Επιμέλεια: Θανάσης Τσιώκος-Πλαπούτας
Συζήτηση , για την γενοκτονία της ασφάλτου, στiς 10-10-2008 στην Ολομέλεια της Βουλής, κατόπιν σχετικής ΕΠΕΡΩΤΗΣΗΣ 29 βουλετών του ΠΑΣΟΚ. και δημιουργία διακομματικής «Μόνιμης Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας»:
Στην φωτ.εικονίζεται η 15μελής Διακομματική «Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας» , η οποία αποτελείται από τους βουλευτές κυρίους και κυρίες:
ΣΤΑΘΑΚΗ ΑΡΗ(ΝΔ),Πρόεδρο, ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ(ΚΚΕ) Β΄Αντ/δρο, ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ ΝΙΚ.(ΠΑΣΟΚ) Α΄Αντ/δρο,ΨΑΡΙΑΝΟ ΓΡ.(ΣΥΡΙΖΑ) Γραμματέα.
Και μέλη: ΚΟΛΛΙΑ ΚΩΝ.(ΝΔ),ΚΟΣΜΙΔΗ ΙΩΑΝ.(ΝΔ),ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΑΝΔΡΕΑ(ΝΔ),ΠΑΠΑΣΙΩΖΟ ΚΩΝ.(ΝΔ), ΠΙΠΙΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ (ΝΔ),ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ (ΝΔ),ΤΖΑΒΑΡΑ ΚΩΝ.(ΝΔ), ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΗ(ΠΑΣΟΚ),ΓΡΗΓΟΡΑΚΟ ΛΕΩΝ.(ΠΑΣΟΚ), ΧΥΤΗΡΗ ΤΗΛΕΜΑΧΟ(ΠΑΣΟΚ), ΑΪΒΑΛΙΩΤΗ ΚΩΝ.(ΛΑΟΣ).
-Η συζήτηση, στις 10-10-2008, για την γενοκτονία της ασφάλτου, στη Βουλή, περιληπτικά έχει ως εξής: » Ιωάννης Δραγασάκης, πρόεδρος): Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι εισερχόμαστε στην μερήσια διάταξη των ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ. Θα συζητηθεί η επερώτηση (29) βουλευτών του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα.Το λόγο έχει ο πρώτος από τους επερωτώντες βουλευτές κ. Θεοχ.Τσιόκας:
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η τρίτη μέσα σε δύο χρόνια επερώτηση που καταθέτει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για ένα θέμα το οποίο δεν έχει στοιχεία κομματικής αντιπαράθεσης. Είναι ένα εθνικό θέμα, είναι μία μεγάλη μάστιγα και δεν σας κρύβω, ότι αισθάνομαι κάπως άβολα και αμήχανα, γιατί, αν και αυτή η συζήτηση εξελιχθεί, όπως και οι δύο προηγούμενες, σε ένα μνημόσυνο απλώς της εκατόμβης των θυμάτων στα τροχαία, είναι για εμάς κατώτερο των περιστάσεων και κατώτερο των αναγκών.
Πολιτικά πιστεύω ότι πρέπει το Κοινοβούλιο, πέρα και έξω από κομματικές προκαταλήψεις, να σταθεί πολύ ψηλά σε ένα θέμα, για το οποίο η Ελλάδα θρηνεί πάνω από χίλιους εξακόσιους νεκρούς το χρόνο.
22.000-23.000 νεκροί το χρόνο από τα τροχαία στην Ελλάδα
Ο αριθμός «χίλιοι εξακόσιοι» βγαίνει από τα στατιστικά των θανάτων εκείνη τη στιγμή. Κάποιοι άλλοι πεθαίνουν στα νοσοκομεία, κάποιοι άλλοι πεθαίνουν αφού βγουν από τα νοσοκομεία. Μιλάμε δηλαδή για ένα ολόκληρο χωριό το χρόνο που εξαφανίζεται, για μία ολόκληρη πόλη των 22.000-23.000 ανθρώπων που νοσηλεύονται, για ανθρώπινη δυστυχία και πόνο και παράλληλα για επίπτωση στην οικονομική ζωή της χώρας.
Ξεπερνά τα 3,5 δις ευρώ η γενοκτονία της ασφάλτου
Το Τεχνικό Επιμελητήριο υπολογίζει ότι το κόστος όλης αυτής της πραγματικότητας ξεπερνά τα 3,5 δισεκατομμύρια, μεγάλο κόστος, αλλά πολύ μεγαλύτερος, αβάσταχτος ο ανθρώπινος πόνος.
Κύριε Υπουργέ, στις 13 Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Οδικής Ασφάλειας, δηλαδή σε τρεις μέρες. Και ξέρετε τι γίνεται; Αντί να συζητήσουμε ένα σοβαρό θέμα και να θέσουμε έναν εθνικό στόχο που πρέπει όλοι να τον παλέψουμε, αυτήν την ώρα –και ντρέπομαι που το λέω, δεν μας περιποιεί τιμή, αλλά δείχνει όμως την ευθύνη της πολιτείας και ιδιαίτερα της Κυβέρνησης- γίνεται ένα ατέλειωτο πάρτι εταιρειών προς τα Ευρωπαϊκά Ταμεία, προκειμένου να βγάλουν κονδύλια για να δηλώσουν ότι δήθεν είναι αλληλέγγυοι στο πρόβλημα της οδικής ασφάλειας. Γίνεται πάρτι εταιρειών, Μ.Κ.Ο., ινστιτούτων.
– Μιλάμε για ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Η χώρα μας κατέχει την τελευταία θέση στους δείκτες της οδικής ασφάλειας ή μία από τις τελευταίες στις χώρες των είκοσι επτά. Βέβαια, στις δεκαπέντε προηγμένες χώρες είμαστε «ο πάτος του πάτου». Τόσο είμαστε!
Αντί λοιπόν να ασχοληθούμε με όλα αυτά, στις δύο προηγούμενες ερωτήσεις η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούσε να βρει ποιον θα μας στείλει. Στο τέλος, μας έφερε τον Υφυπουργό κ. Ξανθόπουλο. Τον τιμάμε προσωπικά, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καμμία σχέση με το αντικείμενο και μας έλεγε πόσους δρόμους κατασκευάζει η Κυβέρνηση και πόσες μελέτες κάνει. Και την ίδια ώρα τα νούμερα πήγαιναν προς τα επάνω.
Χαλκεύονται τα στοιχεία για τα τροχαία
Τώρα, συμβαίνει το εξής εκπληκτικό, κύριοι συνάδελφοι κι ελπίζω ο Υπουργός να ευαισθητοποιηθεί ο ίδιος. Πέντε χρόνια μετά, ακούστε τι συμβαίνει. Η Τροχαία δημοσίευε άλλα αντί άλλων στοιχεία, μέχρι που αναγκάστηκε τον έκτο μήνα της φετινής χρονιάς να τα κατεβάσει και αυτά, διότι αντέβαιναν πλήρως στην πραγματικότητα. Άλλα στοιχεία ανακοίνωνε το παρατηρητήριο του Τ.Ε.Ε., άλλα το Ε.Κ.Α.Β. και άλλα η Τροχαία. Ψέματα, δηλαδή, μαϊμού στοιχεία και τώρα τα κατέβασαν και από το site εντελώς. Στοιχεία έχουν μέχρι τον έκτο μήνα.
Βγάζουν ψεύτικα στοιχεία. Και για την πραγματικότητα, να σας θυμίσω την περίπτωση του Πάσχα. Κατάφεραν, αντί να πούνε, «τι θα κάνουμε για να σώσουμε ζωές», να μας ανακοινώνουν λογιστικές αλχημείες ότι μειώθηκαν οι νεκροί, την ίδια ώρα που το φετινό Πάσχα αυξήθηκαν. Πέρυσι, το 2007, οι νεκροί ήταν τριάντα ένας για την ίδια περίοδο και φέτος, το 2008, οι νεκροί για το Πάσχα ήταν σαράντα οκτώ. Όμως, τι έκαναν τώρα η Κυβέρνηση, οι Υπηρεσίες, η Αστυνομία; Αυτό ας το ψάξει να το βρει η Κυβέρνηση. Άλλαξε τις μέρες. Πέρυσι τα υπολόγιζε μεταξύ Μεγάλης Πέμπτης και Δευτέρας του Πάσχα. Φέτος δε το υπολόγισε από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι τη Δευτέρα του Πάσχα, με αποτέλεσμα να λέει ότι μειώθηκαν τα ατυχήματα, μέχρι που το ανακάλυψαν οι εφημερίδες και γίναμε περίγελος και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Καταθέτω ενδεικτικά το σχόλιο μιας συντηρητικής εφημερίδας, όπως είναι η «Καθημερινή», η οποία γελάει με τα καμώματα. Την ίδια ώρα που οι οικογένειες όλες θρηνούν, εμείς συζητούμε ψεύτικα στοιχεία που κρύβουν τους νεκρούς από τα τροχαία. Χίλιοι εξακόσιοι. Ούτε πόλεμος να ήταν.
Όταν είχαμε το μεγάλο ατύχημα του Μαλιακού, κύριε Υπουργέ, βγήκε ο Πρωθυπουργός, βγήκαν όλοι και λέγανε: «Θα κάνουμε το ένα, το άλλο…, θα φτιάξουμε Γραμματεία και θα παρακολουθώ προσωπικά…». Από τους νεκρούς εκείνους του Μαλιακού μέχρι σήμερα, έχουμε άλλους οκτώμισι χιλιάδες –με τα επίσημα στοιχεία και όχι με τα πραγματικά- νεκρούς. Άνοιξε καμμιά μύτη; Συγκινήθηκε κανένας; Ουδείς. Σας μιλάω για οκτώμισι χιλιάδες νεκρούς με τα επίσημα στοιχεία. Κανένας.
Για εμάς, λοιπόν, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, που δεν έχει να κάνει μόνο με τη θητεία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά είναι ένα χρόνιο πρόβλημα που κάποια στιγμή το πολιτικό σύστημα οφείλει να το αντιμετωπίσει, γιατί σχετίζεται με τον άνθρωπο και γιατί είναι δείγμα πολιτισμού. Υπάρχουν αποφάσεις, υπάρχει έλλειψη συντονισμών. Πόσες επιτροπές οδικής ασφάλειας έχουμε; Ξέρετε; Πάνω από τέσσερις. Δεν συνεδρίασε καμμία, διότι ο κ. Σουφλιάς ενδεχομένως να μαλώνει με τον κ. Χατζηδάκη ποιος θα προΐσταται της Διυπουργικής. Και αν δεν μαλώνει, πάντως, δεν μπορούν να τα βρουν. Αυτό έχει επιπτώσεις.
Οι πινακίδες σκοτώνουν
Υπάρχει μία πολύ καλή νομολογία για τις πινακίδες. Οι μισοί δήμαρχοι κάνουν μία προσπάθεια να την υλοποιήσουν και να τις απομακρύνουν, άλλοι δήμαρχοι δεν τους ενδιαφέρει, διότι από αυτό γεμίζουν τα Ταμεία.
Τα παιδιά, όμως, με τις διαφημιστικές πινακίδες σκοτώνονται και καμμιά εποπτική αρχή δεν αναλαμβάνει να δει τι θα γίνει. Κατηγοριοποίηση του δικτύου, Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., κονδύλια.
Έχει ένα κονδύλι (το Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ),το οποίο λέγεται Λ.Α.Α. και το οποίο έχει πολλά λεφτά.
Σας το λέω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Το πρώτο που έπρεπε να κάνουν πέντε χρόνια τώρα ήταν να κατηγοριοποιήσουν το δίκτυο, το εθνικό, το νομαρχιακό, το περιφερειακό κ.λπ. Ούτε αυτό έγινε.
-Παρέλαβε η Νέα Δημοκρατία ένα Πρόγραμμα «ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ». Μειώθηκαν τα θανατηφόρα τροχαία κατά 20% και κατά 30% τα ατυχήματα. Εξαφανίστηκε. Άλλο πρόγραμμα ανακοινώνει το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., άλλο πρόγραμμα, ανακοινώνει το Υπουργείο Εσωτερικών. Επτά Υπουργεία εμπλέκονται, αν θέλεις να κάνεις πολιτική οδικής ασφάλειας. Κανένα Υπουργείο δεν συντονίζεται μεταξύ τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, η πρότασή μας -την επαναφέρουμε- είναι απλή και καθαρή: Να γίνει εθνικός στόχος, να πιάσουμε τον μέσο όρο της Ευρώπης. Η Ευρώπη μας ζητάει να περιορίσουμε τα ατυχήματα και συμφωνήσαμε σ’ αυτό. Από τα χίλια εξακόσια να τα πάμε στα χίλια περίπου. Γιατί, λοιπόν, αυτός ο στόχος δεν μπαίνει και γιατί δεν συντονίζονται;
Πρότασή μας, λοιπόν, είναι να γίνει εθνικός στόχος με μετρήσιμα μεγέθη, ποσοτικά και ποιοτικά.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται Γενική Γραμματεία Συντονισμού που υπάγεται απευθείας στον Πρωθυπουργό. Πρέπει να συγκροτηθεί μόνιμος φορέας Ινστιτούτο, Επιστημονικός Σύμβουλος που εκπονεί μελέτες με συγκεκριμένες ιεραρχήσεις για τους τρεις συντελεστές της οδικής ασφάλειας. Αυτό το Ινστιτούτο πρέπει να διοικείται από εκπροσώπους επιστημονικών και κοινωνικών οργανώσεων, Τ.Ε.Ε., ΜΗ.ΚΥ.Ο., αυτοδιοίκηση, εκπροσώπους του δημοσίου.
Τέλος, θα ήθελα να πω γι’ αυτήν την καημένη επιτροπή. Εγώ θα σας έλεγα κατ’ εξαίρεση να δώσουμε το λόγο και στον κ. Σταθάκη. Θα το πρότεινα, διότι ο άνθρωπος έβγαλε μία κραυγή αγωνίας και με διακομματικό τρόπο εκφράζει πέντε σκέψεις. Η Επιτροπή λοιπόν της Βουλής πρέπει να έχει διακομματική σύνθεση και να ελέγχει και να διατυπώνει γνώμη πάνω σε συγκεκριμένα μετρήσιμα μεγέθη. Αυτή είναι η πρόταση και αυτός είναι ο άλλος δρόμος.
