Γράφει και προτείνει  ο Θαν.Τσιώκος-Πλαπούτας

Τα χαράματα της 25ης Ιουνίου 1925, ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανέτρεψε πραξικοπηματικά την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου και ανέλαβε την εξουσία. Η στρατιωτική αυτή εκτροπή,  έθεσε τέλος στην ακυβερνησία που ταλάνισε την ελληνική πολιτική σκηνή την επαύριον της μικρασιατικής τραγωδίας. Με προκήρυξή του προς τον ελληνικό λαό την ίδια ημέρα, ο Πάγκαλος προσπάθησε να αιτιολογήσει την ενέργειά του. Αφού αποκάλεσε «αμαρτωλή» την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, υποσχέθηκε «διοίκησιν χρηστήν, ισοπολιτείαν, ασφάλειαν και δικαιοσύνην» καθώς και πάταξη «άνευ οίκτου» των ποικιλώνυμων καταχραστών, «οι οποίοι κατακλέπτουσιν αναιδώς τον ιδρώτα του λαού».
                                               Φρούδες υποσχέσεις

Η επίκληση αμάχητων ηθικών κανόνων από τον δικτάτορα αποσκοπούσε στην εκτόνωση των αντιδράσεων των βενιζελογενών κομμάτων για την πρωτοβουλία του. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονταν  και οι επαφές του με κορυφαίους παράγοντες των βενιζελικών και ιδίως με τον ηγέτη της Δημοκρατικής Ενωσης, Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Ο τελευταίος συμφώνησε να στηρίξει τον δικτάτορα, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα υποσχέσεις, φρούδες όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκαν, περί ψηφίσεως νέου Συντάγματος.

Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο Θεόδωρος Πάγκαλος εμφανίστηκε στις 30 Ιουνίου 1925 ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης, προκειμένου να αναγνώσει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεώς του και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Πράγματι, με ψήφους 185 επί συνόλου 208, η κυβέρνηση Πάγκαλου απέκτησε κοινοβουλευτική νομιμότητα. Ωστόσο οι δηλώσεις, στις οποίες προέβη αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Βουλής, αποτέλεσαν οδυνηρή έκπληξη για τους υποστηρικτές του. «Είμεθα κατάστασις», είπε, «δι’ ημάς δεν υπάρχει βενιζελισμός και κωνσταντινισμός, διότι δεν υπάρχουν πλέον τα εκπροσωπούντα τα δύο τοιαύτα κόμματα πρόσωπα. Ο μεν Βενιζέλος απέθανε πολιτικώς, ο δε Κωνσταντίνος φυσιολογικώς».

Η απαγκίστρωση από το βενιζελικό στρατόπεδο υπήρξε η πρώτη συνειδητή επιλογή του δικτάτορα αμέσως μετά την εδραίωσή του στην εξουσία. Η παράλληλη προσέγγιση στελεχών των αντιβενιζελικών αποτέλεσε έτσι τη φυσιολογική κατάληξη μιας προσωπικής πορείας που απέβλεπε  στην  επιβολή του ως δικτάτορα, κάτι που τυπικά είχε βαθμιαία συντελεστεί, αρχικά στις 29 Σεπτεμβρίου 1925, όταν με διάταγμα διαλύθηκε η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση και ακολούθως στις 5 Ιανουαρίου του 1926. Λίγους μήνες αργότερα, στις 4 και 11 Απριλίου του 1926, ο Πάγκαλος εξελέγη από το λαό Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

                                   Διολίσθηση στον αυταρχισμό

Η σταδιακή διολίσθηση του καθεστώτος σε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης αποτέλεσε φυσιολογικό επακόλουθο και επιβεβαιώθηκε τους επόμενους μήνες με μαζικές διώξεις και εκτοπισμούς πολιτικών αντιπάλων, κυρίως κομμουνιστών αλλά ακόμη και Βενιζελικών, όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο οποίος πήρε το δρόμο για την εξορία. Ανεστάλη επίσης η έκδοση ορισμένων εφημερίδων. Ο  Πάγκαλος δήλωνε: «Επειδή βλέπω ότι είναι αδύνατον πλέον να εμπιστευώμεθα εις τον κοινοβουλευτισμόν, διά τούτο απεφάσισα ν’ αλλάξω την μέχρι τούδε πορείαν μου. Εις το εξής στηρίζομαι εις την εμπιστοσύνην του στρατού, όστις αποτελεί την νησίδα των εθνικών ελπίδων»

