ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΙΩΚΟΣ-ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ
Το έγκλημα της τοποθέτησης και της εκμετάλλευσης των διαφημιστικών πινακίδων(της υπαίθριας διαφημισης) έχει χαρακτηριστεί σύμφωνα με την με αριθ.9/2009 εγκύκλιο το αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικ.Μαύρου ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ και υποστηρίζεται δι΄αυτής της εγκυκλίου ότι η σύλληψη και η παραπομπή του δράστη στο Αυτόφωρο είναι δυνατή όχι μόνο τη στιγμή της τοποθέτησης των πινακίδων, αλλά και οποτεδήποτε διαπιστωθεί.΄Οσοι/ες λοιπόν υποψήφιοι δήμαρχοι ,περιφερειάρχες κ.λ.π. διαφημίζονται παράνομα πρέπει να οδηγούνται στο αυτόφωρο.
Το Δεκέμβριο του 2009 ο τύπος και τα άλλα ΜΜΕ είχαν ασχοληθεί με την ως άνω εγκύκλιο, για να τεθεί τέρμα στην γενοκτονία της ασφάλτου και εξαιτίας των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων.
”ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ, για το οποίο προβλέπεται η σύλληψη του δράστη οποιαδήποτε στιγμή διαπιστωθεί, αποτελεί η παράνομη τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων κατά μήκος του οδικού δικτύου, σύμφωνα με την ως άνω εγκύκλιο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικ. Μαύρου.
Ειδικότερα, ο εισαγγελικός λειτουργός αναφέρει ότι η τοποθέτηση πινακίδων-επιγραφών στο οδικό δίκτυο της χώρας αποτελεί διαρκές έγκλημα, καθώς τελείται όχι μόνο τη στιγμή της τοποθέτησης, αλλά όσο διατηρείται η παράνομη κατάσταση η οποία προσβάλλει το έννομο αγαθό της ασφάλειας οδηγών και πεζών.
Υπέρ της αφαίρεσης των υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων από δρόμους και λεωφόρους έχει ταχθεί άλλωστε και το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις αποφάσεις 909/2007 και 910/2007 του Α΄ Τμήματος, που στηρίχθηκαν στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης για την οδική κυκλοφορία και την οδική σήμανση. Μάλιστα το ΣτΕ είχε επισημάνει τις αντιφάσεις μεταξύ του ΚΟΚ/1999 και τών διεθνών συμβάσεων, οι οποίες ωστόσο υπερίσχυσαν στην κρίση του.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ, οι διεθνείς συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί από τη χώρα μας υποχρεώνουν τα κράτη «να απαγορεύουν την τοποθέτηση στον ευρύτερο χώρο των οδών πάσης επιγραφής ή εγκαταστάσεως που θα ηδύνατο να προκαλέσει σύγχυση με τις (δημόσιες) πινακίδες κυκλοφορίας και να προκαλεί θάμβωση στους χρήστες των οδών ή να τους αποσπά την προσοχή».
Έτσι το ΣτΕ χαρακτήρισε ανίσχυρες τις διατάξεις του ΚΟΚ/1999 που αναγνωρίζουν στη διοίκηση τη δυνατότητα χορήγησης αδειών για την εγκατάσταση διαφημίσεων στους δρόμους, διατάσσοντας παράλληλα την αφαίρεση των διαφημιστικών πινακίδων που βρίσκονται σε πεζοδρόμια κατά παράβαση των ορισμών των Διεθνών Συμβάσεων. Σημείωνε μάλιστα στις αποφάσεις πως την υποχρέωση αυτή έχουν πρωτίστως οι δήμαρχοι ή οι πρόεδροι της κοινότητας και εφόσον δεν συμμορφωθούν, οφείλει να το κάνει το ΥΠΕΧΩΔΕ.”
Αμέτρητοι κυρίως νέοι άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους στο οδικό δίκτυο της χώρας, λόγω απόσπασης της προσοχής από την πολιτική ή εμπορική υπαίθρια διαφήμιση , η οποία έχει βυθίσει στο πένθος αμέτρητες ελληνικές οικογένειες και έχει κάνει πλούσιους μερικούς ασυνείδητους αισχροκερδείς εγκληματίες.
Εν όψει εκλογών λοιπόν ξαναπροκύπτει το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας που την διέπει ο ν.1604/1986, τον οποίο οι διαφημιζόμενοι (ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π.) υποψήφιοι δήμαρχοι περιφερειάρχες κ.λ.π. των εκλογών του 2014 τον παραβιάζουν κατάφωρα προφασιζόμενοι «άγνοια νόμου». Η θέση αυτών είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου με την διαδικασία του αυτοφώρου. Οι οποιοεσδήποτε δικαιολογίες τέτοιων εγκληματούντων είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Γιατί το διαρκές εγκλημά τους μπορεί να προκάλεσει αμέτρητους θανάτους και τραυματισμούς εποχούμενων και πεζών.-