημα θα κατέχει την πρώτη θέση... Ειδικώτερα η διδασκαλία της ιστορίας δεν πρέπει να παραγνωρίζει την ιστορική πρόοδο. Αν κατέχουμε έστω και σε χοντρές γραμμές τη Ρωμαϊκή ιστορία, θα μας γίνει ο καλύτερος οδηγός. Για τα σημερινά χρόνια. Αλλά και για όλες τις εποχές. Πρέπει ακόμα να διαφυλάξουμε σ΄όλη του την ομορφιά το Ελληνικό ιδεώδες του πολιτισμού. Οι διαφορές ανάμεσα στους λαούς δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να βρούμε την κοινότητα της ράτσας που τους ενώνει... Ο παθιασμένος αγώνας μας πρέπει νάχει πλατειά αντικείμενα: ΄Ενας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του. Κι αυτός ο πολιτισμός θα βαστάξει εκατομμύρια χρόνια. Γιατί θ΄αγκαλιάσει και θα συνταιριάσει τον Ελληνισμό με τον Γερμανισμό».
Αλλά πως καταλάβαινε τον Ελληνισμό ο Χίτλερ; Δεν είχαν βέβαια καμιά σχέση τα γαυγίσματά του με την αρχαιοελληνικό πολιτισμό ή την Αθηναϊκή Δημοκρατία. Συνέπεσε να πάρει την πρώτη απάντηση σ΄όσα έλεγε στα βουνά και στις πόλεις της Νέας Ελλάδας. Ο Αλμπερτ Σπέερ, προσωπικός αρχιτέκτονας του Χίτλερ που είχε κατασκευάσει σύμφωνα με τις λόξες του δικτάτορα τη νέα καγκελλαρία κι άλλα τεράστια οικοδομήματα στο Βερολίνο με τις απέραντες αίθουσες, που ήταν και υπουργός της πολεμικής παραγωγής, σε συνέντευξή του μετά τη συντριβή του ναζισμού και τη δίκη της Νυρεμβέργης λέει σχετικά με την αντίσταση των Ελλήνων.
«Κι εγώ προσωπικά κι όλοι οι αξιωματούχοι του Γ΄ Ράιχ, μείναμε έκπληκτοι, απ΄το γεγονός ότι σε μια περιοχή που δεν την φανταζόταν κανείς: στα Βαλκάνια παρουσιάστηκε το φαινόμενο αυτό της αντίστασης των Ελλήνων. Προσπαθούσαμε να βρούμε μια αιτία για την απροσδόκητη αυτή στροφή προς όφελος των αντιπάλων του ΄Αξονος. Συχνά μας απασχολούσε αυτή η εξαίρεση στον μέχρι τότε κανόνα της πορείας του πολέμου.
Ο Χίτλερ νόμιζε πως είχε βρεί την ερμηνεία του φαινομένου αυτού. Στηριζόμενος στις ρατσιστικές θεωρίες του μας έλεγε κομπάζοντας, ότι η ηρωϊκή αντίσταση των Ελλήνων, οφειλόταν στο γεγονός, ότι οι σημερινοί ΄Ελληνες είναι απόγονοι των Δωριέων. Οι οποίοι κατά τον Χίτλερ ήσαν ΄Αριοι και Ινδογερμανική φυλή. Πρόσθετε δε, ότι υπήρχε Ινδογερμανικό αίμα στις φλέβες των Ελλήνων. Και ότι οι Δωριείς ήταν οι θεμελιωτές του δικού μας πολιτισμού.