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η διακυβέρνηση Πάγκαλου σημαδεύτηκε από μια σειρά αντιφατικών ενεργειών. Απώτερος στόχος του πρέπει να ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η προετοιμασία της χώρας για επανάληψη των πολεμικών επιχειρήσεων με την Τουρκία και η ανατροπή της συνθήκης της Λωζάννης. 

                                    Εισβολή στη Βουλγαρία
Στο ζήτημα της Μακεδονίας, το ελληνοβουλγαρικό επεισόδιο στο Πετρίτσι και η διαταγή που ο Πάγκαλος έδωσε στο Γ΄ Σώμα Στρατού να εισβάλει, τον Οκτώβριο του 1925, σε βουλγαρικό έδαφος προκειμένου να τιμωρήσει τους κομιτατζήδες που αποδύονταν σε τρομοκρατικές επιδρομές στην ελληνική Μακεδονία, είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη της Ελλάδας από την Κοινωνία των Εθνών και την καταβολή υψηλής χρηματικής αποζημίωσης.

Στις 17 Αυγούστου 1926, η Ελλάδα και η Γιουγκοσλαβία υπέγραψαν μυστικές συμφωνίες, με τις οποίες οι Σέρβοι αποκτούσαν σημαντικά προνόμια στην ελληνική Μακεδονία. Πιο συγκεκριμένα, οι Γιουγκοσλάβοι ενίσχυαν τη θέση τους στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ενώ η Ελλάδα αναγνώριζε την ύπαρξη σερβικής μειονότητας στο έδαφός της. Οι όροι αυτοί προκάλεσαν επικίνδυνους τριγμούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, επιτάχυναν δε τη διαδικασία ανατροπής του Πάγκαλου. Ο Γ. Κονδύλης και τα πάλαι ποτέ πιστά στον Πάγκαλο Δημοκρατικά Τάγματα ηγήθηκαν ενός νέου κινήματος, που -παρά τη σθεναρή αντίθεση του δικτάτορα- στάθηκε αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Ο Πάγκαλος συνελήφθη και φυλακίστηκε έως τον Ιούνιο του 1928, όταν και αφέθηκε ελεύθερος με απόφαση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ο πολιτικός του χρόνος είχε λάβει τέλος.

Απολογούμενος ενώπιον της Ανακριτικής Επιτροπής της Βουλής, στη διάρκεια του 1928, ο Πάγκαλος εμφανίστηκε αμετακίνητος στις ιδέες του. «Εάν ηναγκάσθην να λάβω αυστηρά ενίοτε μέτρα», υποστήριξε, «έπραξα τούτο με μόνον σκοπόν να υπερασπίσω τα συμφέροντα του συνόλου και να θεραπεύσω την επικινδύνως εκτεινομένην γάγγραιναν, απειλούσαν αυτήν την υπόστασιν του Κράτους και της Κοινωνίας». Και γυρνώντας προς τους κατηγόρους του, συμπλήρωσε περιφρονητικά: «Απέφραξα τας Θερμοπύλας του Εβρου εις τον επηρμένον νικητήν της Μικράς Ασίας και έσωσα εκατοντάδας εκατομμυρίων του ελληνικού λαού. Επραξα το καθήκον μου έναντι του λαού και του έθνους. Αδιαφορώ διά πάσαν δίωξιν ή κατηγορίαν. Θεωρώ αρκούσαν ηθικήν αμοιβήν την γαλήνην της συνειδήσεως και την ετυμηγορίαν της Ιστορίας».