Κύριε Υπουργέ, δεν έχουμε διάθεση για κομματική αντιπαράθεση. Είναι ένα σοβαρό θέμα. Πέντε χρόνια μπορεί να μην κάνατε τίποτε, κάντε τουλάχιστον τώρα.
Και αν δεν κάνετε, βγείτε στο λαό και πείτε ότι αναθέτουμε την αρμοδιότητα αυτή σε μία διακομματική επιτροπή της Βουλής. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο αυτή τη θυσία της ασφάλτου.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ(ΠΑΣΟΚ)
Κύριε Υπουργέ, εκτός όμως από σας που είστε σήμερα εδώ, θα περιμέναμε να υπάρχουν και άλλοι συναρμόδιοι Υπουργοί για την επερώτηση αυτή, όπως ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης -τα βάλατε τα θέματα την προηγούμενη εβδομάδα- ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. που έχει σχέση με τους δρόμους, αλλά και ο ίδιος ο κύριος Πρωθυπουργός, ο οποίος έχει πει επανειλημμένως ότι είναι ευαίσθητος και δεν παύει να το διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία.
Κάποιοι θα βιαστούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πουν ότι εθνικά ζητήματα είναι όταν απειλείται η εθνική κυριαρχία -και το λέω γιατί λέμε ότι το θέμα των τροχαίων ατυχημάτων είναι εθνικό θέμα- η εδαφική ακεραιότητα, τα σύνορά μας, οι πολίτες από την εξωτερική απειλή.
Τα τροχαία είναι ο μεγαλύτερος εσωτερικός εχθρός
Και εγώ, σας λέω ότι απειλούμαστε από έναν εσωτερικό εχθρό. Διακυβεύεται η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών, κύριε Υπουργέ. Ο εσωτερικός αυτός εχθρός δεν είναι άλλος από τον κακό μας εαυτό, τη μιζέρια μας, την απειθαρχία μας, την ψευτομαγκιά μας, ειδικά με τα νέα παιδιά, ο κακός χαρακτήρας που βγάζουμε όταν οδηγούμε, όταν πιάνουμε το τιμόνι στους κακούς ελληνικούς δρόμους.
Λεωφόρος Αθηνών, στην άνοδο, προς Θηβών, πριν από τη γέφυρα του Κηφισσού. Τα οχήματα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ξαφνικά, σε κλάσματα δευτερολέπτου, ξεπετάγεται μπροστά τους μία νησίδα ασφαλείας, στην άκρη της οποίας μία πινακίδα σημάνσης – πραγματική παγίδα θανάτου- τους «ειδοποιεί» με δύο βέλη οτι ο δρόμος χωρίζεται σε δύο λωρίδες κυκλοφορίας. Αμέτρητοι έχουν χάσει την ζωή τους σ΄αυτό το σημείο. Πρόσφατα έχασαν την ζωή τους δύο νέοι άνθρωποι, όπως δείχνουν τα «συντρίμια» της δεύτερης ως άνω φωτ. Τέτοιες παγίδες θανάτου υπό την «αιγίδα» Κυβέρνησης και δημόσιας διοίκησης υπάρχουν αμέτρητες στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας!
(Συνεχίζει, στη συζήτηση στη Βουλή ο κ. Γρηγοράκος):Κύριε Υπουργέ, γίνεται ένας πόλεμος με ανθρώπινα θύματα, με οικογένειες που ξεκληρίζονται, με δημογραφική αιμορραγία της Ελλάδας, με ανεπανόρθωτα οικονομικά πλήγματα. Δεχόμαστε επίθεση από την εγκληματική κυβερνητική αδιαφορία, από την απαξιωμένη κρατική μηχανή πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων, από τη μετ’ εμποδίων κυκλοφοριακή αγωγή, από την έλλειψη αγωγής γενικότερα στα σχολεία.
Εμένα, αυτό που με εξοργίζει, είναι η αδυναμία, η ανικανότητα, η έλλειψη σχεδιασμού για την ειλικρινή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του ζητήματος των τροχαίων ατυχημάτων στις πραγματικές του διαστάσεις.
Επιμένω ότι το πρόβλημα είναι πέρα για πέρα εθνικό.
Η ποιότητα ζωής του Έλληνα πολίτη, αν κοιτάξει κάποιος πίσω από τα τροχαία ατυχήματα, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Όπως είπε και ο εισηγητής μας, καθημερινά θυσιάζονται έξι συμπολίτες μας στο βωμό της ασφάλτου και τραυματίζονται δεκάδες. Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι κάθε μέρα γεμάτες. Το κόστος είναι τεράστιο. Οι αναπηρίες είναι πολλές και αβάστακτες, ενώ δεν υπάρχουν και τα ανάλογα κέντρα αποκατάστασης για μετά από τη νοσηλεία στα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία. Οι οικογένειες των τραυματιών είναι σε απόγνωση.
Το τροχαίο ατύχημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας, γιατί έχει πολύ μεγάλη επίπτωση, αυξημένη πιθανότητα θανάτου και αναπηρίας, αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας και αυξημένο κόστος.
Το 90% των θανάτων από τραύμα συμβαίνει στις χώρες χαμηλού και μετρίου εισοδήματος. Η αναλογία των θανάτων ανδρών-γυναικών λόγω του τροχαίου ατυχήματος είναι δύο προς ένα. Τα τροχαία, η βία και οι πτώσεις έχουν πάνω από το 50% του «daily lost».
Στην Ευρώπη, τα τροχαία ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου από εκούσιο ατύχημα. Υπολογίζεται ότι συμβαίνουν εκατόν είκοσι επτά χιλιάδες θάνατοι, 2,4 εκατομμύρια τραυματισμοί, συνολικά 1,9 εκατομμύρια τροχαία ατυχήματα ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ευπαθείς ομάδες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, όπου έχουμε τριάντα τέσσερις χιλιάδες συνολικά θύματα ετησίως.
Όσον αφορά τους πεζούς και τους δικυκλιστές, έχουμε σαράντα χιλιάδες θύματα ετησίως.
Στην Ελλάδα, βάσει στοιχείων του 2003, έχουμε τέσσερις χιλιάδες θανάτους λόγω τραύματος. Πρώτη αιτία θανάτου από τραύμα είναι τα τροχαία ατυχήματα. Δηλαδή το 40% των τραυμάτων προέρχονται από τροχαία ατυχήματα και το 50% από αυτά αφορούν τις ηλικίες δέκα πέντε έως τριάντα εννέα ετών.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ(ΠΑΣΟΚ)
Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, προσωπικά δεν έχω να πω πάρα πολλά ή να εστιάσω περισσότερο από ό,τι ίσως ο συνάδελφός μας κ. Σταθάκης, ο οποίος είναι πραγματικά ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στα θέματα των τροχαίων ατυχημάτων.
Κάθε μέρα ο μέσος όρος νεκρών κυμαίνεται στον αριθμό έξι.
Βεβαίως, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι το 2000 ξεκίνησε μια διαδικασία και το πρώτο μέρος του προγράμματος «ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ» που είχε σημαντικά αποτελέσματα και πολλοί από τους συναδέλφους ήταν τότε μέλη στην επιτροπή.
Το πρόγραμμα είχε ως στόχο να μειωθούν κατά 20% τα ατυχήματα την πενταετία 2000-2005 και στη συνέχεια –η δεύτερη φάση του προγράμματος- να μειωθούν στο 40% μέχρι το 2015.
Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για τη δωδεκαετία 1994-2006, το 1994 είχαμε χίλια εξακόσια εβδομήντα ένα θανατηφόρα ατυχήματα. Το 1995 είχαμε χίλια επτακόσια ενενήντα οκτώ θανατηφόρα ατυχήματα, δηλαδή προοδευτική αύξηση. Το 1996 είχαμε χίλια οκτακόσια εβδομήντα θανατηφόρα ατυχήματα. Το 1997 είχαμε χίλια οκτακόσια τριάντα επτά θανατηφόρα ατυχήματα. Το 1998 είχαμε χίλια εννιακόσια είκοσι ένα θανατηφόρα ατυχήματα.
Στη συνέχεια, από το 2001 αρχίζουν να πέφτουν και το 2001 φτάνουμε στα χίλια εξακόσια εξήντα εννέα θανατηφόρα ατυχήματα. Το 2002 φτάνουμε στα χίλια τετρακόσια τριάντα οκτώ θανατηφόρα ατυχήματα δηλαδή πάνω από διακόσια πενήντα θανατηφόρα ατυχήματα λιγότερα. Και ξεκινάμε πάλι την ανηφόρα από το 2004 όπου φθάνουν στα χίλια τετρακόσια ογδόντα τέσσερα ατυχήματα, δηλαδή στους ογδόντα τέσσερις νεκρούς παραπάνω. Το ίδιο και το 2005. Το 2006 φτάσαμε αισίως στους χίλιους πεντακόσιους ένα, δηλαδή στους εκατόν ένα νεκρούς περισσότερους.
Η κυκλοφοριακή αγωγή
Ένα βασικό θέμα είναι η εκπαίδευση στα σχολεία, η κυκλοφοριακή αγωγή. Στο Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης υπήρξε ένα μεγάλο πρόγραμμα για τη δημιουργία των κυκλοφοριακών πάρκων. Από κεί και πέρα υπάρχει το θέμα του οδικού δικτύου, ο εκσυγχρονισμός, η σήμανση και τόσα άλλα.
Όμως, δεν υπάρχει συντονισμός. Πέρα από τις επιτροπές που γίνονται και που είτε λειτουργούν είτε όχι, τις καταγγελίες για τον τρόπο με τον οποίο κατασπαταλείτε το δημόσιο χρήμα, -διότι και το ευρωπαϊκό χρήμα είναι δημόσιο χρήμα –υπάρχει αποσυντονισμός για ένα διϋπουργικά σχεδιασμό-συντονισμό.
-Υπάρχουν τα θανατηφόρα ατυχήματα στους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους και υπάρχουν και τα θανατηφόρα ατυχήματα στα αστικά κέντρα. Και αυτό είναι τραγικό.
Διότι είμαστε μια χώρα που στα αστικά κέντρα η συμπεριφορά μας και οι παρεμβάσεις που κάνουμε είναι ανύπαρκτες. Είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα. Δεν υπάρχει μια πόλη-πρότυπο, με παράλληλους μικρούς δρόμους για τους πεζούς, στους κύριους δρόμους στους άξονες των πόλεων.
Το δικό σας Υπουργείο, το Υπουργείο Μεταφορών μπορεί να έχει έναν καταλυτικό ρόλο. Πρέπει να ξεκινήσει από τις πόλεις. Δεν ασχολείται όμως κανείς. Δεν υπάρχει ένας συντονισμός.
Οι πόλεις, ας το κατανοήσουμε είναι για τους πεζούς. Αυτή όμως είναι δική σας αρμοδιότητα. Δεν είναι μόνο εμμέσως αρμοδιότητα του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε..
Μπορείτε να μου πείτε τι έχετε προβλέψει στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για τη βελτίωση ή τον εξανθρωπισμό των πόλεων; Σε αυτόν τον τομέα δεν υπάρχει τίποτα. Δεν θα σας πω για το χάος και για το αίσχος στα θέματα της κυκλοφοριακής επίβλεψης από πλευράς Αστυνομίας, που είναι ανύπαρκτη.
Δισεκατομμύρια πληρώνονται κάθε χρόνο. Φτιάξτε ένα νομοσχέδιο, καταθέστε το στη Βουλή. Να βοηθήσουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να χρηματοδοτήσουμε κάποιες πόλεις και να ξεκινήσει αυτό το πρόγραμμα.
Eάν ένας δήμαρχος δεν έχει την ευαισθησία ή δεν έχει προσλαμβάνουσες παραστάσεις, θα του δώσουμε εμείς κατευθυντήριες γραμμές. Εκπονήστε προγράμματα το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, το υπουργείο σας, χρηματοδοτήστε προγράμματα τια ανθρώπινες πόλεις. Θα τα επιβλέπετε. Θα τα ελέγχετε. Αλλιώς θα εξακολουθήσουμε να είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα.
ΜΑΡ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ(ΠΑΣΟΚ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σίγουρα όταν μιλάμε για τα ζητήματα της οδικής ασφάλειας, όταν μιλάμε για χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, όταν μιλάμε για χιλιάδες νέα παιδιά, που, δυστυχώς, μένουν με μόνιμες αναπηρίες αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αυτό είναι μια σύγχρονη τραγωδία και δεν χωράει μικροκομματική εκμετάλλευση. Αυτό νομίζω ότι το είπαν όλοι οι συνάδελφοι και νομίζω ότι όλοι το συμμεριζόμαστε.
Γι’ αυτό το λόγο εμείς, κύριε Υπουργέ, δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, αλλά πιστεύουμε ότι πραγματικά είναι μεγάλη ανάγκη, επιτέλους, η Κυβέρνηση να προχωρήσει με ένα συντεταγμένο τρόπο, αναγορεύοντας την πολιτική της οδικής ασφάλειας σε εθνικό στόχο.
Κάνατε μια καμπάνια και εγώ θα ομολογήσω με θετικό πνεύμα ότι σε πολλά σημεία έχει φρεσκάδα, είναι δυνατή, για να στείλει μηνύματα στους νέους ανθρώπους.
Όμως, είναι ένα αποσπασματικό μέτρο, είναι μια καμπάνια η οποία έχει μεν τα θετικά της στοιχεία, αλλά δεν μπορεί να εξαντλείται μια τέτοια προσπάθεια μόνο στο επικοινωνιακό πεδίο.
Και δεν μπορώ παρά να θυμίσω ότι δυστυχώς, εδώ, στην Εθνική Αντιπροσωπεία η επικοινωνιακή εκμετάλλευση έφθασε μέχρι τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, όταν τον είδαμε να πηγαίνει στην Ηλιούπολη, στην εκλογική μας περιφέρεια, κύριε Υπουργέ, και να εγκαινιάζει για δεύτερη φορά πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής το οποίο λειτουργούσε πριν από τις εκλογές του 2004.
