Σύμφωνα με τις 909-910/07 αποφάσεις του Σ.τ.Ε, που αφορούν την υπόθεση Αθαν.Τσιώκου-Πλαπούτα,(θανατώθηκε ο γιος του εξαιτίας διαφημιστικής πινακίδας την 12-2-2000)η διεθνής Σύμβαση για την οδική σήμανση και σηματοδότηση που υπεγράφη στη Βιέννη την 8-11-1968 και εκυρώθη με τον ν.1604/1986 προβλέπει στο άρθρο 4 ότι:
» Τα Συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούν οτι απαγορεύεται:
α)η αναγραφή ή προσάρτησις εις πινακίδα σημάνσεως, το υποστήριγμα αυτής, ή πάσαν άλλην συσκευήν ρυθμίσεως της κυκλοφορίας, πάσης προσθήκης μη σχετικής προς τον σκοπόν της τοιαύτης πινακίδος σημάνσεως, υποστηρίγματος ή συσκευής.
Εν πάση όμως περιπτώσει, εάν τα Συμβαλλόμενα Μέρη, ή όργανα αυτών ήθελον εξουσιοδοτήσει μη κερδοσκοπικόν οργανισμόν όπως εγκαταστήσει πληροφοριακάς πινακίδας, δύνανται να επιτρέψουν όπως το έμβλημα του τοιούτου οργανισμού εμφανίζεται επ΄αυτών ή του υποστηρίγματός των, υπό την προϋπόθεσιν οτι δεν ήθελεν εκ τούτου καταστή ολιγώτερον εύληπτος η πινακίς σημάνσεως .
β)Τα Συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνούν οτι απαγορεύεται η εγκατάστασις πάσης πινακίδος, ειδοποιήσεως, διαγραμμίσεων ή συσκευής, ήτις θα ηδύνατο να επιφέρη σύγχυσιν μετά των πινακίδων σημάνσεως ή άλλων συσκευών ρυθμίσεως της κυκλοφορίας, ή να καταστήση ταύτας ολιγώτερον ορατάς ή αποτελεσματικάς, είτε να προκαλέση εκθάμβωσιν εις τους χρησιμοποιούντας τας οδούς, είτε απόσπασιν της προσοχής των, κατά τρόπον δυνάμενον να επιδράση επι της ασφαλείας της κυκλοφορίας»(σελ.3).
«Επειδή η διεθνής, ως άνω σύμβαση, επιβάλλει σύστημα σημάνσεως και σηματοδοτήσεως των οδών με ενιαία διεθνή χαρακτηριστικά, το οποίο αποσκοπεί στην ενίσχυση της ασφαλείας για τους χρήστες των οδών.
Το σύστημα αυτό, για το οποίο υπεύθυνο είναι το Κράτος, παραβλάπεται όταν παρεμβάλλονται ξένα, και κυρίως προερχόμενα από την εμπορική διαφήμιση, αντικείμενα τα οποία προορίζονται να αποσπάσουν την προσοχή των Οδηγών από τους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας και να την κατευθύνουν προς αυτά.
Εξ ού και η Σύμβαση προτάσσει όλων των διατάξεων περί των σημάτων κλπ, την υποχρέωση των συμβαλλομένων Κρατών να απαγορεύουν την τοποθέτηση στον ευρύτερο χώρο των οδών πάσης επιγραφής ή εγκαταστάσεως, που θα ηδύνατο να προκαλέση σύγχυση με τις (δημόσιες) πινακίδες κυκλοφορίας, να προκαλεί θάμβωση στους χρήστες των οδών ή να τους αποσπά την προσοχή.
Ειδικότερα κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, ερμηνευομένων βάσει και των δεδομένων της κοινής πείρας, αποκλείεται εν πάση περιπτώσει η τοποθέτηση τέτοιων πινακίδων διαφημίσεων και δη μεγάλων διαστάσεων επί του οδοστρώματος της οδού ή του πεζοδρομίου.
Επομένως οι διατάξεις των εδ. γ΄και δ΄της παρ.1 του άρθρου 11 του ν.2696/1999, επιτρέπουσες κατ΄αρχήν την εγκατάσταση διαφημίσεων επί του οδοστρώμαος και των πεζοδρομίων οδών ευρισκομένων εντός κατοικημένων περιοχών (με όριο ταχύτητος 70 χιλ./ώρα) και αναγνωρίζοντας στην Διοίκηση την δυνατότητα χορηγήσεως εγκαταστάσεως διαφημίσεων και στους ανωτέρω χώρους είναι αντίθετες προς την ως άνω Διεθνή Σύμβαση και ως εκ τούτου είναι ανίσχυρες.
Τούτο ενισχύεται και από το ότι οι διατάξεις των εδαφίων αυτών καταργήθηκαν ρητώς με το εδάφιο θ΄της παρ.12 του άρθρου 13 του ν.3212/2003 με τη σκέψη, όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του νόμου αυτού, οτι εθεωρούντο κατηργημένα από τις ειδικότερες και αυστηρότερες διατάξεις του ν.2946/2001, ο οποίος ερρύθμιζε τα θέματα υπαιθρίου διαφημίσεως.
Από τις παρατεθείσες διατάξεις προκύπτει περαιτέρω οτι, εφόσον υφίστανται σε πεζοδρόμια των οδών του εδαφίου γ΄του άρθρου 11 του ν.2696/1999 διαφημιστικές πινακίδες κατά παράβαση των ορισμών της Διεθνούς Συμβάσεως, γεννάται υποχρέωση αφαιρέσεώς τους, εξαλείψεώς τους ή θέσεώς τους εκτός λειτουργίας κατά πρώτο λόγο από τον δήμαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας εντός των διοικητικών ορίων του οποίου δήμου ή κοινότητας κείνται οι εν λόγω πινακίδες και κατά δεύτερο λόγο από την κρατική διοίκηση (αρμόδο όργανο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων ΄Εργων του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ή της Περιφέρειας) η οποία υπό τις τασσόμενες στην παρ.8 του άρθρου 11 του ν.2696/1999 προϋποθέσεις, ασκεί την ανωτέρω αμοδιότητά της καθ΄υποκατάσταση των προαναφερομένων οργάνων των Ο.Τ.Α. στο πλαίσιο της διοικητικής εποπτείας επ΄αυτών»(σελ.6 και 7 των ως άνω αποφάσεων).
Στις 23-5-07 ο Υφυπουργός Εσωτερικών κ.Αθ.Νάκος εξέδωσε την με αριθ.34 εξαιρετικά επείγουσα εγκύκλιο σχετική με το θέμα της αφαίρεσης των παράνομων υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων, την οποία απευθύνει στις 13 περιφέρειες της χώρας, τονίζοντας οτι οι δαπάνες που θα απαιτηθούν θα καλυφθούν από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Η εγκύκλιος αυτή του κ.Νάκου παραμένει εισέτι ανεκτέλεστη παρά την πληθώρα των θανατηφόρων ατυχημάτων που εξακολουθούν σχεδόν καθημερινά να γίνονται εξαιτίας των παγίδων θανάτου της υπαίθριας διαφήμισης, που τα προκαλούν σε βαθμό κακουργήματος μερικοί πασίγνωστοι εγκληματίες διαφημιστές, οι οποίοι από καιρό έπρεπε να είχαν «καθίσει στο σκαμνί » με πρωτοβουλία του αρμόδιου Εισαγγελέα, ο οποίος δυστυχώς δεν επεμβαίνει μέχρι τώρα, ενώ μαίνεται η γενοκτονία της ασφάλτου.