Η δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου εντάσσεται στην αλυσίδα των αλλεπάλληλων στρατιωτικών εκτροπών και επεμβάσεων στην πολιτική ζωή του τόπου, οι οποίες εγκαινιάστηκαν με το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, «νομιμοποιήθηκαν» με το κίνημα στο Γουδί τον Αύγουστο του 1909 και έλαβαν χαρακτήρα πλημμυρίδας στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Τα κινήματα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως συνιστούσαν παραβίαση του Συντάγματος, νοσηρό φαινόμενο μιας ασταθούς δημοκρατίας που χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τη Μεταπολίτευση του 1974 για να πάρει τον ανηφορικό δρόμο της ενηλικίωσης, που η σύγχρονη οικονομική κρίση(μνημόνιο κλπ.) δείχνει να τον έχει χάσει.

            Ο στρατηγός Πάγκαλος έφτασε μέχρι παραλογισμό και αναισθησία
O καθηγητής Π.ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ,  που συνέχισε το γράψιμο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ , μετά τον  Κ.Παπαρρηγόπουλο, γράφει για τον δικτάτορα Θ.Πάγκαλο  (Βιβλίο εικοστό ,εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ): Μετά τη μικρασιατική καταστροφή, {«Ο Θ.Πάγκαλος ,που διεξήγαγε τις ανακρίσεις κατά των υποδίκων (των έξι ,που εκτελέστηκαν στις 28/11/1922), ειπώθηκε ότι, σχετικά με την αγανάκτηση της αγγλικής κυβέρνησης σε περίπτωση καταδίκης και τιμωρίας, είπε: «αφού έφαγε τόσα χαστούκια η  Αγγλία από τη Βουλγαρία, ας φάει κι ένα από μας». Τούτο όμως δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι η αγγλική πολιτική τήρησε πολύ χλιαρή στάση, προς τους υποδίκους  και απείλησε μόνο να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της. Εξάλλου είναι γνωστό ότι ο Πάγκαλος δεν ήταν αυστηρός υπέρμαχος του δικαίου και της δικαιοσύνης και η περιφρόνησή του προς αυτά προκειμένου να φτάσει στο σκοπό του έφτασε μέχρι παραλογισμό και αναισθησία(σελ.240-241)}

{«Ο Θ.Πάγκαλος δεν ήταν ανάμεσα στους ηγέτες της επανάστασης, ούτε έλαβε μέρος στις εκστρατείες της δεύτερης βασιλείας του Κωνσταντίνου. ΄Οταν επικράτησε η επανάσταση, θέλησε και ο Πάγκαλος να πάρει ενεργά μέρος. Στην αρχή του έκαναν την παραχώρηση να ιδρύσουν για λογαριασμό του υπουργείο «΄Εννομης Τάξης», που καταργήθηκε λίγο αργότερα. Ο Πάγκαλος, που από την αρχή ήταν επικεφαλής των στρατευμάτων στη Θράκη και προσπάθησε επανειλημμένα να εκστρατεύσει εναντίον της Ανατολικής Θράκης δυσκολεύοντας την αποστολή του Βενιζέλου στη Λωζάνη, επί πρωθυπουργίας Γονατά,  κατέβηκε στην Αθήνα με άδεια και ζήτησε, και πήρε την υπόσχεση ότι θα διοριζόταν υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Γονατά. Ο Γονατάς το διέψευσε δηλώνοντας έντονα, ότι μόνο υπουργός δεν θα γινόταν ο Πάγκαλος, άλλ΄ούτε στην κυβέρνηση θα έπαιρνε μέρος, κι όχι μόνο αυτό, αλλά είχε πάρει εντολή να επιστρέψει στη Θράκη. Ο Πάγκαλος ξαναγύρισε στη Θράκη, άρχισε όμως από τότε τις κινήσεις για να καταλάβει την εξουσία μέσα από τη δημοκρατία. Εργάστηκε με ζήλο για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, αλλά στη διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Μιχαλακόπουλο σκέφτηκε πως είχε έρθει η στιγμή να αναλάβει την εξουσία…(σελ.296-297)»}