Εδώ εκφράζουμε με αίσθημα ευθύνης μια αγωνία γι’ αυτό το θέμα. Και πρέπει να πούμε ότι χρειάζεται επιτέλους σε κυβερνητικό επίπεδο, σε επίπεδο πολιτικής ένας πραγματικός, ουσιαστικός, θεσμικός συντονισμός, ο οποίος να αφορά και το οδικό δίκτυο, να αφορά φυσικά το Υπουργείο Μεταφορών και όλα τα ζητήματα που άπτονται των οδικών μεταφορών, αλλά επιπλέον να υπάρχει και άμεση εμπλοκή και εποπτεία όσον αφορά τα ζητήματα της κυκλοφορίας και τα ζητήματα των ελέγχων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει ένα στόχο, με τη Λευκή Βίβλο μέχρι το 2010 σε όλη την Ευρώπη να έχουμε μια μείωση κατά 50% των ατυχημάτων, να αναλογιστούμε πόσο μακριά είμαστε εμείς, καθώς είμαστε πλέον πίσω και από το στόχο που είχε επιτευχθεί με το πρώτο στρατηγικό σχέδιο που είχε εφαρμοστεί, που είχαμε κάποια θετικά αποτελέσματα μέχρι το 2004.
Συνεπώς, θα είναι ουσιαστική χρήσιμη αυτή η ερώτηση, εάν φεύγοντας από εδώ δούμε πραγματικά να αναλαμβάνονται κάποιες συγκεκριμένες δεσμεύσεις και πάνω απ’ όλα, όπως είπαν και οι συνάδελφοι προηγούμενα, να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι όσον αφορά την πολιτική και τα μέτρα που θα αναλάβουμε.
Οι διαφημιστικές πινακίδες σκοτώνουν
Θα μου επιτρέψετε κύριοι συνάδελφοι, να εστιάσω σε δύο πολύ μεγάλα ζητήματα. Το πρώτο αφορά τις διαφημιστικές πινακίδες. ‘Έγινε αναφορά προηγουμένως και από τους συναδέλφους. Είναι ένα τεράστιο θέμα, κύριε Υπουργέ. Είναι ένα θέμα στο οποίο κυριολεκτικά κλείνουμε τα μάτια.
Κάθε μέρα έχουμε ατυχήματα και εδώ στην Αθήνα και στην περιφέρεια.
Δεν μπορεί αυτό να είναι ένα ζήτημα στο οποίο κλείνουμε τα μάτια μας. Επιτέλους, πρέπει να υπάρχει μια σαφής δέσμευση από την πλευρά σας. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος γι’ αυτό το θέμα. Δεν μπορεί να υπάρχουν ατυχήματα, δεν μπορεί να έχουμε νέους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους καθημερινά από αυτό το πρόβλημα.
Ένα άλλο θέμα που δεν έχει θιγεί ακόμα, αφορά τα οχήματα με βαρύ φορτίο. Κάτω από την πίεση μιας απεργίας πήρατε μια βεβιασμένη απόφαση, κύριε Υπουργέ. Επιτρέψατε να υπάρχει κυκλοφορία πρώτον το Σαββατοκύριακο και δεύτερον μέσα από τις σήραγγες. Είναι φανερό ότι οι αποφάσεις αυτές ήταν η έξοδος από μια κοινωνική πίεση που είχατε εκείνη την ώρα.
Πρέπει όμως από αυτό το Βήμα αυτό να πούμε ότι είναι τραγικό, κάθε φορά να έχουμε νεκρούς, σας θυμίζω το σχολικό λεωφορείο από τη Βέροια, από την Ημαθία, σας θυμίζω όλους τους νεκρούς που έχουμε θρηνήσει από τέτοια ζητήματα, λόγω ελλιπούς εποπτείας. Δεν μπορεί λοιπόν κάθε φορά που έχουμε νεκρούς και μάλιστα παιδιά να ερχόμαστε και να παίρνουμε μέτρα και μετά, με τη γνωστή λογική του όταν περνούν τα χρόνια να το ξεχνάμε, να έχουμε και πάλι χαλαρότερη αντίδραση, μέχρι να μας βρει μια νέα τραγωδία.
Θα ήθελα λοιπόν, κύριε Υπουργέ, σαφείς δεσμεύσεις για όλα αυτά τα ζητήματα και για τους στόχους που θέτετε και με μετρήσιμους στόχους για την υλοποίηση αυτών των πολιτικών και πολύ περισσότερο, για τις διαφημιστικές πινακίδες και για τα οχήματα βαρέων φορτίων.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ(ΠΑΣΟΚ):
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είμαστε περήφανοι ως πολίτες, ως πολιτικοί, ως Βουλευτές, γι’ αυτό που συμβαίνει κάθε μέρα στους δρόμους της Ελλάδας, αυτό συμβαίνει τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, για τους νεκρούς, για την οδική ασφάλεια που εξασφαλίσαμε στους πολίτες μας και σε εμάς τους ίδιους και στα παιδιά μας.
‘Όμως, κύριε Υπουργέ, αυτό το γενικό θέμα που είναι εθνικό, εσείς, η Κυβέρνησή σας, δυστυχώς δεν το προωθήσατε καθόλου αυτά τα χρόνια.
Δεν είναι ένα πρόβλημα που το δημιουργήσατε, υπήρχε και υπάρχει πολλές δεκαετίες και αυξάνεται. Αλλά βρήκατε, κύριε Υπουργέ, ένα εθνικό σχέδιο , το «ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ» που είχε δώσει τα πρώτα αποτελέσματα. Και αντί να το κρατήσετε, να το συνεχίσετε, να το βελτιώσετε, να το αξιολογήσετε για τα πέντε πρώτα χρόνια, στην ουσία το εγκαταλείψατε.
Και αυτό το θέμα που είναι πολυπαραγοντικό, κύριε Υπουργέ, και φαντάζομαι ότι σήμερα είστε εδώ εκπροσωπώντας την Κυβέρνηση και την πολιτεία, όχι τις αρμοδιότητες ενός Υπουργείου που είναι πολύ μικρό για να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο θέμα, θα είχε αντιμετωπιστεί διαφορετικά, αν η επιτροπή των συναρμοδίων Υπουργών υπό τον Πρωθυπουργό, συνέχιζε να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε σήμερα να μπορεί ο οποιοσδήποτε από σας να μιλάει εκ μέρους όλων των παραγόντων και θα έλεγα και της αυτοδιοίκησης και των άλλων παραγόντων και των πολιτών και της εκκλησίας και των σχολείων, που ενέχεται και εμπλέκεται στο πρόβλημα.
Η οδική ασφάλεια είναι κύριο θέμα δημόσιας υγείας
Το πρώτο θέμα είναι η δημόσια υγεία. Δυστυχώς στην Ελλάδα η δημόσια υγεία δεν ήταν ποτέ ανεπτυγμένη. Η οδική ασφάλεια είναι κύριο θέμα δημόσιας υγείας. Αλλά και οι προσπάθειες που έγιναν και απέδωσαν αποτελεσματικά, ιδιαίτερα με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων που δοκιμάστηκαν, τις σταματήσατε. Ψηφίστηκε ένας καινούργιος νόμος που δεν προχώρησε σε κανένα του θέμα.
Για να καταλάβουμε δηλαδή, σήμερα έχουμε πάνω από χίλιους εξακόσιους νεκρούς στην άσφαλτο,
-πάνω από 30% από τους βαρέως τραυματισμένους, καταλήγουν λίγες ώρες, μέρες ή εβδομάδες αργότερα, τις μόνιμες αναπηρίες, τις μακροχρόνιες νοσηλείες, που χάνουμε τόσους νέους ανθρώπους παρόλα αυτά οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα έπεσαν την πενταετία αυτή.
-Και βέβαια χάνουμε τόσους ανθρώπους, γιατί δεν προωθείτε τη δημόσια υγεία, δεν προωθεί η Κυβέρνηση τη δημόσια υγεία. Βρήκατε ένα πρόγραμμα, δεν το συνεχίσατε.
Χάνουμε σχεδόν είκοσι τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο από το κάπνισμα και υπάρχει ένας νόμος που δεν τον εφαρμόζετε και λέτε ότι θα ψηφίσετε έναν καινούργιο νόμο για να τον εφαρμόσετε από το 2010. Το ίδιο ακριβώς κάνετε.
Μια άλλη πτυχή. Δεν στηρίξατε όσο έπρεπε τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε όλες τις εκδοχές και στις πόλεις και εκεί που βρήκατε συστήματα. Μπορεί να προχώρησαν κάποια προγράμματα προαστιακών σιδηροδρόμων, αλλά το σιδηρόδρομο αυτόν καθ’ εαυτόν τον αφήσατε, απαξιώθηκε. Είχαμε τόσα σιδηροδρομικά ατυχήματα αυτό τον καιρό όσο ποτέ. Και βεβαίως η προοπτική με τα σχέδιά σας, όπως φαίνονται, να τα δώσετε σε ιδιώτες ή να δώσετε φιλέτα σε ιδιώτες, είναι σίγουρο ότι δεν θα βοηθήσει, αλλά θα αναγκάσει τους πολίτες να συνεχίζουν να κινούνται με το αυτοκίνητο και μόνο η ανέχεια, η οικονομική και η εξαθλίωση μπορεί να τους οδηγήσει σε αυτά τα υποβαθμισμένα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Όσον αφορά την υγεία, κύριε Υπουργέ, ξέρετε πώς πιστοποιείται η υγεία ενός οδηγού όταν βγάζει το δίπλωμα; Γίνεται με τη βεβαίωση κάποιων γιατρών χωρίς να τον εξετάσει κανένας άλλος. Η ψυχική υγεία ξέρετε πώς πιστοποιείται; Με κανέναν τρόπο. Καθένας ψυχικά ασθενής μπορεί να έχει δίπλωμα οδήγησης, ακόμη και ένας που έχει πάει στο νοσοκομείο. Και είχαμε ετοιμάσει ένα σχέδιο για να γίνεται αυτόματη ενημέρωση των διευθύνσεων συγκοινωνιών ώστε να επανεξετάζεται το δίπλωμά του για όποιον ασθένησε μόνιμα, αυτό σταμάτησε.
Μπορεί λοιπόν, κάποιος να γίνει ανάπηρος, αλλά θα συνεχίσει να έχει άδεια οδήγησης. Κανένας δεν θα τον ψάξει γιατί συνεχίζει να έχει άδεια οδήγησης.
Και το Ε.Κ.Α.Β. υποβαθμίστηκε. Ο χρόνος πρόσβασης στο τροχαίο ατύχημα ιδιαίτερα λόγω της κυκλοφορίας στις μεγάλες πόλεις, αυξήθηκε πολύ. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό για τη ζωή και τη διάσωση; Πάρα πολλά πράγματα.
Βεβαίως δεν έγιναν τα Τ.Ε.Π., δεν προχώρησαν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, δεν ολοκληρώθηκαν οι Μονάδες Αποκατάστασης.
-Πληρώνουμε υψηλό κόστος και σε ανθρώπινο πόνο και σε αναπηρία και σε θανάτους και σε χρήματα.
-Ο δρόμος Λάρισας-Ελασσόνας-Κοζάνης περνάει από την ιστορική Μελούνα και σ’ αυτό το σημείο έχουμε τόσο συχνά ατυχήματα που είναι ένα από τα πιο συχνά σημεία που σκοτώνονται άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα.
Είναι αίτημα των κατοίκων να προχωρήσει αυτός ο δρόμος. Πέντε χρόνια τώρα «θα προκηρυχτεί» μελέτη. Αίτημα του αείμνηστου δημάρχου του Λάκη του Φαρμάκη ήταν να γίνει σήραγγα και του νυν δημάρχου και όλων των κατοίκων της περιοχής στη Μελούνα. Δεν προχώρησε ούτε η μελέτη.
Ένας άλλος δρόμος που έχουμε πάρα πολλά ατυχήματα στο νομό μας είναι ο δρόμος Λάρισας-Φαρσάλων. Κύριε Υπουργέ, πέντε χρόνια μετά είναι ακριβώς εκεί που ήταν να προωθηθεί κάποια μελέτη για να κατασκευαστεί αυτός ο δρόμος. Αν προχωράμε έτσι, αν δεν λέμε την αλήθεια και προπαντός αν δεν πράττουμε και λέμε μόνο λόγια, σίγουρα αυτό το θέμα θα αυξάνεται και όλοι θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας να μιλάμε από το Βήμα της Βουλής κάνοντας μνημόσυνο στους νεκρούς και τίποτε άλλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΪΔΟΣ(ΠΑΣΟΚ):
Κύριε Υπουργέ, το σύγχρονο και θλιβερό φαινόμενο των τροχαίων ατυχημάτων έχει τρεις διαστάσεις και η μια από αυτές είναι η ανθρώπινη. Έζησα και εγώ όπως εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μου την οδύνη και το δράμα της απώλειας πολύ αγαπημένου προσώπου από τροχαίο.
Έχει την κοινωνική διάσταση. Σε εποχές που η Ελλάδα αντιμετωπίζει έντονο δημογραφικό πρόβλημα μια ολόκληρη κωμόπολη σβήνεται από το χάρτη.
Έχει την οικονομική διάσταση. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης κοστίζουν στην εθνική οικονομία πάνω από 3.000.000.000 ευρώ. Καταλαβαίνει κανείς το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος. Αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα υπεύθυνης αντιμετώπισης.
-Δυστυχώς, όμως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα πέντε τελευταία χρόνια έδειξε αδιαφορία για τους ανθρώπους που χάνονται και τις οικογένειες που καταστρέφονται από τα τροχαία.
Για να αποδείξω του λόγου το αληθές, θα τονίσω τις παραλείψεις και θα παρουσιάσω την κατάσταση που διαμορφώθηκε στους παράγοντες που συντελούν και αποτρέπουν τα τροχαία ατυχήματα.
-Για το όχημα το οποίο πρέπει να είναι ασφαλές και να ελέγχεται συχνά, δεν δώσατε κίνητρα για την αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων αυτοκινήτων με νέα ασφαλέστερα και για τους οδηγούς και για τους επιβάτες αλλά και για τους πεζούς.