»Ανεξάρτητα από την ερμηνεία αυτή, δεδομένο είναι, ότι το Βερολίνο καταλήφθηκε από θαυμασμό για την ελληνική στάση. Και το αίσθημα αυτό απ΄ό,τι θυμάμαι προσδιορίστηκε από το γεγονός ότι τόσο ο Χίτλερ, όσο και οι στρατιωτικοί της Βέρμαχτ δε δυσαρεστήθηκαν ούτε δυσανασχέτησαν, όπως θα ήταν φυσικό από την αντίσταση των Ελλήνων. Αλλά ο ηρωϊκός τους αγώνας το Φθινόπωρο του 1940 (Ελληνοϊταλικός Πόλεμος) εκτιμήθηκε γενικά σαν τέτοιος μεταξύ των αξιωματούχων του καθεστώτος».}
"Είμαστε όλοι ΄Ελληνες"
-Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Η "τέλεια αγορά", όπως και τώρα, δια των Αρίων οδήγησε την ανθρωπότητα σε συλλογική ηλιθιότητα και παραφροσύνη. Ο Ελληνικός λαός καλείται, όπως αντιστάθηκε στον ναζισμό, που τον γέννησε η "τέλεια οικονομική αγορά" να αντισταθεί και κατά της νέας λαίλαπας της οικονομικής κρίσης, που την προκάλεσε ή ίδια "τέλεια αγορά" και οι αισχροκερδείς μηχανισμοί της, γιατί "οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες" και γιατί οι κάτοικοι του Πλανήτη "είμαστε όλοι έλληνες".-
Στο εικονιζόμενο σημείο της Λ.Κηφισσού στο ύψος του Αγ.Ιωάννη Ρέντη ΙΧ αυτοκίνητο εμβολίστηκε, σύμφωνα με τον κ.Π.Μαδιά μηχανολόγο-ηλεκτρολόγο μηχανικό, από παράνομη διαφημιστική πινακίδα (φαίνεται στη φωτ.) «με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του 27χρονου οδηγού Βατράνη Μιχάλη».
Ας σημειωθεί οτι το υπουργείο υποδομών δια του υπουργού κ.Δ.Ρέππα έχει εξαγγείλει το ξήλωμα (δια συνεντεύξεως) αυτών των διαφημιστικών παγίδων θανάτου(14-4-2010), την τοποθέτηση των οποίων ο ΄Αρειος Πάγος έχει χαρακτηρίσει έγκλημα διαρκές και οι παρανομούντες οδηγούνται στο αυτόφωρο.
Παρ΄όλα αυτά οι γνωστοί «αφισάρχες» και δήμοι εξακολουθούν να εγκληματούν δια των παγίδων αυτών θανάτου και δεν σπεύδουν να συμμορφωθούν. Η θέση τους είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Είναι γνωστό σύμφωνα με τον ν.1604/1986 , με τις 909-910/2007 , 168 και 169/2010 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι οι δήμοι πρέπει να σπεύδουν να ξηλώνουν τις παγίδες αυτές θανάτου και καθ΄υποκάτασταση η Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Υποδομών, καταλογίζοντας την δαπάνη αποξήλωσης στους «αφισάρχες»,αλλά αυτοί οι τελευταίοι εξακολουθούν προκλητικά σ΄όλη την Ελλάδα να μην ξηλώνουν και να εκμεταλλεύονται εμπορικά τις φονικές αυτές διαφημιστικές πινακίδες.
Καλείται η κυβέρνηση:
-να επιβάλλει πάραυτα τον νόμο,
-να ξηλωθούν αμέσως οι φονικές αυτές διαφημιστικές πινακίδες (από τους δήμους και το Υπουργείο Υποδομών)
-να ληφθούν αμέσως, από την κυβέρνηση τα γνωστά διαρκή μέτρα ενίσχυσης και βελτίωσης της οδικής ασφάλειας, για άριστη λειτουργία του τρίπτυχου: «Οδός-όχημα-οδηγός».
Κάθε καθυστέρηση , με διάφορες δικαιολογίες περί οικονομικής κρίσης κ.λ.π. ισοδυναμεί με νέες εκατόμβες θυμάτων στο οδικό δίκτυο της χώρας.
Σε φυλάκιση 14 μηνών καταδικάστηκαν την 11-5-2010 με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών ως υπαίτιοι ανθρωποκτονίας (την 19-8-2005) εξαιτίας παράνομης γιγαντοαφίσας υπαίθριας διαφήμισης, που είχαν τοποθετήσει στο Δήμο Παπάγου επί της Λεωφόρου Αλίμου Κατεχάκη, 400 μ. μετά την έξοδο της Περιφέρειας Υμηττού, οι νόμιμοι εκπρόσωποι της διαφημιστικής εταιρίας ΑΛΜΑ ΑΤΕΡΜΩΝ (νυν ΑΤΕΡΜΟΝ Α.Ε.):
1) Αντωνία Βρυώνη του Φιλίππου, 2)Νικόλαος Δημόπουλος του Ανδρέα και 3)Βαρβάρα Μερσίνη Μιχελάκη.
Οι ως άνω σύμφωνα με το κατηγορητήριο, την 19-8-2005:
» δεν προέβλεψαν ότι με την τοποθέτηση της φωτεινής, μεταλλικής διαφημιστικής πινακίδας μπορούσαν να προκαλέσουν κατ΄αιτιώδη τρόπο τον θάνατο του RAMAZ DED ο οποίος δηγούσε το (ΙΧ) αυτοκίνητό του με κατεύθυνση από Ηλιούπολη προς Λ.Μεσογείων.