«Η σερβική κυβέρνηση (μαζί με άλλες αξιώσεις) ζητούσε η ελεύθερη  ζώνη της Θεσσαλονίκης να θεωρηθεί σερβικό έδαφος με σερβική δικαιοδοσία. Αξίωνε ακόμα να αναγνωριστούν ως  Σέρβοι όλοι οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας. Οι αξιώσεις της Σερβίας προκάλεσαν μοιραία διακοπή των διαπραγματεύσεων και τον κλονισμό της κυβέρνησης Μιχαλακοπούλου, που ανατράπηκε με το στρατιωτικό πραξικόπημα. Μέσα στην επικίνδυνη αυτή κατάσταση ο στρατηγός Θ.Πάγκαλος, φίλαρχος και κενόδοξος, ίσως  και δυσαρεστημένος με την επαναστατική κυβέρνηση Γονατά, σε μια στιγμή οργής και αγανάκτησης σκέφτηκε να αναλάβει με βία την εξουσία. Μπήκε με στρατό στην Πρωτεύουσα χωρίς αιματηρές συγκρούσεις, κατέλαβε επίκαιρες θέσεις και εγκατέστησε δική του εξουσία…(σελ.297)»}

                                    Η δικτατορία Πάγκαλου
{«Η άτονη απόπειρα καταστολής του κινήματος Πάγκαλου απέτυχε, κι έτσι ο Πάγκαλος κατέλαβε στις 25 Ιουνίου 1925 το Ταχυδρομείο της Πρωτεύουσας, τρομοκράτησε πρωθυπουργό και κυβέρνηση και η εξουσία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Αφού εξαπάτησε τον πολιτικό κόσμο ότι δεν είχε σκοπό να παραβιάσει το πολίτευμα, εμφανίστηκε στη Συνέλευση και ζήτησε ψήφο ή μάλλον ανοχή με τη μορφή κοινοβουλευτικού μανδύα.

Η κατάληψη της εξουσίας  σαγήνευσε τον τολμηρό στρατηγό και τον έβαλε στον πειρασμό να κυβερνήσει τη χώρα  για μεγάλο διάστημα. Στις 29/9/1925 διέλυσε με διάταγμα την Εθνοσυνέλευση με την δικαιολογία ότι είχε χάσει την εμπιστοσύνη του έθνους. Το διάταγμα αφύπνισε τους πολιτικούς αρχηγούς, που άρχισαν να αντιδρούν με τη βοήθεια του τύπου. ..Κάτω από την πίεση εξωτερικών και εσωτερικών γεγονότων ο Πάγκαλος  αναγκάστηκε να συνεννοηθεί με τους αρχηγούς των κομμάτων και να εκδώσει ανακοινωθέν με το οποίο αναγνώριζε, την ανάκη να διενεργηθούν οι εκλογές της 7ης Μαρτίου 1926. ΄Οταν όμως πλησίασαν οι εκλογές, ο Πάγκαλος πήρε μέτρα για να τις ματαιώσει και να εγκαθιδρύσει δικτατορία. Στις 3 Ιανουαρίου 1926, φίλαρχοι και συμφεροντολόγοι αξιωματικοί της φρουράς, σε πλούσιο γεύμα που δόθηκε με δαπάνες από τις μελλοντικές καταχρήσεις του δημόσιου ταμείου, κήρυξαν δικτατορία με τον ΄Ελληνα Μπουλανζέ, τον στρατηγό Θ.Πάγκαλο, και δήλωσαν ότι οι εκλογές αναβλήθηκαν για αόριστο χρόνο. Ο Πάγκαλος με διάταγμα συγκέντρωσε  στα χέρια του   τη συντακτική και  νομοθετική εξουσία. Με άλλο διάταγμα καταργούσε την ισοβιότητα και μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Υπουργός Οικονομικών στάλθηκε στις ΗΠΑ να συνάψει δάνειο. ΄Ελληνες παράγοντες στις ΗΠΑ διαβεβαίωναν ότι θα κατάφερναν να εξαγοράσουν τη συνείδηση του υπουργού Θυσαυροφυλακίου της Αμερικής και να πετύχουν τα πάντα. Οι διαδόσεις αυτές διοχετεύτηκαν επιδέξια και προκάλεσαν χρηματιστικά παιχνίδια, από τα οποία επωφελήθηκαν οι φίλοι του Πάγκαλου σε βάρος του ελληνικού λαού. ΄Οταν αποκαλύφτηκε η συμπαιγνία η κατάσταση αντιμετωπίστηκε με τη γνωστή μέθοδο της διχοτόμησης του νομίσματος. ΄Ετσι συνάφθηκε το Β΄ αναγκαστικό δάνειο. Οι πολιτικοί που υποστήριξαν τον Πάγκαλο άρχισαν να έχουν τύψεις και εκδήλωσαν αντιδράσεις ενάντια στο καθεστώς. Ο Πάγκαλος όμως  τους εξουδετέρωσε με ομαδικές απελάσεις των δημοκρατικών αρχηγών στα νησιά του Αιγαίου}(!)(σελ.298-299)}.