-Για το δρόμο ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην οδική ασφάλεια, οι περικοπές των κονδυλίων από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, οι περικοπές στους Ο.Τ.Α. και στις κρατικές υπηρεσίες για αυτή τη δράση, συσσώρευσαν περαιτέρω προβλήματα, λακκούβες, ελλιπή σήμανση, πλημμελή συντήρηση, ανύπαρκτος καθαρισμός και παρόδια εμπόδια δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες στην οδήγηση.
-Χιλιάδες διαφημιστικές πινακίδες κατά μήκος των οδών αποσπούν την προσοχή των οδηγών ενώ για τους νέους αυτοκινητόδρομους παρατηρείται μεγάλη καθυστέρηση στην κατασκευή τους.
-Καταθέτω για τα Πρακτικά ρεπορτάζ για «βομβαρδισμένους» δρόμους για τις λακκούβες και κάποιες άλλες αδυναμίες.
-Καταθέτω για τα Πρακτικά ένα δημοσίευμα που αναφέρεται σε εννιακόσια τροχαία ατυχήματα σε δέκα χιλιόμετρα στο δρόμο Κορίνθου-Πατρών τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Για την εκπαίδευση των οδηγών θα πρέπει να γίνουν περισσότερα τόσο στην έκδοση των διπλωμάτων όσο στον έλεγχο και στην επανεξέταση.
-Στο ζήτημα της σωστής αστυνόμευσης παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υπηρεσιών της Τροχαίας, η κομματοκρατία, οι παρεμβάσεις για σβήσιμο των κλήσεων, η σχεδιαζόμενη κατάργηση του αντικειμενικού πλαισίου μεταθέσεων των αστυνομικών και η συντηρητικοποίηση του πειθαρχικού δικαίου με αυταρχικές ρυθμίσεις εις βάρος τους δημιουργούν προβλήματα και περιορίζουν την υπηρεσιακή ομαλότητα και αποτελεσματικότητα. Για αυτούς τους λόγους η κατάσταση επιδεινώθηκε.
-Καταθέτω για τα Πρακτικά τον πίνακα που αποδεικνύει ότι τα θανατηφόρα και τα σοβαρά τροχαία ατυχήματα αυξήθηκαν το 2008 σε σχέση με το 2007.
-Αυτή η σύγχρονη μάστιγα έχει γίνει κατάρα των δρόμων στον τόπο μας και μετατρέπεται σε κοινωνικό εφιάλτη όταν αφορά τους νέους ανθρώπους.
-Τα τροχαία, το συχνότερο αίτιο θανάτων των παιδιών στην πατρίδα μας, δεν αντιμετωπίζονται σωστά και υπεύθυνα.
-Ως παιδοχειρουργός που υπηρέτησα πάνω από είκοσι χρόνια στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Βορείου Ελλάδος και περιέθαλψα χιλιάδες παιδιά θύματα τροχαίων είδα τον πόνο στα μάτια τους, βίωσα τη δυστυχία των γονέων τους από τον άδικο χαμό τους. Για αυτά τα παιδιά δυστυχώς τα πέντε τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν έγιναν σημαντικά βήματα προόδου στον τομέα της πρόληψης, της έγκαιρης αντιμετώπισης, της περίθαλψης και της αποκατάστασης από τα τροχαία, αλλά αντιθέτως η κατάσταση επιδεινώνεται. Για αυτό θέλω να μας απαντήσετε, κύριε Υπουργέ.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ(ΠΑΣΟΚ):
Δεν είναι μόνο οι θάνατοι για τους οποίους υπάρχει ένας εθισμός στην ελληνική κοινωνία. Μεγάλο πρόβλημα είναι και οι τραυματισμοί και ιδιαίτερα οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού.
-Σαν ορθοπεδικός έχω ζήσει μία από τις χειρότερες στιγμές της σταδιοδρομίας μου στο πανεπιστήμιο των Πατρών, σε μία οικογένεια δύο παραπληγίες από τροχαίο ατύχημα. -Επομένως, τα τροχαία ατυχήματα έχουν εκτός από τους θανάτους και τους βαρείς τραυματισμούς, που είναι ένα μεγάλο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα στη χώρα μας.
-Ο Πρωθυπουργός της χώρας είχε δεσμευθεί ότι από τις προτεραιότητες είναι η αντιμετώπιση των τροχαίων ατυχημάτων. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
-Το αποτέλεσμα ήταν ότι το πρώτο εξάμηνο του 2008 είχαμε χίλιους νεκρούς και αυτό ήταν μέχρι τον Ιούνιο.
-Δηλαδή, σκεφθείτε ότι δεν συμπεριλαμβάνεται το δεύτερο εξάμηνο που είναι μέχρι και οι καλοκαιρινοί μήνες. Η πορεία δηλαδή δεν είναι προς το καλύτερο, κύριε Υπουργέ, είναι προς το χειρότερο.
Το Υπουργείο Υγείας έφτιαξε μία επιτροπή για να κάνει καταγραφή του πράγματος με στόχο την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων.
-Στην επιτροπή αυτή συμμετείχε και ο γνωστός συνάδελφός μου ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος. Παραδόθηκε το 2006. Τι απέγινε με αυτά τα αποτελέσματα; Ξέρει κανένας;
Ο κ. Σταθάκης παραιτήθηκε από μία άλλη επιτροπή, γιατί δεν προωθούνται τα ζητήματα που είχαν μπει για την αντιμετώπιση των τροχαίων ατυχημάτων.
Κύριε Υπουργέ, δεν υπάρχει αντιμετώπιση. Κάθε Υπουργείο έχει και τη δική του επιτροπή και αυτές οι επιτροπές ποτέ δεν συνεδριάζουν από κοινού ή τα αποτελέσματά τους ποτέ δεν αξιολογούνται.
-Θα σας πω κάτι που έγινε στη Γερμανία. Όταν έγιναν έλεγχοι στο επίπεδο της χρήσης του αλκοόλ, ελαττώθηκαν τα τροχαία ατυχήματα κατά 50%. Εδώ δεν ξέρουμε τι γίνεται, ούτε έλεγχοι επαρκείς γίνονται. Μα, θα μας πείτε ότι γίνονται περισσότεροι. Ναι, αλλά δεν επαρκούν.
Το Ρέθυμνο, η ιδιαίτερη πατρίδα μου, έχει την πρώτη θέση στην Κρήτη και εδώ υπάρχουν ευθύνες. Τις γνωρίζετε, διότι η καταγωγή σας είναι από το Ρέθυμνο. Γιατί κατέχει τα πρωτεία; Πρέπει να μας απαντήσετε.
-Ο Δήμαρχος έκανε μία σοβαρή προσπάθεια μέσα στην πόλη του Ρεθύμνου, γιατί τα ατυχήματα κακώς νομίζουμε ότι δεν γίνονται και μέσα στην πόλη.
-Γίνονται τροχαία ατυχήματα και στα φανάρια. Όταν είναι σταματημένος κανείς, μπορεί να έλθει το δεύτερο αυτοκίνητο από πίσω και τα αποτελέσματα να είναι καταστροφικά.
ΚΩΝ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ (Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά θέλω να εκφράσω την ικανοποίηση μου για δύο λόγους:
-Πρώτον, για το ότι δίνεται η δυνατότητα με την επερώτηση των συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συζητηθεί ένα τόσο σοβαρό θέμα που ξεπερνά κόμματα και χρώματα και δεύτερον, για τον τόνο που μέχρι στιγμής έχει η συζήτηση.
-Προφανώς έχουμε διαφορές. Προφανώς από το θεσμικό σας ρόλο έχετε υποχρέωση να κάνετε κριτική στην Κυβέρνηση.
Αλλά σε αντίθεση με άλλες οξείες συζητήσεις που έχουμε κάνει, νομίζω ότι σ’ αυτήν τη συζήτηση έχουμε το σωστό ύφος, ένα ύφος που ταιριάζει στο συγκεκριμένο θέμα.
– Όπως καμιά φορά σας ασκώ κριτική και εγώ από την πλευρά μου για τις θέσεις σας, θέλω αυτήν τη φορά να πω ότι ακούω την κριτική σας –μπορεί σε κάποια θέματα να συμφωνώ και σε άλλα να διαφωνώ, θα τα πω μετά- αλλά πρέπει να σημειώσω και τα θετικά.
-Πράγματι, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις πανευρωπαϊκά ως προς τα στατιστικά στοιχεία των τροχαίων ατυχημάτων και επί των ημερών σας και επί των ημερών μας.
-Είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους, αλλά δυστυχώς αφορά περισσότερο τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι αναλογικά πέφτουν θύματα των τροχαίων συχνότερα από τις μεγάλες ηλικίες.
-Από τη φύση του, το θέμα της οδικής ασφάλειας δεν αφήνει κανένα περιθώριο για λαϊκισμούς.
-Δεν αφήνει περιθώριο για παραπληροφόρηση, δεν αφήνει περιθώρια για ανακρίβειες.
Ακόμα μια φορά επισημαίνω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη πρόοδος, αλλά είναι αναγκαίο για αυτό το θέμα να στηριζόμαστε σε ακριβή στοιχεία, πολύ περισσότερο που όλοι, θέλω να πιστεύω, έχουμε ευαισθησία στο θέμα αυτό, ανεξάρτητα από την κομματική μας ένταξη.
ΘΕΜ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ):
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, Πράγματι, είναι μείζον θέμα η οδική ασφάλεια και κάθε φορά που το φέρνετε, χαίρομαι που το ακούω, γιατί δραστηριοποιεί όλους, όχι μόνο εμάς, αλλά κυρίως τους πάρα πολλούς οι οποίοι δεν το ακούνε καλά.
-Αναφέρομαι σ’ όλους τους αρμόδιους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (περιφέρειες κ.λπ.) και σας υπενθυμίζω ότι έχουμε πενήντα χιλιάδες χιλιόμετρα οδικού δικτύου, δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα έχουν χαρακτηριστεί ως εθνική οδοποιία και πρακτικώς, έχουμε σήμερα μόνο επτακόσια χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων, τα οποία θα διπλασιαστούν με τα έργα που κάνουμε σε μερικά χρόνια.
Είναι μια κατάσταση, που αντιλαμβάνεστε ότι δεν ελέγχεται από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. από πλευράς δικής του αρμοδιότητας ή από το Υπουργείο Μεταφορών, αλλά οι κανόνες πρέπει να τηρούνται απ’ όλους.
-Και συγκεκριμένα, υπάρχει η ασφάλεια του χρήστη της οδού και τα ασφαλή οχήματα, για τα οποία είναι αρμόδιο το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών,
-το ασφαλές οδικό περιβάλλον που είναι δικό μας θέμα και όχι μόνο, και όλων των περιφερειών, νομαρχιών κ.λπ.,
-η επιτήρηση για την οδική ασφάλεια με τις δράσεις της και οι ευθύνες της Αυτοδιοίκησης, που είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Εσωτερικών. Προφανώς είναι και η περίπτωση μετά το ατύχημα. Γίνεται ατύχημα. Ποιος παρεμβαίνει και σε πόσο χρόνο και με τι μέσα; Αρμόδιο είναι το Υπουργείο Υγείας. Και βέβαια, είναι και η κυκλοφοριακή αγωγή και η επιμόρφωση που είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας.
-Τέλος, επειδή κάτι αναφέρθηκε για τις διαφημιστικές πινακίδες, σας επισημαίνω ότι το πράγμα από πλευράς νομικής είναι ξεκάθαρο.
-Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. δεν είναι αρμόδιο αλλά αυτό δεν αλλάζει τις ευθύνες άλλων αρμοδίων, όπως είναι οι Ο.Τ.Α..
-Πρέπει οπωσδήποτε να παρεμβαίνουν και να τις αποξηλώνουν.
Κύριε Χατζηδάκη, κύριε Ξανθόπουλε, κύριε Πρωθυπουργέ, μετά την συζήτηση στη Βουλή, όπως φαίνεται στις δύο φωτ. από τη Λ. Αθηνών, οι χιλιάδες παγίδες θανάτου της υπαίθριας διαφήμισης στέκονται προκλητικά στο «ύψος» τους και άλλες παγίδες θανάτου καταλαμβάνουν πεζοδρόμια, στάσεις λεωφορείων, κάθε κοινόχρηστο χώρο και σκοτώνουν!΄Εως πότε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ(ΠΑΣΟΚ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούσαμε τους δύο Υπουργούς,
Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κάθε Υπουργού, εκείνο που μετράει στον κόσμο, εκείνο που αντιλαμβάνεται ο πολίτης είναι το συνολικό αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής. Και δυστυχώς στο πεδίο της ασφάλτου η Κυβέρνηση καταγράφει μόνο αρνητικές επιδόσεις.
-Είναι ανίκανη στα μάτια του πολίτη η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την ασφάλεια στους δρόμους για την προστασία των πολιτών.
-Αποδεικνύεται όμως ικανότατη Κυβέρνηση για τη συγκάλυψη των ευθυνών των Υπουργών με τη συνεργασία φυσικά και την αμέριστη υποστήριξη του κ. Σανιδά, ο οποίος όταν φθάνουν οι περιπτώσεις στην αποκάλυψη των ποινικών και πολιτικών ευθυνών των Υπουργών, τότε ο ίδιος αποφασίζει ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα και ως εκ τούτου παραμένει η υπόθεση στη δικαιοσύνη, στερώντας από το φυσικό χώρο που είναι η Βουλή των Ελλήνων, τη δυνατότητα να ελέγξει τις ποινικές και πολιτικές ευθύνες των Υπουργών.
-Θα περιμέναμε να ακούσουμε ότι θα υπάρξει πιο επισταμένη συμμόρφωση προς την ισχύουσα νομοθεσία και το συντονισμό της σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την εναρμόνιση των ποινών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την καθιέρωση διαρκούς επιμόρφωσης για τους ιδιώτες, αλλά και για τους επαγγελματίες οδηγούς. Για την βελτίωση των αστυνομικών ελέγχων, για την προώθηση των εκστρατειών εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, για την απαγόρευση των διαφημιστικών πινακίδων στους δρόμους που αποδεδειγμένα έχουν οδηγήσει στο θάνατο εκατοντάδες, χιλιάδες ανθρώπους.
