ΑΘΗΝΑ
Αθήνα σε είπαν διαμαντόπετρα,
Της γης το δαχτυλίδι
Μα εγώ σε λέω ψυχή
του Σύμπαντος στολίδι.
Ακρόπολη, καστρόπολη
Παρθένα, αμόλυντη θεά μου
Άρωμα δάφνης, γιασεμιού
αμάραντου και θυμαριού
αιώνιε έρωτά μου.
Γήϊνη, συμπαντική
Γαλανομάτα Αθήνα
Αιώνες βάρβαροι σε πολιορκούν
Για να σε κάνουν μνήμα.
Αθήνα, αθάνατη Θεά
Εκπέμπεις φως αιώνιο
Μ΄ ακόντιο, κότινο ελιάς
Κι Ελευθερίας Νόμο
Του Σύμπαντος είσαι η πνοή,
η μέθη, η γαλήνη,
Κι ο όρκος ο παντοτινός
Πως ο κόσμος είναι αιώνιο Φως
Και φωτεινός θα μείνει