Δύο χρόνια αργότερα στη δίκη του Πάγκαλου και του υπουργού του των Συγκοινωνιών, έγινε γνωστό  «ότι είχαν παραγγελθεί όπλα στην Ιταλία σε εργοστάσιο επίπλων, και θεωρήθηκαν άχρηστα εξαιτίας της κακής κατασκευή τους»(σελ.300).

                   Ζημιές και καταχρήσεις εις βάρος του δημοσίου
«Ο Πάγκαλος πίστεψε πως είχε φτάσει η στιγμή να γίνει ΄Υπατος και, προσδοκώντας πολεμική δράση εναντίον της Τουρκίας, θέλησε να εξασφαλίσει την πλευρά της Σερβίας  και βιάστηκε να υπογράψει εσπευσμένα συνθήκη συμμαχίας. Στο μεταξύ η Ιταλία απέτρεπε παρασκηνιακά τη Σερβία από την υπογραφή συνθήκης συμμαχίας με την Ελλάδα. Η είδηση για την εσπευσμένη υπογραφή διαδόθηκε από ένα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών που είχε παραιτηθεί. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε, και παρά τη λογοκρισία και τα άλλα περιοριστικά μέτρα, επιτεύχθηκε η αναβολή της υπογραφής, οπότε μεσολάβησε η βίαιη ανατροπή της δικτατορίας»(σελ.301).
«Ο εξαναγκασμός  του Προέδρου της Δημοκρατίας  Π. Κουντουριώτη σε παραίτηση έδωσε στον Πάγκαλο την ευκαιρία να προκηρύξει εκλογές με συντακτική απόφαση στις 15 Μαρτίου 1926 για την ανάδειξη προέδρου Δημοκρατίας. ΄Εβαλε ο ίδιος Υποψηφιότητα. Ενώ οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν εκτοπισθεί στα νησιά του Αιγαίου, τα πολιτικά κόμματα συσπειρώθηκαν για να προβάλλουν αντίσταση»(σελ.303).
«Εξελέγη ο Πάγκαλος γιατί τα πολιτικά κόμματα απεφάσισαν να μην συμμετάσχουν. Τότε άρχισε η συστηματική κίνηση για την ανατροπή του. Στρατιωτικοί μαζί και ο Πλαστήρας  κινήθηκαν για να ανατρέψουν τον δικτάτορα. Ο Πάγκαλος επικήρυξε τον Πλαστήρα  για 500.000 δραχμές. Στη Θεσσαλονίκη εκδηλώθηκε κίνημα εναντίον του. Στις Σπέτσες έγινε απόπειρα ενάντια  στον Πάγκαλο και οι κινήσεις κατέληξαν στην συνωμοσία του Γ. Κονδύλη και στην ανατροπή του δικτάτορα μετά από αιματηρές ταραχές στην Αθήνα. Ο Πάγκαλος δεν κατάφερε να δραπετεύσει και κλείστηκε στο φρούριο Ιτζεδίν στην Κρήτη. Μετά από μακροχρόνιες δίκες, ο Πάγκαλος καταδικάστηκε για καταχρήσεις σε βάρος του δημοσίου και ζημιές που προέκυψαν από ιδιωτικές συμβάσεις»(!)(σελ.304)}.