Αυτά θα περιμέναμε να ακούσουμε, όπως θα περιμέναμε να ακούσουμε τη βελτίωση των οδικών υποδομών με τον εντοπισμό και την εξάλειψη των μελανών σημείων. Τι να το κάνω όταν ακούμε για έργα; Μα, υπάρχουν σύγχρονοι δρόμοι στους οποίους, όμως, μελανά σημεία υπάρχουν.
-Ρωτώ, λοιπόν, τον αξιότιμο Υφυπουργό, καθηγητή κ. Ξανθόπουλο: Μπορεί να μας πει ποια υπηρεσία είναι αυτή η οποία ελέγχει έγκαιρα και ανιχνεύει τις μη ομαλές συνθήκες στην οδική κυκλοφορία;
Δεν λειτουργούμε προληπτικά
-Ξέρετε ποια είναι η υπηρεσία; Δυστυχώς για το σύγχρονο ελληνικό κράτος, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων -και των δικών μας κυβερνήσεων, αν θέλετε- είναι η Τροχαία, η οποία καταγράφει τα ατυχήματα ή τους θανάτους ή κατόπιν αυτών η Στατιστική Υπηρεσία, ενώ θα έπρεπε να ισχύει ακριβώς το αντίθετο, να λειτουργούμε προληπτικά.
Θα περιμέναμε να ακούσουμε σήμερα από τον Υπουργό Μεταφορών την ενίσχυση των διατάξεων της νομοθεσίας που αφορούν τις συνθήκες εργασίας των επαγγελματιών οδηγών, δηλαδή, τη ρύθμιση της κατάρτισης της τάξης των επαγγελματιών οδηγών, όπως επίσης και την αυστηρή τήρηση του χρόνου οδήγησης και ανάπαυσης.
-Πού να πούμε, όμως, τέτοια πράγματα;
-Να έρθουμε σε σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα των μεταφορικών εταιρειών, οι οποίες λύνουν και δένουν και επηρεάζουν με κάθε τρόπο την πολιτική του Υπουργείου;
-Θα περιμέναμε να ακούσουμε την υποχρεωτική χρήση των ζωνών ασφαλείας και στα πούλμαν και στα φορτηγά, όπως επίσης -ιδιαίτερα για τα πούλμαν- τη διαρκή βελτίωση της προστασίας στα οχήματα που χρησιμοποιούνται για την τακτική μεταφορά των παιδιών και πολλά άλλα.
-Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι απ’ όλους τους τρόπους μεταφοράς οι οδικές μεταφορές είναι οι πιο επικίνδυνες και έχουν το μεγαλύτερο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
-Δεν υπάρχει επίσης καμμιά αμφιβολία ότι στη χώρα μας κάθε χρόνο θρηνούμε πολλά θύματα, συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους άδικα στην άσφαλτο και συμπολίτες μας που τραυματίστηκαν σοβαρά και κάποιοι απ’ αυτούς θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν με μόνιμες βλάβες στην υγεία τους και βεβαίως και τις οικογένειές τους,
-μανάδες που θρηνούν και οργίζονται για τα αδικοχαμένα στην άσφαλτο παιδιά τους,
-οικογένειες που βυθίζονται στο πένθος για μια ολόκληρη ζωή,
-οικογένειες που πρέπει να στηρίξουν οικονομικά και συναισθηματικά –μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό- τους δικούς τους ανθρώπους.
-Και όλα αυτά γιατί; Γιατί σ’ άλλον έναν τομέα πορευόμαστε χωρίς σχέδιο, ευκαιριακά, σπασμωδικά και μάλιστα κάνοντας και μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική, καλυπτόμεθα κι από τους ευρωπαϊκούς στόχους.
ΣΤΟΧΟΣ: Κανένας θάνατος από τροχαία ατυχήματα
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προσωπικά αρνούμαι να συζητήσω τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μειώσουμε σε 50% τους θανάτους –λέει- μέχρι το 2010.
-Κανέναν θάνατο!
-Κανέναν απολύτως. Αυτή είναι η εντολή την οποία έχουμε, να προστατέψουμε τον κάθε πολίτη χωριστά.
-Δυστυχώς η Κυβέρνηση, που έχει τη νομοθετική και την εκτελεστική ευθύνη, αρνείται να συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα του προβλήματος και αρνείται να αντιμετωπίσει, με την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα που πρέπει, το θέμα της οδικής ασφάλειας ως θέμα υψηλής προτεραιότητας, ως θέμα συλλογικής ευθύνης, για να μην πω ως θέμα εθνικής ευθύνης.
Ποιο είναι το σχέδιο της Κυβέρνησης για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας; Ποιος συντονίζει; Ποια Υπουργεία εμπλέκονται;
Πρόσεχα τις αντιδράσεις του Υπουργού κ. Χατζηδάκη όταν οι συνάδελφοι αναφέρονταν σ’ άλλα Υπουργεία.
-Έγνεφε συγκαταβατικά με το κεφάλι. Έχετε δίκιο. Έτσι είναι. Κανείς σ’ αυτήν την Κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί για το συντονισμό των Υπουργείων.
-Τι μας είπατε εσείς; Μας είπατε ότι θα υπάρξει μια διϋπουργική επιτροπή υπό τον Υφυπουργό Εσωτερικών κ. Χηνοφώτη. Δηλαδή τι να κάνουμε; Να βάλουμε το Στρατό στους δρόμους για να ελέγξουμε την οδική ασφάλεια, να εγγυηθούμε την οδική ασφάλεια;
Σας θυμίζω, δε, ότι όταν ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας κ. Σταθάκης παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας αναφέροντας προς τον Υπουργό Μεταφορών και τον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. τα προβλήματα οι Υπουργοί δήλωσαν και οι δύο άγνοια. Δεν γνώριζαν τα προβλήματα.
-Από τότε βέβαια που παραιτήθηκε ο κ. Σταθάκης μέχρι σήμερα και από τότε που διαπίστωσαν ότι δεν ξέρουν τα προβλήματα μέχρι σήμερα έχει μεσολαβήσει σχεδόν ένας χρόνος και, απ’ ό,τι φαίνεται, εξακολουθούν και άγνοια να έχουν για τα προβλήματα αλλά και αδιαφορία, όπως αποδεικνύεται.
Η οδική ασφάλεια δεν είναι πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης.
Και για να έρθω στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και σε όσα πολύ ωραία μας είπατε κι εσείς και ο κ. Ξανθόπουλος.
-Εγώ δεν καταλαβαίνω, κύριε Υπουργέ, πού βρήκατε τα στοιχεία τα οποία καταθέσατε στη Βουλή και τα οποία ζήτησα και είδα προηγουμένως.
-Αν ανατρέξετε στα στοιχεία της EUROSTAT θα βρείτε άλλα στοιχεία, άλλες απαντήσεις. Όμως εγώ δεν θα πάω εκεί. Δεν θέλω να μπω σ’ αυτήν τη συζήτηση.
Εγώ θα σταθώ μόνο στο Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και σε μια ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από ένα μήνα, πριν πέντε εβδομάδες, στις 19/9/2008, με την οποία εξέφραζε την ανησυχία του για τη σοβαρή επιδείνωση των δεικτών οδικής ασφάλειας στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα και μάλιστα δεκαπέντε μήνες μετά την εφαρμογή του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
-Και τι λέει το Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας του Τεχνικού Επιμελητηρίου; Λέει ότι σε μια κρίσιμη φάση για τις οδικές υποδομές μας -γιατί ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου τυπικά και το τελευταίο έργο παραχώρησης, της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, κύριε Υφυπουργέ ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.- καταγράφεται σ’ όλη την έκταση της χώρας μας μια σωρεία πολύνεκρων δυστυχημάτων. Και μάλιστα εκεί παραθέτει και αριθμούς.
Στο πρώτο οκτάμηνο του 2008 συγκριτικά με το τελευταίο διάστημα του 2007 τα θανατηφόρα δυστυχήματα αυξήθηκαν κατά 8,6% ενώ τα ατυχήματα με σοβαρά τραυματίες κατά 7,8%.
-Κατά το τρίμηνο Ιουνίου-Αυγούστου καταγράφηκαν εκατόν δεκαοκτώ νεκροί περισσότεροι σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα.
-Δηλαδή είχαμε αύξηση 32%. Επίσης είχαμε τριακόσιους εβδομήντα τέσσερις βαριά τραυματίες περισσότερους, αριθμός που ισοδυναμεί με αύξηση 23%,
-μεγέθη δηλαδή που δίχως υπερβολή παραπέμπουν όχι σε τροχαία δυστυχήματα αλλά σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Η Οδική ασφάλεια είναι πεδίο συλλογικής ευθύνης
-Άμα δείτε πολεμικές επιχειρήσεις απ’ αυτές που απασχολούν τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ενδεχομένως να έχουν και λιγότερα θύματα.
-Πρόκειται για νούμερα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, θλιβερά νούμερα που δείχνουν όμως την ανικανότητα ενός κρατικού μηχανισμού, της Κυβέρνησης στη συγκεκριμένη περίπτωση, να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας.
-Τη στιγμή, που έρχεστε εσείς εδώ και αναφέρεστε στο στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μειωθούν οι νεκροί μέχρι το 2010 κατά 50%, η χώρα μας πρωτοτυπεί μ’ ένα θλιβερό τρόπο και παρουσιάζει αύξηση κατά 30%. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας:
-Κανένας σχεδιασμός, ανύπαρκτη πρόληψη ατυχημάτων, μηδενική καταστολή.
-Η υπόθεση της οδικής ασφάλειας είναι μια υπόθεση την οποία δεν μπορούμε να την αφήνουμε γενικώς και αορίστως σε διάφορες επί μέρους υπηρεσίες, είτε αυτή είναι η Τροχαία είτε είναι η Αστυνομία, όσο καλά και αν κάνουν τη δουλειά τους.
-Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα είναι ζήτημα αντίληψης, είναι ζήτημα κουλτούρας, είναι θέμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας και υπάρχει συνυπευθυνότητα όλων μας!
-Δεν ψέγω μόνο την Κυβέρνηση και τη διοίκηση.
-Ψέγω κι εμάς τους ίδιους κι εμένα προσωπικά που πολλές φορές, παρά το γεγονός ότι μου αρέσει να οδηγώ, δεν τηρώ πάντοτε όλους τους κανόνες. Αλλά φταίω κι εγώ, όπως φταίμε όλοι μας, φταίει όλη η κοινωνία.
-Και σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ξεκινώντας βεβαίως από το σχολείο. Και δεν είναι θέμα μόνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά χρειάζεται πάντοτε και την υποστήριξη της Κυβέρνησης.
Αν θυμάμαι καλά, πριν από έξι-επτά χρόνια, ο συνάδελφος την εποχή εκείνη στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας κ. Σταθάκης –και σήμερα παρών στην Αίθουσα- είχε μια εξαιρετική πρόταση να προχωρήσει ο Δήμος της Αθήνας σ’ ένα πρόγραμμα για τα σχολεία και το υποστηρίξαμε όλες οι παρατάξεις.
Το πρόγραμμα προχώρησε, υλοποιήθηκε. Δεν είμαι βέβαιος πού βρίσκεται σήμερα.
-Ακούω ότι κάπου έχει ξεχαστεί.
-Γιατί ενώ το αγκάλιασαν γονείς και καθηγητές σε πρώτη φάση, στη συνέχεια η πολιτεία που έπρεπε να συνδράμει και να βοηθήσει και με υποχρεωτικό τρόπο να το εξαπλώσει, αδράνησε, αδιαφόρησε.
-Όλα δυστυχώς έτσι γίνονται σ’ αυτή τη χώρα.
Γι’ αυτό εμείς επιμένουμε. Και είμαστε εδώ για να συμβάλουμε στην επιτάχυνση όλων των έργων, ακόμη κι αυτών που κι εμείς φέρουμε ευθύνη που δεν έγιναν αλλά που πρέπει να γίνουν τώρα.
-Γιατί πράγματι το πεδίο της οδικής ασφάλειας δεν είναι πεδίο για μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, αλλά είναι πεδίο εθνικής και συλλογικής ευθύνης.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ (ΚΚΕ):
-Αισθάνομαι αμήχανα, γιατί είναι αδύνατον, σε μια τέτοια συζήτηση –δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι οιονεί επίκαιρη- για μένα τουλάχιστον και για το Κομμουνιστικό Κόμμα, να μπω σε συγκρίσεις νεκρών.
-Δεν μπορούμε να κάνουμε φιλικό διακανονισμό με τα δυο κόμματα που έχουν κυβερνήσει τη χώρα από το 1974 και μετά, ποιος είχε περισσότερους νεκρούς και ποιος είχε λιγότερους νεκρούς και δεν θα το πράξω.
-Έχω συνυπογράψει με τον κ. Σταθάκη, τον κ. Μανιάτη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον κ. Κουβέλη από το Συνασπισμό και εγώ από το Κομμουνιστικό Κόμμα, κοινό αίτημα.
-Σ’ αυτήν εδώ τη Βουλή, ξέρετε όλοι σας, ότι έχει υπάρξει κοινό πόρισμα για την πρόληψη. Είναι από τα λίγα πράγματα για τα οποία έχουμε μιλήσει υπεράνω και έχουμε συμφωνήσει και έχουμε εισπράξει μια τρύπα στο νερό. Τρύπα, όμως!
-Έχουμε συνυπογράψει για τις διαφημιστικές πινακίδες που έχουν σκοτώσει πολύ κόσμο και έχω βρεθεί εγώ αυτήν τη στιγμή, ο Πάγκαλος ή οποιοσδήποτε άλλος, «δικαίως» αν θέλετε, κατηγορούμενοι, επειδή ένας σταθμός διαφημίζεται σε παράνομες πινακίδες, όπως διαφημίζονται και τα κόμματα και το Κ.Κ.Ε. και ο Συνασπισμός και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία και τα προϊόντα και τα χίλια δυο. Και σκοτώνεται κόσμος.