Ειδικότερα οι κατηγορούμενοι εξ αφροντισίας δεν προέβλεψαν ότι η τοποθέτηση της συγκεκριμένης πινακίδας ήταν ικανή λόγω του μεγέθους, της τοποθέτησής της και της ανθεκτικής κατασκευής της από σκληρά μεταλλικά υλικά, να προκαλέσει αυξημένο κίνδυνο στον παραπάνω χρήστη-οδού,αλλά και σε οποιονδήποτε χρήστη-οδηγό, της Λεωφόρου Κατεχάκη.
Η παραπάνω φωτεινή πινακίδα λόγω της θέσης και του μεγέθους της απέσπασε την προσοχή του θανόντος την ώρα που οδηγούσε, με αποτέλεσμα να ξεφύγει από την πορεία του να προσκρούσει με το αυτοκίνητό του στο πεζοδρόμιο και στη συνέχεια να επιπέσει στην μεταλλική πινακίδα και να επέλθει ο θάνατος αυτού».
Επίσης σύμφωνα με το κατηγορητήριο:
«ο θάνατος αυτός οφείλεται στην τοποθέτηση της υπό κρίση πινακίδας στο συγκεκριμένο σημείο το οποίο ήταν εκ προοιμίου επικίνδυνο για την ζωή και την σωματική ακεραιότητα των χρηστών της Λεωφόρου Κατεχάκη και στην συγκεκριμένη περίπτωση προκάλεσε αιτιωδώς τον θάνατο του ανωτέρω και αν αυτή δεν ήταν τοποθετημένη στο σημείο αυτό και αν δεν κατασκευαζόταν από ιδιαίτερα μεταλλικά ανθεκτικά υλικά δεν θα επερχόταν ο θάνατος του RAMAZ DED».
Συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής παρέστησαν οι δικηγόροι Αγγελική Γκίνη και Θαν.Τσιώκος-Πλαπούτας.
Ας σημειωθεί οτι την 12-2-2000 στον δήμο Παπάγου, επί της Λ.Κατεχάκη έξω από την Πολυτεχνειούπολη, και εξαιτίας φωτεινής διαφημιστικής γιγαντοαφίσας, πακτωμένης, μεταλλικής και ακλόνητης, της ίδιας ως άνω εταιρίας, θανατώθηκε ο 33χρονος ηλεκτρολόγος μηχανικός του ΕΜΠ, Δημήτρης Αθαν.Τσιώκος. Από τότε μέχρι σήμερα αμέτρητοι βρήκαν τον θάνατο από την ίδια αιτία.
Και έκτοτε, με εγκληματικές κυβερνητικές δικαιολογίες και ολιγωρίες, εκκρεμεί η δημιουργία στην Ελλάδα ενιαίου φορέα Οδικής Ασφάλειας, υπό την επίβλεψη του Κράτους σύμφωνα με την διεθνή, κοινοτική και ελληνική νομοθεσία, τις αποφάσεις του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου, της Ολομέλειας της Βουλής, τις διαρκείς εκκλήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, και την μόνιμη απαίτηση του λαού, για να τεθεί τέρμα στην γενοκτονία της ασφάλτου.
Και ενώ ήδη έχει εξαγγελθεί από την κυβέρνηση το «ξήλωμα» αυτών των παγίδων θανάτου, αφού τέθηκε επανειλημμένα θέμα λειτουργίας του Πολιτεύματος, αυτό προχωρεί με «ρυθμούς χελώνας» , καίτοι αποτελεί ζωτική εθνική ανάγκη η αντιμέτωπιση του προβληματος της οδικής ασφάλειας, που την συνθέτει:
-το τρίπτυχο «οδός-όχημα-οδηγός», το οποίο για να λειτουργήσει άριστα, επιβάλλεται η λήψη αμέσως, επί μονίμου βάσεως, των γνωστών μέτρων, με μόνιμη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, ώστε να πάψουν τα αισχροκερδή συμφέροντα, που οδήγησαν την χώρα στην παρούσα κρίση και στην λήψη των γνωστών εξοντωτικών για τον λαό μέτρων της «τρόϊκας», να «δολοφονούν» κυρίως τα νιάτα της Ελλάδας, στην άσφαλτο…