             Καταδικάστηκε με την κατηγορία της απιστίας και της εσχάτης προδοσίας
Ο Πάγκαλος με απόφαση της 13 Ιουλίου 1928 της κυβέρνησης Βενιζέλου αποφυλακίστηκε.  Μετά την αποφυλάκισή του συμμετείχε στις εκλογές της 23-8-1928 ως αρχηγός της Εθνικής Ενώσεως, αλλά απέτυχε να εκλεγεί.

 Το Μάïο του 1929 συνελήφθη πάλι για τα αδικήματα της δικτατορίας. Στη συνέχεια αποφυλακίστηκε με εγγύηση και στις 17 Μαρτίου του 1930 προσήχθη σε δίκη ενώπιον τριαντακονταμελούς επιτροπής της Γερουσίας με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών με την κατηγορία της απιστία για το σκάνδαλο του καζίνο της Ελευσίνας. Η κατηγορία αφορούσε την εκχώρηση άδειας λειτουργίας καζίνο στην Ελευσίνα σε φίλα προσκείμενο επιχειρηματία έναντι χαμηλότερου αντιτίμου από ό,τι προσέφερε ο πλειοδότης. Τελικά καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων. Παράλληλα οι οπαδοί του Πάγκαλου στο στράτευμα εκτοπίστηκαν στην Μακεδονία

Στις 30-10-1930 συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές Συγγρού για οργάνωση  πραξικοπήματος. Λίγους μήνες αργότερα αποφυλακίζεται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελευσίνα. Ένα χρόνο αργότερα παραπέμφθηκε σε νέα δίκη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για το κίνημα του 1930, ενώ στις 31 Μαϊου του ίδιου χρόνου εκτοπίστηκε στην Αιδηψό. Το 1935 έλαβε μέρος στις εκλογές ως επικεφαλής του Εθνικού Κόμματος μόνο στην περιφέρεια Δράμας, αλλά απέτυχε πάλι να εκλεγεί. Όλη αυτή την περίοδο ο ίδιος αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες.
Στις 19 Απρλίου 1941 προτάθηκε στον Βασιλιά Γεώργιο να συμπεριλάβει στη νέα κυβέρνηση και τον Πάγκαλο, αλλά η πρόταση δεν καρποφόρησε. Με την έλευση των Γερμανών και το διορισμό του Τσολάκογλου στη θέση του πρωθυπουργού, πολλές πολιτικές προσωπικότητες, μεταξύ αυτών και ο Πάγκαλος, τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του, κίνηση που σχολιάστηκε αρνητικά. Το Νοέμβριο του 1941 με ειδική ρύθμιση ο Πάγκαλος άρχισε να λαμβάνει σύνταξη ως πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία συνεχίστηκε και μετά την κατοχή. Στις 26- 10 του 1944  συνελήφθη από την κυβέρνηση Παπανδρέου και οδηγήθηκε στις φυλακές. Το Δεκέμβριο του 1944 αποφυλακίστηκε. Στις 25 Αυγούστου 1945 συνενελήφθη ως δωσίλογος  κατόπιν αποφάσεως του 6ου ανακριτικού γραφείου δωσιλόγων. Λίγες μέρες νωρίτερα του είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για τα δημοσιευθέντα άρθρα του κατά την περίοδο της κατοχής, τα οποία, σύμφωνα με την κατηγορία , εξυπηρετούσαν το έργο των εχθρών.