Σε ποιά χώρα ζούμε;
Σε ποια χώρα ζω; Ζω σε μια χώρα η οποία στην Αττική Οδό έχει σε εκατόν πενήντα μέτρα απόσταση τις διαφημίσεις. Λίγο παρακάτω στην έξοδο του Κορωπίου, κάποιος αποφασίζει σ’ αυτόν τον τόπο -ποιος το αποφασίζει ότι ένας δρόμος είναι εθνικός;- ότι παύει να είναι Αττική Οδός και γίνεται στα εβδομήντα μέτρα η διαφήμιση. Πόσες φορές έχετε κινδυνεύσει να σκοτωθείτε; Άπειρες.
-Έχετε παίξει ποτέ «San Andreas» με τα παιδιά σας, να δείτε πώς τα παιδιά εκπαιδεύονται για να σκοτώνουν ανθρώπους στο δρόμο;
-Έχετε πάει σε μάθημα με σπόνσορα σε σχολείο, όπως έχω πάει εγώ στο γιο μου τρεις ή τέσσερις φορές, να δείτε μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής με χορηγούς και σπόνσορες που παίρνουν τα λεφτά;
– Και να είναι όλοι οι αυτοκινητάδες -τραγουδούσε και η Καλομοίρα, οφείλω να σας το πω, πολύ μεγάλο σόου- σε πίστα, στο γυμναστήριο, έξω, γύρω-γύρω, τα παιδιά κάνανε και κάρτινγκ, με τζάμπα λεφτά, έφεραν τα ποδήλατά τους από το σπίτι.
-Και το δημοφιλέστερο παιχνίδι σ’ αυτά τα μαθήματα αγωγής στα σχολεία, ξέρετε ποιο είναι; Είναι ο εξομοιωτής στον οποίον πήγαιναν τα παιδιά και σκότωναν συγκεκριμένα μια γριά που περνούσε το δρόμο ή μια μαμά και καροτσάκι με μωρό.
-Αυτό είναι το εθνικό σπορ των παιδιών. Αυτή είναι η παιδεία.
-Να πάμε στην ουσία, στη σήμανση. Να πάτε να πληρώσετε το πόδι της εικοσάχρονης που της κόπηκε στη Σκύρο, περνώντας από δρόμο, όπου από καταβολής του δρόμου έχει και μια σήμανση που λέει «προσοχή κατολισθήσεις».
– Το ίδιο συμβαίνει και στην Αιδηψό. Και τι θα σου κάνει ο οδηγός εκεί που λέει «προσοχή, κατολισθήσεις». Τι θα κάνει ο οδηγός; Θα στέκεται και θα περιμένει να δει αν θα γίνει κατολίσθηση;
-Η κοπέλα πέρασε. Για διακοπές πήγαινε και έπεσε ένας βράχος και της έκοψε το πόδι.
-Την έσωσε ο φίλος της που ήταν δίπλα, γιατί θα πέθαινε από αιμορραγία. Για να μην πω πόσο χρειάστηκε να μεταφερθεί από τη Σκύρο και πού μεταφέρθηκε!
Τη σημερινή συζήτηση εγώ την αφιερώνω -και το κόμμα μου- στο Γιώργο τον Κοίλιαρη, το συνάδελφο ο οποίος είναι θύμα τροχαίου στα κακοτράχαλα βουνά του βορειοανατολικού Αφγανιστάν, όπου έχει συντονιστεί σύμπασα η ανθρωπότης, χάριν στους συναδέλφους μου στην Ε.Ρ.Τ., να τον φέρουν εδώ, για να μπορέσει να σωθεί το παιδί. Γιατί είναι και η μεταφορά στη μέση.
-Δεν μπορώ να καταλάβω σήμερα το εξής: Η Νέα Δημοκρατία είναι σαν να ομολογεί τα κατά τη διάρκειά της λάθη.
-Έχω μια ομολογία από τον κ. Παπουτσή ότι έχει ευθύνες και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Θα τη δεχτώ. Αλλά έχω κι από σας μια έμπρακτη ομολογία. Έμπρακτη. Συγγνώμη που θα σας το πω, αλλά μιλάει ο κ. Δένδιας. Ο κ. Σταθάκης δεν μιλάει. Είναι μουγγός. Από τότε που επεσήμανε τα προβλήματα είναι μουγγός.
Συγγνώμη που το λέω και ας είναι και παρών. Εγώ έχω μάθει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Ευτυχώς που υπάρχει η απελευθέρωση του ασυμβίβαστου.
-Του προτείνω επειγόντως να πάρει εκπομπή και να μαζευτούμε όλοι μαζί, να άρουμε το ενδεχόμενο να απαγορεύεται στην κρατική τηλεόραση, να του δώσουμε μια εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, μπας κι αυτά που δεν μπορεί να πει στη Βουλή, τα λέει κάπου αλλού, διότι ως γνωστόν στην Ελλάδα τα media κυριαρχούν.
-Το λέω για τις διαφημίσεις, γιατί υπήρχε και κανάλι το οποίο έπαιζε με τις διαφημίσεις του δρόμου. Γιατί με τις διαφημίσεις παίζουμε όλοι μας και πληρώνουμε.
Αλλά πάμε στην ουσία, αν είναι λαϊκός ο προσανατολισμός και αν μερικά πράγματα είναι αγαθά, όπως ο δημόσιος δρόμος και η δημόσια κυκλοφορία.
-Θέλω να πω τρία πράγματα. Η ανυπαρξία συντήρησης του εθνικού οδικού δικτύου είναι αυτή που σκοτώνει. Αυτή περιλαμβάνει και την κλίση του δρόμου. Όποιος έχει πάει από την Αθήνα στην Τρίπολη ξέρει!
-Όποιος παίρνει τον καινούργιο περιφερειακό για να κατέβει από την Κατεχάκη μέχρι την Καισαριανή, ξέρει! Στην Αττική Οδό έγινε τώρα! Είναι σύγχρονο το έργο! Ξέρει την κλίση! Θα σκοτωθούμε!
-Πού έχουν πάει τα λεφτά του Ταμείου για τη συντήρηση; Έχουν πάει σε δύο μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες που έχουν πάρει την ευθύνη!
-Αυτές οι δύο μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες έχουν την ευθύνη της συντήρησης των δρόμων τους. Οι δρόμοι τους, όμως, είναι το 10% των πενήντα χιλιάδων χιλιομέτρων που μας λέτε! Πάνε τα λεφτά! Θα τα παίρνουν ιδιώτες! Γι’ αυτό ο κόσμος αντιδρά και στην Αθηνών-Πάτρας και οπουδήποτε αλλού! Πληρώνουν όμως! Και θα πληρώνουν!
-Παγκοσμίως και στατιστικώς, στην Ελλάδα δεν ξέρουμε ούτε ποιο χρώμα αυτοκινήτου έπρεπε να συστήνουμε με βάση το κλίμα μας! Τα μικρά αυτοκίνητα είναι οι πρωταγωνιστές! Τα μεγάλα και τα οικολογικά θα τα έχουμε μόνο οι Βουλευτές σε λίγο! Και μιλάω για τα πολύ μεγάλα! Και θα έχουμε και τα οικολογικά! Και θα συμβάλλουμε στο περιβάλλον! Εμείς θα έχουμε τα μεγάλα! Οι υπόλοιποι θα σκοτώνονται με μικρούς «ματρακάδες»!
-Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας σκοτώνει! Αν θέλατε να μαζέψετε λεφτά, έπρεπε να μαζέψετε λεφτά από το κόστος της ζωής! Οι Έλληνες κοιμούνται και ξυπνάνε, οδηγούν και ζουν με το ερώτημα «πόσο κοστίζω;», «πόσο κοστίζω ως νεκρός;»
-Για την παράδοση του οδικού δικτύου στους μεγαλοκατασκευαστές δεν λέμε κουβέντα! Για την ανευθυνότητα των δήμων και των κοινοτήτων, έχουμε το κλασικό «πρώτος βαθμός», «δεύτερος βαθμός», «τρίτος βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης»! Και μόλις ανοίξεις μία συζήτηση για τα τροχαία, η κουβέντα είναι η «λακκούβα» στις Βρυξέλλες! Αρχίζει η μετάθεση ευθυνών από τον έναν στον άλλο, στον άλλο.
Πού ζούμε; Δηλαδή, πώς να σας το πω διαφορετικά; Γιατί φορολογείτε το κράνος για το μηχανάκι; Γιατί το κράνος για το μηχανάκι, για τον ανασφάλιστο πιτσαδόρο να είναι μία περιουσία! Γιατί; Πότε ελέγξατε την κλίση των δρόμων –και από τις δύο πλευρές- πριν παραδώσει ο εργολάβος;
Να πάρουμε όλοι μαζί αποφάσεις
-Πρέπει να πάρουμε απόφαση και να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να φτιάξουμε μηχανισμούς και να φτιάξουμε και πίστες –και ο Σταθάκης τα έχει πει και ο Καββαθάς τα έχει πει και ειδικοί τα έχουν πει- και να φτιάξουμε και Κ.Τ.Ε.Ο.!
Για την οδική ασφάλεια υπάρχει η υποκειμενική ευθύνη του κάθε οδηγού, η οποία όμως είναι προϊόν της παιδείας του, προϊόν της γενικής του κουλτούρας, προϊόν της συμβίωσής του στους δρόμους!
Συνάδελφοι, είναι σύνθετο πράγμα! Για να μην έχουμε πέντε «Βαγδάτες» κάθε Σαββατοκύριακο, χρειάζονται κάποια πράγματα λίγο περισσότερα.
Φτιάχνουμε δρόμους στην Ελλάδα σαν την Αττική Οδό, η οποία αυτήν τη στιγμή έχει εξευτελιστεί, με εξαίρεση το αντίτιμο. Δέκα χιλιόμετρα ουρά έχει κάθε μέρα! Δέκα χιλιόμετρα ουρά!
-Επίσης, σχεδιάσατε και παραλάβατε και εκείνη την έξοδο της Μεταμόρφωσης, η οποία είναι για τα φορτηγά. Για τους ανθρώπους τίποτα!
-Σίριαλ να πάτε να δείτε, θα δείτε ότι ο άνθρωπος σκοτώνεται στο δρόμο, επειδή είναι φθαρμένα τα ελαστικά του φορτηγού δημόσιας χρήσης και αν φύγει ένα κομμάτι και είσαι στη μοτοσικλέτα, σου πήρε το λαιμό!
-Μπορεί να σου πάρει το λαιμό το κομμάτι από το λάστιχο. Άρα, ποιος αστυνομεύει και τι; Ποιος εποπτεύει και τι; Έχουν μετρηθεί ποτέ τα λάστιχα; Ακούω καμμιά φορά τους συναδέλφους που λένε για τη φόρτωση. Τα λάστιχα τα έχει μετρήσει κάποιος; Τα βλέπει; Περνάνε από κάπου;
Συμμετέχουμε εδώ και δηλώνουμε παρόντες προς την κατεύθυνση μόνο της προστασίας της ζωής των πολιτών, με κεντρικό σχεδιασμό και με κεντρικά λεφτά, από την παιδεία μέχρι το φέρετρο.
-Διότι αλλιώς, το μόνο πράγμα που θα χρειάζεστε είναι χορηγούς φερέτρων ή σε λίγο θα βρείτε τους κατασκευαστές να σας χορηγούν δωρεάν τα εκκλησάκια, τα οποία είναι διάσπαρτα ,πενήντα ανά χιλιόμετρο, στην Ελλάδα! Ούτε εκεί δεν είναι χορηγοί! Ούτε στα εκκλησάκια!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ (ΠΑΣΟΚ):
Κύριε Πρόεδρε, αυτό το θέμα μας επιτρέπει να επισημάνουμε και τη διαφορά του ρόλου και των ευθυνών μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας.
Το Κοινοβούλιο, και στο πρόσφατο παρελθόν και στην προηγούμενη περίοδο, με ομοφώνως αποδεκτές εκθέσεις διακομματικών επιτροπών, έχει υποδείξει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου προβλήματος.
-Και επειδή έγιναν αναφορές στις επιμέρους ευθύνες κυβερνήσεων στο παρελθόν ή και σήμερα και η επερώτηση φυσικά αφορά τη σημερινή Κυβέρνηση και το τι μπορεί να κάνει ως εκτελεστική εξουσία, ώστε να αντιμετωπιστεί αυτός ο «Αρμαγεδών», πρέπει να πω ότι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης –και το εντοπίζω στα θανατηφόρα κατά κανόνα δυστυχήματα εξαιτίας των διαφημιστικών πινακίδων εντός των διαφόρων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας- βρίσκεται εκεί, στους διαφόρους οργανισμούς τοπικής Αυτοδιοίκησης.
-Αυτό είναι ένα ελαφρυντικό για την Κυβέρνηση και ο κ. Ξανθόπουλος, ο Υφυπουργός, στο τέλος της πολυσέλιδης έκθεσής του κάνει αναφορά σ’ αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός.
-Τα ελαφρυντικά, όμως, κύριε Υπουργέ, οδηγούν σε μείωση της ποινής, γιατί τη γενική ευθύνη την έχει η Κυβέρνηση. Αυτή νομοθετεί. Αυτή εισηγείται στη Βουλή κυρώσεις για όποιους δεν κάνουν το καθήκον τους, δηλαδή στην περίπτωση των τροχαίων ατυχημάτων σε οποιονδήποτε φορέα.
-Διότι είδα ότι στους δρόμους, εκτός σχεδίου πόλεως, στους μεγάλους περιφερειακούς άξονες δεν έχει ευθύνη το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, δεν έχει ευθύνη το Υπουργείο Μεταφορών, δεν έχει ευθύνη κανένα Υπουργείο.
-Εκεί υπεύθυνοι είναι ο Γραμματέας της Περιφέρειας και οι διάφοροι οργανισμοί, όπως οι σιδηρόδρομοι και άλλοι οργανισμοί που διαφημίζονται.
Το θέμα, λοιπόν, αφορά και την Κυβέρνηση και τα Κόμματα.
Ευθύνες έχουν όλα τα κόμματα
-Και επειδή έφυγε η κ. Κανέλλη, που έλεγε ότι δεν θα επιμερίσει ευθύνες μεταξύ των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν, θα έλεγα ότι σε όλα τα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια συμμετέχουν και εκπροσωπούνται –είτε ως πλειοψηφία είτε ως μειοψηφία- όλα τα κόμματα. -Οφείλουν να ασκήσουν την επιρροή τους είτε οποιοσδήποτε δήμαρχος είτε οποιαδήποτε δημοτική ή νομαρχιακή υπηρεσία συναλλάσσεται και περιγράφει το νόμο σε ό,τι αφορά τις προδιαγραφές και τους διαφόρους όρους γι’ αυτές τις διαφημιστικές πινακίδες. Και εκεί μπορούμε όλοι να συμβάλουμε, οι πάντες.
Επειδή ο αγαπητός συνάδελφος, και, με κάποια έννοια, συμπατριώτης μου, ως Κερκυραίος, κ. Δένδιας ρώτησε τι σχέση έχει αυτό που ανέφερε ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος κ. Παπουτσής για το Βατοπαίδιο με την υπόθεση αυτή, θα απαντήσω: Απολύτως!.
Σαράντα πέντε Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέθεσαν μια ερώτηση που απηύθυναν στον Υπουργό Μεταφορών, στον Υπουργό Δικαιοσύνης και σε άλλους συναρμοδίους Υπουργούς σχετικά με αυτά τα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα.
-Επειδή η ερώτηση αναφέρεται στην ενέργεια του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρίου Σανιδά να θέσει στο αρχείο επώνυμη καταγγελία συγγενών τεθνηκόντων σε θανατηφόρα δυστυχήματα, εξαιτίας παρανόμων διαφημιστικών πινακίδων, ο κύριος Υπουργός Μεταφορών είπε πως αρμόδιος είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης.
-Ο Υπουργός Μεταφορών είχε την καλοσύνη στη δεκάδων σειρών αναφορά των σαράντα πέντε Βουλευτών να προσθέσει μια σειρά, ότι τα τιθέμενα ερωτήματα θα απαντηθούν από τον αρμόδιο και συναρμόδιό του Υπουργό Δικαιοσύνης.
-Περιμένουμε, λοιπόν, τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Αυτός απαντά, αλλά δεν κάνει καν τον κόπο να αναφέρει σε ποιους:
-«Σε απάντηση παραπάνω ερώτησης, παρακαλώ να ενημερώσετε τους αξιότιμους κυρίους συναδέλφους»
–δεν αναφέρονται ποιοι είναι αυτοί οι σαράντα πέντε Βουλευτές-
-«ότι οι αναφερόμενες στην ερώτηση αιτιάσεις αφορούν τις ενέργειες και κρίσεις της τρίτης εκ των συντεταγμένων λειτουργιών της πολιτείας, της δικαστικής, η οποία αυτονόητα δεν υπόκειται σε έλεγχο γι’ αυτές από τις άλλες δύο, εκτελεστική και νομοθετική».
Ο κ. Σανιδάς σφετερίζεται εξουσία του Κοινοβουλίου
Ο κ. Σανιδάς δηλαδή είναι εκτός ελέγχου. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, αξιοποιεί έναν ολόκληρο «κώδικα καταστάσεως των δικαστικών λειτουργών» όχι μόνο για να φροντίζει για τα καυσόξυλα των πιο απομακρυσμένων δικαστικών υπηρεσιών, αλλά, -και είναι ενεργητικότατος, «ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας»- και για υποθέσεις σοβαρές που αφορούν την Κυβέρνηση, υποθέσεις που όπως και αυτή εδώ πηγαίνουν στο αρχείο.
-Είναι ντροπή, κύριε Πρόεδρε. Λυπάμαι, γιατί επανέρχομαι με κάθε ευκαιρία σ’ αυτό το θέμα. Ή υπάρχει Κοινοβούλιο ή να έλθει εδώ να προεδρεύσει ο κ. Σανιδάς και οι δέκα περίπου αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου.
-Σφετερίζονται εξουσία του Κοινοβουλίου…
-΄Οπου υπάρχουν παράνομες πινακίδες διαφημίζονται τα Κ.Ε.Π. του Υπουργείου Εσωτερικών, τα έργα του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
-Να μην κρυβόμαστε λοιπόν, πίσω από το δάκτυλό μας, να κινηθούμε.
Ο Γενικός Επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης και πρώην Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου προτείνει και διάταξη καθαρώς ποινική, διότι εδώ πρέπει να γίνει προέκταση της διάταξης παρακώλυσης συγκοινωνιών που είναι κακουργηματική, όπως, ξέρετε πράξη.
«΄Αλλες παγίδες θανάτου από την Λ. Αθηνών, μετά την συζήτηση στη Βουλή και την σύσταση της 15μελούς Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας! »
-Οι διαφημιστικές πινακίδες ουσιαστικώς παρεμποδίζουν και τις δημόσιες συγκοινωνίες, κύριε Υπουργέ Μεταφορών.
-Τέλος, για το θέμα αυτό πρέπει να υπάρξει συντονισμός, αντί να μιλάμε με έξι, επτά Υπουργεία, που δεν είναι δυνατόν να συντονιστούν.
-Διότι μια Κυβέρνηση συντονίζεται όταν αυτή τη δουλειά υπάρχει κάποιος που ξέρει να την κάνει. Και ο κύριος Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν ξέρει καμμία δουλειά συντονιστική, καμμία δουλειά που ταιριάζει στο έργο και στο ρόλο ενός Πρωθυπουργού να κάνει.
-Γι’ αυτό φτάσαμε σε αυτό το σημείο, είμαστε μπροστά σε αυτήν τη διεθνή οικονομική κρίση που επικαλείται η Κυβέρνηση μόνο για να δικαιολογήσει την οικονομική της πολιτική και ο κύριος Πρωθυπουργός θα πάει στη Μάλτα ταξίδι. Αυτή είναι η κατάντια μας!
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ(ΣΥΡΙΖΑ):
-Συζητάμε για πολλοστή φορά για τα τροχαία ατυχήματα και για τα άπειρα θύματα, που έχουμε στην άσφαλτο και δυστυχώς, πρόκειται, κατά συντριπτικό ποσοστό, για νέα παιδιά.
-Όλες οι αιτίες των τροχαίων ατυχημάτων είναι ανθρωπογενείς είτε γιατί φταίει ο οδηγός είτε γιατί φταίει το οδόστρωμα είτε γιατί φταίει το όχημα.
-΄Οταν αναφερόμαστε στους νεκρούς και στους τραυματίες από τα τροχαία, υπολογίζουμε τους νεκρούς αυτούς που σκοτώνονται επιτόπου, στους χίλιους πεντακόσιους ή στους χίλιους εξακόσιους.
-Αλλά έχουμε σχεδόν άλλους τόσους, που πεθαίνουν στη συνέχεια και αυτό είναι κάτι που δεν το υπολογίζουμε στον τόπο μας, γιατί δεν έχουμε σωστά στατιστικά στοιχεία. -Πεθαίνουν στις μονάδες εντατικής θεραπείας, στα νοσοκομεία και στη συνέχεια ενδεχομένως, από επιπλοκές και στο σπίτι.
-Είναι πολλοί περισσότεροι οι βαριά τραυματίες, που μένουν μόνιμα ανάπηροι και αυτός είναι ένας άλλος μεγάλος καημός, μια φοβερή δοκιμασία για τον τραυματία, αλλά και για όλους γύρω του και από την άλλη πλευρά, για την κοινωνία.
-Ακόμη υπάρχει το οικονομικό κόστος, το οποίο και αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε.
Τι πρέπει να κάνει σήμερα η πολιτεία; Πρώτα-πρώτα, την κυκλοφοριακή αγωγή για όλους ανεξαίρετα τους Έλληνες και τους πεζούς, προπαντός όμως τους εποχούμενους.
Η κατάληψη των πεζοδρομίων
Κύριε Υπουργέ, αυτήν τη στιγμή πηγαίνετε εδώ σε οποιοδήποτε πεζοδρόμιο. Θα σας προσπεράσουν τουλάχιστον είκοσι μηχανάκια.
-Καθίστε σε ένα οποιοδήποτε φανάρι. Θα δείτε πώς παραβιάζεται το πράσινο. Όταν είναι πράσινο για τους πεζούς, είναι απαγορευτικό να περνούν οχήματα.
-Εδώ περνούν, δεν το σέβονται σε όλους τους δρόμους. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.
-΄Υστερα ανάβει το προειδοποιητικό, το κίτρινο να σταματήσουμε, τότε φουλάρουν όλοι να ξεπεράσουν και περνούν και με το κόκκινο.
-Αυτά είναι πράγματα τα οποία αυτήν τη στιγμή μπορούμε να τα εφαρμόσουμε. Αύριο το πρωί να ξέρει ο άλλος ότι από τη στιγμή που θα το κάνει αυτό, κατάσχεται το αυτοκίνητό του, όπως έκανε κάποιος εισαγγελέας κάποτε και ελαττώθηκαν κατά το 1/3 οι προσερχόμενοι στα νοσοκομεία από τροχαία ατυχήματα, από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπως είμαι σε θέση να διαπιστώσω.
Να μην μείνουμε στις ερωτήσεις και επερωτήσεις
Και βέβαια, όσον αφορά και στις πινακίδες που ελέχθησαν, το είπατε κι εσείς, κύριε Κακλαμάνη και το είπαν και άλλοι, ότι δεν μπορεί να είναι όλες αυτές οι πινακίδες εδώ. Δεν ξέρεις που βρίσκεσαι, μπερδεύεσαι, αποπροσανατολίζεσαι και κινδυνεύεις να πέσεις πάνω. Αυτά είναι θέματα, για τα οποία μπορούν να ληφθούν άμεσα μέτρα σήμερα, αυτή τη στιγμή.
ΚΩΝ.ΑϊΒΑΛΙΩΤΗΣ (ΛΑΟΣ):
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι γνωστές οι τετριμμένες εκφράσεις περί του «μολόχ των δρόμων», «περί θυσιών στην άσφαλτο» και όλα αυτά που διαβάζουμε, είναι όμως ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς ότι έχουμε κάθε μέρα πέντε φορές περισσότερα θύματα στους δρόμους από ό,τι έχουμε από τα ναρκωτικά.
-Είναι ένας πόλεμος φοβερός, παραμένουμε πάντα πρώτοι στην Ευρώπη και φυσικά το ότι μειώθηκαν, όπως ακούσαμε πιο πριν, τα ατυχήματα –και έτσι είναι- τα τελευταία χρόνια, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.
-Παραμένουμε πάντα πρώτοι στην Ευρώπη.
Μόνιμη επωδός είναι τρία στοιχεία: Ο δρόμος, το όχημα, ο ανθρώπινος παράγοντας.
Όσον αφορά το δρόμο, λοιπόν, στην Ελλάδα οι δρόμοι είναι γυαλί. Ο συντελεστής πρόσφυσης είναι αστείος. Τα αυτοκίνητα γλιστρούν και σταματημένα.
-Έχουμε κακοτεχνίες πολλές.
_Οι κίνδυνοι, λοιπόν, είναι υπεράνω περιγραφής. Γίνονται κακοτεχνίες και φθηνές κατασκευές από εργολάβους, που μένουν ατιμώρητοι.
Είναι, λοιπόν, κατ’ ευφημισμόν οι δρόμοι μας ασφαλείς, κατ’ ευφημισμό είναι διεθνείς. Είναι ανύπαρκτοι οι αυτοκινητόδρομοι στη δυτική Ελλάδα και είναι ένα πραγματικό καλαμπούρι ο δρόμος Κόρινθος – Πάτρα. Είναι αστείος αυτός ο δρόμος, για να κυκλοφορούν Έλληνες και ξένοι.
Γενοκτονία
Τρία εκατομμύρια Έλληνες δεν γεννήθηκαν. Είμαστε έντεκα εκατομμύρια και θα ήμασταν δεκατέσσερα. Πέθαναν στην άσφαλτο. Γιατί; Πέθαναν οι γονείς, νέοι άνθρωποι, που θα μπορούσαν να δώσουν παιδιά στην Ελλάδα και σήμερα η Ελλάδα γερνάει.
Τέλος, όσον αφορά την αστυνόμευση: Πόλη πέντε εκατομμυρίων(η Αθήνα), εβδομήντα αστυνομικά οχήματα, τριάντα πέντε περιπολικά και τριάντα πέντε μοτοσικλετιστές.
Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να πούμε ότι το κράτος φταίει και στον παράγοντα άνθρωπο, γιατί δεν τον εκπαιδεύει, και στον παράγοντα αυτοκίνητο, γιατί έχει αυτοκίνητα με μειωμένα χαρακτηριστικά ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας και στον παράγοντα δρόμος, που είναι πραγματικά αστείος και υπάρχει ατιμωρησία.
ΑΡΗΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ(ΝΔ):
-Άκουσα να λένε συνάδελφοί μας ότι για τα τροχαία δυστυχήματα φταίνε οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα και ο οδηγός. Δεν φταίνε ούτε οι δρόμοι, ούτε τα αυτοκίνητα.
-Κανένας δρόμος δεν έστριψε μόνος του ή δεν δημιούργησε λακκούβες για να μας σκοτώσει, όπως και κανένα αυτοκίνητο δεν ξεκίνησε μόνο του να πάει να πέσει στον γκρεμό.
-Ο άνθρωπος φταίει για όλα, αλλά πρέπει να ψάξουμε ποιος άνθρωπος,
-δηλαδή μπορεί να είναι ο άνθρωπος –Υπουργός, που δεν παίρνει τα κατάλληλα μέτρα,
-ο άνθρωπος –κατασκευαστής, που κάνει έναν δρόμο με κακοτεχνίες ή με παραλείψεις ή με πολύ μεγάλη οικονομία για να κερδίσει περισσότερα,
-ο άνθρωπος που είναι στο Υπουργείο και υπογράφει ότι το έργο ήταν τέλειο, (με το αζημίωτο βέβαια η υπογραφή),
-ο εργολάβος που αφήνει παγίδες στους δρόμους,
-οι εκπαιδευτές που λαδώνονται, εμείς που τους λαδώνουμε, οι πεζοί που περνούν έξω από τις διαβάσεις.
-Πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή να ασχοληθούμε με αυτά και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε μια εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για να καταλάβουμε όλοι γιατί σκοτωνόμαστε και να φροντίσουμε πάρα πολύ την πρόληψη.
-Ακούω συναδέλφους μου δημοσιογράφους να λένε:
«οδηγοί μην περνάτε με κόκκινο, γιατί από αύριο αρχίζει σαφάρι της Τροχαίας και το πρόστιμο είναι διπλάσιο».
-Αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Το σωστό είναι να βγαίνουμε και να λέμε «μην περνάτε με κόκκινο, γιατί πέρυσι τριακόσιοι άνθρωποι σκοτώθηκαν, όταν οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι πέρασαν με κόκκινο», για να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια, και τι πρέπει να προσέχουμε.
-Να πούμε στις μαμάδες πως όταν τρακάρουμε με τριάντα χιλιόμετρα την ώρα, είναι σαν να πέφτουμε από το δεύτερο όροφο,
-με πενήντα χιλιόμετρα την ώρα είναι σαν να πέφτουμε από τον πέμπτο όροφο
-και με εκατό χιλιόμετρα την ώρα είναι σαν να πέφτουμε από ουρανοξύστη.
-Να πούμε επίσης στις μαμάδες ότι τα αυτοκίνητα, όλα τώρα πια, έχουν αυτόματες ζώνες ασφαλείας και ότι αν βάλουμε ένα παιδάκι που ζυγίζει λιγότερο από τριάντα πέντε κιλά σε αυτόματη ζώνη ασφαλείας –(το γράφουν όλοι οι κατασκευαστές, αλλά δεν το διαβάζει κανείς)- η ζώνη ασφαλείας θα ανοίξει και δεν θα προστατέψει το παιδί. Θα σκοτωθεί το παιδάκι.
Να βοηθήσουν όλα τα ΜΜΕ
-Πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε τέτοιες ενημερώσεις στον κόσμο και μακάρι να βοηθήσουν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε τους πεζούς. Σ’ όλα τα μέρη του κόσμου αν κατεβάσεις το πόδι σου από το πεζοδρόμιο έξω από τη διάβαση, όπου και να’ σαι, θα σταματήσει το αυτοκίνητο.
-Εδώ εμείς, όταν κατεβάσει κάποιος το πόδι του από το πεζοδρόμιο για να περάσει απέναντι καταφέρνουμε να πατούμε το κλάξον, να επιταχύνουμε, και να τον μουντζώνουμε μέχρι να βρει σωτηρία στο απέναντι πεζοδρόμιο.
-Πρέπει να σκεφθούμε πάλι τα όρια. Άκουσα από τον Υπουργό κύριο Ξανθόπουλο ότι αλλάζουν τα όρια. Κάτι που είχα ζητήσει και με ερώτησή μου πριν από πέντε χρόνια περίπου. Γιατί τα όρια που υπάρχουν μέχρι τώρα, των είκοσι και τριάντα χιλιομέτρων, πρώτον, μας κάνουν με το ζόρι παραβάτες και δεύτερον, μας μαθαίνουν να αδιαφορούμε για όλα τα σήματα. Γιατί βλέπουμε το όριο των είκοσι χιλιομέτρων σε μια ευθεία σ’ έναν επαρχιακό δρόμο και λέμε: «αυτό το έβαλε κάποιος ανόητος». Οπότε όταν πάμε κάπου αλλού, όπου κάποιος από το Υπουργείο έχει μελετήσει ότι το όριο πρέπει να είναι εβδομήντα χιλιόμετρα, εμείς λέμε: «κι αυτό το έβαλε κάποιος ανόητος», περνάμε με εκατόν είκοσι χιλιόμετρα και σκοτωνόμαστε.
-Επίσης, πρέπει να καταλάβει η Τροχαία ότι η υπερβολική ταχύτητα –διότι μιλάμε όλοι για υπερβολική ταχύτητα κι ότι όλα οφείλονται στην υπερβολική ταχύτητα- δεν είναι ένα απόλυτο νούμερο.
-Δηλαδή, τα εκατόν είκοσι χιλιόμετρα την ώρα σ’ έναν αυτοκινητόδρομο, όταν το αυτοκίνητο είναι εντάξει, όταν δεν υπάρχει κυκλοφορία, όταν εμείς είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, όταν δεν έχουμε πιει, δεν έχουμε κουραστεί, δεν έχουμε φάει πολύ, μπορεί να μην είναι επικίνδυνα και δεν είναι επικίνδυνα.
-Τα τριάντα χιλιόμετρα την ώρα όμως σ’ έναν δρόμο της πόλης είναι πάρα πολύ επικίνδυνα.
Πρόληψη και αστυνόμευση
Επίσης πρέπει να ασχοληθούμε –ως Αστυνομία λέω τώρα- με την πρόληψη.
-Και θα έπρεπε η Αστυνομία να πηγαίνει –πολύ απλά πράγματα είναι αυτά- έξω από τα νυχτερινά κέντρα και να λέει στους ανθρώπους:
-Δεν σε γράφω, αλλά «Εσύ, παιδάκι μου, μην οδηγήσεις γιατί έχεις πιει πάρα πολύ. Όχι στήνομαι εκατό μέτρα πιο πέρα να σε γράψω για να πληρώσεις πρόστιμο και να λες ότι το κάνουν για να μαζέψουν λεφτά. Πάω εκεί που θα ξεκινήσει ο άλλος και του λέω:
-«Μην οδηγήσεις εσύ. Δεν είσαι σε κατάσταση να οδηγήσεις. Να οδηγήσει κάποιος άλλος». Ή βάζω τις γυναίκες τροχονόμους εδώ στο Σύνταγμα ή οπουδήποτε, σ’ ένα φανάρι όπου δεν εμποδίζουν, για να σταματήσουν μια μάνα και να της πουν να βάλει το παιδάκι της πίσω ή να πουν σε κάποιον να φορέσει τη ζώνη του.
-Ή να ενημερωθεί η Τροχαία, που δεν το ξέρει, -γιατί το έχω ψάξει αυτό- για το ποια κράνη μας προστατεύουν από τον τραυματισμό και ποια μας γλυτώνουν μόνο από την κλήση και από τη βροχή.
-Γιατί υπάρχουν κράνη που δεν έχουν το εσωτερικό μέσα, την επένδυση, που δεν κουμπώνουν καλά ή που έχουν λήξει. Γιατί τα καλά κράνη έχουν κι ημερομηνία λήξεως. Δεν μας τα έχει πει κανείς αυτά.
-Και ο τροχονόμος όταν βλέπει κάποιον να έχει κάτι στο κεφάλι του, μια «κατσαρόλα» ή οτιδήποτε άλλο, δεν τον γράφει, γιατί έχει κάτι στο κεφάλι του. Πρέπει λοιπόν να τον σταματήσουμε, όχι για να τον γράψουμε, αλλά για να του πούμε ότι «αυτό που έχεις δεν σε προστατεύει». Και έτσι θα τον κερδίσουμε αυτόν τον άνθρωπο.
-Τώρα που είπα για τη μέθη θέλω να προσθέσω –νομίζω ότι το έχω ξαναπεί εδώ- ότι οι τροχονόμοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και φοβούνται πάρα πολύ να «πιάσουν» κάποιον που είναι κάποιος ή που πιστεύει ότι είναι κάποιος.
-Βλέπουμε τα υπουργικά αυτοκίνητα να περνάνε με κόκκινο, να περνάνε έξω από τις διπλές διαχωριστικές γραμμές και να μην τους γράφει κάποιος τροχονόμος.
-Στη Δανία η Τροχαία πήρε το δίπλωμα του μελλοντικού πρωθυπουργού της χώρας, του Χάνς Ένκελ, επειδή τον έπιασε να οδηγεί έχοντας πιει ένα ποτηράκι παραπάνω!
-Και ο άνθρωπος βγήκε στην τηλεόραση και είπε: «Αφού δεν μπορώ να οδηγήσω το αυτοκίνητό μου σύμφωνα με τους νόμους της χώρας μου, δεν μπορώ να οδηγήσω και τη χώρα μου, άρα λοιπόν παραιτούμαι». Και σηκώθηκε κι έφυγε.
-Στην Αγγλία γράψανε το αυτοκίνητο της Ελισάβετ που πήγε ανάποδα σε μονόδρομο.
Στην Αυστραλία γράψανε τον Πρωθυπουργό της χώρας επειδή τον είδαν στην τηλεόραση να μην φοράει ζώνη. Κι εδώ πέρα ο καθένας κάνει ό,τι θέλει!
-Δεν έχουμε μάθει όμως να κάνουμε αυτό που κάνουν οι πιλότοι. Όταν πάρει το δίπλωμά του ο πιλότος, πάει συγκυβερνήτης στο μικρό αεροπλάνο, μετά συγκυβερνήτης στο μεγαλύτερο, φθάνει συγκυβερνήτης στο πολύ μεγάλο και ξαναρχίζει κυβερνήτης από το μικρό.
-Εμείς παίρνουμε το δίπλωμα με «λάδωμα» και πολύ συχνά το αγοράζουμε και για τα παιδιά μας –για να μην ταλαιπωρηθούν τα «κακόμοιρα»-.
-Πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και με την ευθύνη των μηχανικών. Στα αεροπλάνα –που αναφέρθηκα πριν λίγο- οι μηχανικοί υπογράφουν κάθε εργασία που κάνουν για να έχουν την ευθύνη και κάνουν μόνο αυτό που λέει ο κατασκευαστής.
-Εμείς εδώ πάμε στο συνεργείο, μας λέει ο μηχανικός «δεν έχεις καλά φρένα, δεν έχεις αμορτισέρ», και εμείς λέμε «καλά, αλλά τώρα δεν έχω λεφτά, θα έλθω μια άλλη φορά να μου το φτιάξεις τότε» ή πάμε στα ιδιωτικά Κ.Τ.Ε.Ο. και μας λένε «το αυτοκίνητό σου δεν περνάει» και του λέμε «έλα μωρέ, φίλοι είμαστε εμείς, πελάτες είμαστε, δωσ’ μου ένα χαρτάκι».
-Επίσης, άκουσα τη συνάδελφο κ. Λιάνα Κανέλλη να μιλά για τα αναγομωμένα λάστιχα. Υπάρχουν σαφέστατες προδιαγραφές για το πότε μπορούμε να βάλουμε αναγομωμένα λάστιχα και ποια εποχή, γιατί το καλοκαίρι απαγορεύονται αυστηρώς και διά ροπάλου σε όλο τον κόσμο.
-Όμως, εμείς βλέπουμε εδώ φέτες να έχουν φύγει από λάστιχα φορτηγών και δεν λέει κανείς, «γιατί έβαλες τέτοια λάστιχα τώρα το καλοκαίρι» ; Ούτε ξέρει κάποιος να τα ελέγξει, γιατί δεν έχει μάθει κανείς στους τροχονόμους πότε πρέπει να βάζουμε τέτοια λάστιχα και πώς να ελέγξουν αν το λάστιχο είναι καλό ή όχι.
-Όπως επίσης ένα λάστιχο μπορεί να έχει το πέλμα που χρειάζεται, αλλά να είναι είκοσι ετών και αν ρωτήσετε τους τροχονόμους, δεν ξέρει κανένας να βρει από το λάστιχο την ηλικία του γιατί μπορεί να είναι δεκαπέντε χρονών, να έχει ξεραθεί –επειδή είναι μέσα σε κάποια αποθήκη- κι εμείς το παίρνουμε και λέμε «έχει πέλμα» και το βλέπει και ο τροχονόμος ότι έχει πέλμα.
Θα λειτουργήσει ο φορέας οδικής ασφάλειας;
Κάτι άλλο που πρέπει να φροντίσουμε πάρα πολύ –και ως προς αυτό, κάποια στιγμή θα έπρεπε να δημιουργηθεί ο φορέας που λέγαμε και όχι τώρα τα δήθεν συναρμόδια Υπουργεία που δεν βρίσκονται όσο συχνά πρέπει να ασχοληθούν με όλα τα θέματα- είναι αυτό το καινούργιο «φρούτο» που αναφέρθηκε και προηγουμένως, που έχουμε γεμίσει ινστιτούτα και ιδιώτες που δήθεν βγάζουν κάποια βιβλία –που είναι γεμάτα λάθη και ανεξέλεγκτα μπαίνουν στα σχολεία – και στοχεύουν στα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. -Λένε δηλαδή «βγάλαμε ένα βιβλιαράκι, γράφει κάτι για την οδική ασφάλεια, πάμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μας δίνει χρήματα».
-Αυτά τα χρήματα θα έπρεπε να πηγαίνουν σε κάποιο φορέα, σε ένα Υπουργείο και το Υπουργείο να ελέγχει τι δουλειά κάνει ο καθένας και αν κάνει δουλειά ή αν του αναθέτει δουλειά, να του δίνει τα χρήματα αυτά. Όχι να πηγαίνει ο καθένας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να παίρνει χρήματα.
-Υπάρχουν άνθρωποι που τους ξέρει η πιάτσα και τους λένε «κυνηγούς συνεδρίων». Αυτοί κάνουν συνέδρια και βγάζουν και βιβλία, για να πάνε να πάρουν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρέπει να κάνουμε δουλειά!
Επίσης, θα έπρεπε κάποια στιγμή να κάνουμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα έναν αριθμό για βοήθεια γενικώς. Σε όλη την Ευρώπη υπάρχει το «112». Παίρνεις, λοιπόν, το «112» και σε ρωτά «με ποιον να σε συνδέσω;» και λες «έγινε ένα δυστύχημα, ειδοποιήστε την Πυροσβεστική, την Αστυνομία, το γερανό.». Πρέπει, λοιπόν, να μάθουμε πώς να προσφέρουμε Πρώτες Βοήθειες.
Τέλος, επειδή αναφέρθηκε και ο Πρόεδρος στη Διακομματική Επιτροπή, πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ καλό αυτό, δηλαδή μια Μόνιμη Διακομματική Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας, αλλά δεν ξέρω ποιος θα την ακούει. Και η δική μου η σκέψη είναι ότι αν κάνουμε τέτοια επιτροπή, πρέπει να κάνουμε δουλειά, όχι να βγάλουμε την υποχρέωση.
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 10-10-08 «.-