Στις 12-9-1945 αθωώθηκε  με απαλλακτικό βούλευμα από τις κατηγορίες που τον βάρυναν για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Η κατηγορία περί συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις στηριζόταν στο γεγονός ότι είχε συμμετάσχει στην ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας επί κατοχής. Στις εκλογές Μαρτίου 1950 ο Πάγκαλος κατέβηκε ως υποψήφιος με το Εθνικό Κόμμα υπό τον Ν.Ζέρβα. Στις εκλογές το Εθνικό Κόμμα κατέλαβε επτά έδρες, οι οποίες όμως κερδήθηκαν κατά κύριο λόγο στην Ήπειρο, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μην εκλεγεί. Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου 1952.
Υπάρχει γρήγορη διέξοδος από την κρίση
Το 2011 ο ελληνικός λαός στενάζει  γιατί του φορτώνουν όλα τα δεινά αυτής της κρίσης   υπό την επίβλεψη της Τρόϊκας , και ενώ υπάρχει διέξοδος απ΄ αυτό το δράμα δια της εκδήλωσης ισχυρής πολιτικής βούλησης, το αισχροκερδές σύστημα διακυβέρνησης της χώρας παίζει  επικοινωνιακά παιχνίδια και έχει καθηλώσει στην ολιγωρία όλους τους αρμούς της δημόσιας διοίκησης (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική εξουσία ) και υφίσταται ο λαός αυτής τη χώρας την υποκουλτούρα των ΜΜΕ, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν υπάρχουν κι αυτές.
Δια της εκδήλωσης ισχυρής πολιτικής βούλησης  η Ελλάδα θα μπορούσε να απογειωθεί προς την Δημιουργία, την Δημοκρατία και τον Πολιτισμό, την Παιδεία, την Υγεία, την ΄Ερευνα,  και την  δημιουργική εργασία. Αντί να οργανωθεί αμέσως τώρα  η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, του Τουρισμού, της γεωθερμίας, της αιολικής ενέργειας, των 3 τρις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου που υπάρχει κάτω από την  Κρήτη και θα απέφερε το 20% αυτού 279 δις ευρώ στη χώρα μας σύμφωνα με τους ειδικούς, του Χρυσού, του Ουρανίου, του αλουμινίου…αντί, αντί, αντί… τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις αμετροέπειες του αγαπητού κατά τα άλλα απόγονου  του δικτάτορα  Θ.Πάγκαλου. Οι «αμετροέπειες» όμως του δικτάτορα στρατηγού Θ.Πάγκαλου τιμωρήθηκαν τότε και φυλακίστηκε. Γιατί αγαπητέ απόγονε Θ.Πάγκαλε, δεν υψώνεις φωνή διαμαρτυρίας για να πάνε φυλακή, για απάτες και απιστίες, για αρπαγή του δημόσιου πλούτου, για εσχάτη προδοσία οι δακτυλοδεικτούμενοι που έβλαψαν και εξακολουθούν να βλάπτουν την χώρα και το δημόσιο συμφέρον;
Ποιός εμποδίζει τους πολιτικούς αρχηγούς, το πολιτικό σύστημα, την κυβέρνηση, να εμπνευστούν από την ακένωτη πηγή του ελληνισμού; Ποιός σας εμποδίζει να εμπνευστείτε από τις κορυφές του νέου ελληνισμού; και την προσφορά τους;από τον Μακρυγιάννη, τον Κανάρη, τον Μιαούλη, τον Καραϊσκάκη; και προ παντός από τον Καποδίστρια, που έδωσε και την τελευταία του δεκάρα για την Ελλάδα; Ποιός σας εμποδίζει να εμπνευστείτε από τον Τρικούπη ή τον Βενιζέλο, ή τον Πλαστήρα; Ποιός σας εμποδίζει να εμπνευστείτε  από τον δολοφονημένο(1952) δικηγόρο  Δημήτρη Μπάτση; («Η Βαρεία Βιομηχανία στην Ελλάδα»).Ποιά συμφέροντα εγχώρια και ξένα τορπιλίζουν την εθνική ενότητα Υπέρ του Δημοσίου Ελληνικού συμφέροντος; και την γρήγορη διέξοδο από την κρίση; Ποιά κύριε Πρωθυπουργέ Γεώργιε Παπανδρέου;